สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1035

ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่เขาได้เห็นผู้หญิงคนนั้นบนเวที ความสนใจของเขาถูกเธอดึงดูดไป

แม้ว่าไม่ได้ตั้งใจมองเธอในเมื่อกี้นี้ แต่ก็ยังเหลือบมองเธออยู่ตลอด

และเมื่อเธอได้ยืนยันว่าถูกประมูลออก และเมื่อถูกประกาศว่าเธอเป็นของของผู้ชายคนนั้นเย้นโม่หลินก็รู้สึกเจ็บใจมาก ราวกับว่ามีเนื้อถูกขุดออกจากใจ

เขาไม่รู้ก็ทำไม แต่เมื่อเห็นชายคนนั้นเข้าใกล้เธอและทำกรุ้มกริ่มกับเธอ เขาก็โกรธโดยไม่มีเหตุผล

ไม่ต้องการเหตุผลใด ๆ และก็ไม่ต้องอธิบายให้ชัดเจนว่าโกรธทำไม เขาก็โกรธนั่นแหละ

และโกรธจนทนไม่ได้

ตาของเย้นโม่หลินแดงหมด เขาไม่ได้สังเกตเห็นถึงกู้จื่อเฟยที่อยู่ข้างๆกำลังดึงเขาอยู่ แล้วสาวเท้าก้าวเดินไปที่เวที

เสียง "ปัง" ดังขึ้น ผู้ชายที่กำลังทำชั่วถูกกระทืบไปกี่เมตร

ร่างกายของเขากระแทกกับกองโต๊ะและเก้าอี้

เย้นโม่หลินไม่ได้มองเขา ยืนอยู่ตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น จ้องมองตรงๆเธอ

อยู่ใกล้กันขนาดนี้ จะเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเธอผอมแค่ไหน

นี่คือเคยทนทุกข์ทรมานอะไรถึงได้เป็นเช่นนี้เลย

มันไม่เหมือนกับสภาพร่างกายของคนปกติเลย

เขาเจ็บใจอย่างกระตุกวูบ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

"อย่ากลัวนะครับ ผมเป็นคนที่มาช่วยเธอ ผมจะพาเธอจากไปที่นี่โดยสวัสดิภาพนะครับ"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ร่างกายที่สั่นสะท้านเล็กน้อยของผู้หญิงก็นิ่งไปทันที ราวกับขอนไม้

เธอเผชิญหน้าเขา ดูเหมือนว่ากำลังจ้องมองเขาโดยทะลุผ้าเนื้อสีดำบนหัวของเธอ

เท้าของเธอถูกล็อกโซ่ตรวนอยู่ เดินลำบากมาก แต่เธอก็อยากจะเดินเข้าเขาอย่างดื้อรั้น

เย้นโม่หลินดึงดูดใจกับท่าทางของเธอมาก และอยากไปช่วยเธอโดยไม่รู้ตัว และหยิบผ้าสีดำที่อยู่บนหัวของเธอไป

"ไอ้เหี้ย แย่งคนต่อหน้าสาธารณชนหรอ โรงประมูลพวกคุณไม่รับผิดชอบหรอ"

ผู้ชายที่ถูกทุบตียืนขึ้นจากพื้น และอ้วกเลือดออก แล้วก็ชี้เย้นโม่หลินและตะโกน

แล้วเจ้าภาพถึงตอบสนอง และรีบดึงผู้หญิงอยู่ ขวางที่ข้างหน้าของเย้นโม่หลิน

เขาขมวดคิ้วและพูดว่า

"ท่านครับ หญิงสาวนี้ถูกประมูลโดยสุภาพบุรุษคนนั้นแล้ว ตามกฎ เธอเป็นสมบัติของสุภาพบุรุษคนนั้นแล้ว ท่านจะแย่งไม่ได้ครับ ไม่เช่นนั้น โรงประมูล

เราจะออกหน้าครับ"

ก่อนหน้านี้เย้นโม่หลินได้ประมูล ครีมลบรอยแผลเป็น ในราคาสูงถึง 100 ล้าน เขาไม่อยากทำให้เขาขุ่นเคืองเลย

อารมณ์ที่เพิ่งจะสงบลงเล็กน้อยของเย้นโม่หลินเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นถูกดึงไป ก็ฉุนเฉียวทันทีโดยไม่มีเหตุผล

เขาเป็นคนที่มีอารมณ์เยือกเย็นตลอดมา จะไม่ทำอะไรที่ใจร้อนเกินไป แต่คืนนี้...

"ไสหัวไป"

เย้นโม่หลินแตะเจ้าภาพไป

เมื่อเห็นคนที่ประมูลเธอ เขารู้สึกรังเกียจมาก

นี่เป็นอายุเมื่อไหร่แล้ว ยังประมูลคนหรอ ทั้งโรงประมูลก็สมควรตายเลย

เย้นโม่หลินก้าวไปตรงหน้าของผู้หญิงคนนั้น ยื่นมือดึงเธอมาถึงหน้าเขา "ผมพาเธอออกไป"

ผู้หญิงคนนั้นสัมผัสกับเขา และร่างกายของเธอก็แข็งทื่ออีกครั้ง

เธออยากจะเคลื่อนไหว แต่โซ่ตรวนที่อยู่ใต้เท้าของเธอก็มีเสียงดังขึ้นด้วย แม้แต่เป็นการเดินเธอก็ไม่สะดวกเลย

ในเวลาเดียวกัน บอดี้การ์ดของโรงประมูลก็รีบรุดมา โอบล้อมเย้นโม่หลินไว้

ทุกคนก็ถือกระบองไฟฟ้าในมือ ลักษณะท่าทางดุดันดุร้าย

เย้นโม่หลินแสดงแววตาบ้าเลือด เขาเม้มริมฝีปาก

พอดีว่าช่วงเวลานี้เขาคิดว่าหดหู่ใจมาก คนเหล่านี้มาตัวเอง ก็ให้เขาระบายอารมณ์หดหู่ใจหน่อย

เย้นโม่หลินกอดผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาที่ไหล่ของเขา และสาวเท้าก้าวเดินไปที่พวกบอดี้การ์ดอย่าง