สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1047

"ห๊ะ? ได้ค่ะ ได้ค่ะ"

โจ๋ลี่จึงจะหวนนึกกลับมา แก้มแดงไปหมด หลบสายตาออกอย่างเขินอาย

เธอรีบหันหลัง "คุณกู้ คุณผู้ชาย เชิญตามฉันมาค่ะ"

"ไม่ต้อง แฟนของฉันเขาไม่ไปกับฉัน แค่มาส่งฉันเอง"

กู้จื่อเฟยกอดแขนของเย้นโม่หลิน เกือบจะติดอยู่ในอ้อมกอดของเย้นโม่หลินทั้งตัว

พูดด้วยเสียงอ้อนว่า "ที่รัก เดี๋ยวเค้าทำเสร็จแล้ว ค่อยโทรหาที่รักนะ ที่รักมารับเค้านะ"

เย้นโม่หลินแข็งทื่อไปเลย เขารู้สึกแปลกใจจริงๆ

เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ? ที่รัก?

นี่คือชื่อเรียกอะไร สะ......เสี่ยวมาก

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาทำตัวไม่ถูกเลย ทว่าหัวใจกลับเหมือนถูกไฟช็อต

"ได้ เธอเข้าไปเถอะ"

กู้จื่อเฟยส่ายหัว "ไม่ เค้าจะส่งตัวเองออกไปก่อน เค้าค่อยเข้าไป"

เย้นโม่หลิน "….." ทำไมเสียงของกู้จื่อเฟยฟังแล้วอึดอัดขนาดนี้เนี่ย? เหมือนว่าลำคอถูกบีบไว้เลย

ทว่าพอนึกถึงจุดนี้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พยักหน้า หันหลังแล้วเดินจากไป

โจ๋ลี่มองดูภาพข้างหลังที่จากไปของเย้นโม่หลิน เธอรู้สึกเซื่องซึมไม่กระตือรือร้นเลย

หนุ่มหล่อคนนี้เป็นแฟนของกู้จื่อเฟยแน่นอน

ดูแล้วยังรักกันมากๆ ด้วย

เธอไม่มีแม้กระทั่งโอกาสคลั่งรักแล้ว

รีบกำจัดความคิดที่มหัศจรรย์เมื่อกี้ออกไป โจ๋ลี่พูดอย่างชำนาญว่า

"คุณกู้ เชิญทางนี้ค่ะ"

กู้จื่อเฟยจึงจะเดินเข้าไปข้างในด้วยความสบายใจ

ระหว่างนั้น เธอเดินผ่านห้องนวดบำบัด ทว่าไม่ได้หยุดเดิน แต่กลับถูกโจ๋ลี่พาไปยังห้องข้างอีกห้องหนึ่งในทางเดิน

โจ๋ลี่เปิดประตู เดินเข้าไป "คุณหมอเฉียว คุณกู้มาแล้วครับ"

กู้จื่อเฟยเดินตามเข้ามา ก็เห็นคุณหมอผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา

เธอมองกู้จื่อเฟย จากนั้นก็มองไปทางนอกประตู

ถามขึ้นว่า "คุณมาคนเดียวเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ" กู้จื่อเฟยพยักหน้า

คุณหมอเฉียวจึงจะวางใจ ตะโกนไปทางข้างหลังว่า "ออกมาเถอะ"

ประตูระหว่างห้องถูกเปิดออก เจิ้งเหลียงเดินออกมาจากข้างใน

เขาสวมชุดกาวน์สีขาว บุคลิกที่อ่อนโยนมีความจริงจังของคุณหมอเพิ่มมากขึ้น ยิ่งดูใกล้ชิดเพิ่มขึ้น

กู้จื่อเฟยเห็นเขา ก็รู้สึกสบายใจลงตาม

เธอนัดกับเจิ้งเหลียงในโทรศัพท์ และบอกเขาแล้ว เธอไม่อยากให้เย้นโม่หลินรู้อาการของเธอ

เจิ้งเหลียงบอกว่าเขาจะจัดการให้ทั้งหมด ไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเธอกำลังรักษาโรคเบื่ออาหาร

ดังนั้น แผนการของเขาคือหาคุณหมอนวดมาสร้างความสับสน?

กู้จื่อเฟยยิ้มอย่างจนปัญญา

"คุณกู้ เจอกันอีกแล้วครับ"

เจิ้งเหลียงยิ้มพลางเดินมา ยื่นมืออย่างสุภาพไปทางกู้จื่อเฟย

ไม่เหมือนคุณหมอและผู้ป่วย เหมือนเพื่อนกันมากกว่า

อารมณ์ที่กู้จื่อเฟยรู้สึกตื่นเต้นในตอนนี้ ตอนนี้ผ่อนคลายลงเยอะมาก

เธอพูดขึ้น "คุณหมอเจิ้ง สร้างความลำบากให้คุณแล้ว"

"พูดอะไรครับเนี่ย สามารถช่วยคุณได้ เป็นเกียรติมากครับ เชิญนั่งค่ะ"

เจิ้งเหลียงยิ้มด้วยความอ่อนโยน นั่งลงยังบนโซฟา "เพราะว่าสถานการณ์ของคุณ ดังนั้นพวกเราจึงทำการรักษาที่นี่ นี่คือห้องเก็บอุปกรณ์ที่ว่าง และไม่มีใครเข้าออกรบกวนครับ"