สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1053

"เธอพูดจามั่วซั่ว!"

กู้จื่อเฟยโต้เถียงอย่างร้อนรน "ฉันกับเจิ้งเหลียงอยู่ในการรักษาปกติ รูปพวกนี้หามุมถ่ายทั้งนั้น จงใจใส่ร้ายฉัน"

"กู้จื่อเฟย เธอกำลังโกหกเหมือนทุกคนเป็นคนโง่อยู่นะ?"

โจ๋ลี่ดุว่าด้วยถ้อยคำที่เป็นธรรม น้ำเสียงค่อนข้างดัง "ถ้าเธอกับเจิ้งเหลียงใสซื่อบริสุทธิ์จริง แล้วทำไมแค่รักษาโรคเบื่ออาหารเท่านั้น กลับต้องปิดบังแฟนของเธอ? เห็นได้ชัดว่าเธอมีใจแอบแฝง!"

"เธอ......"

กู้จื่อเฟยยังอยากที่จะโต้เถียง ตอนนี้ ผู้คนรอบด้านกทนไม่ไหวแล้ว เอ่ยปากพูดขึ้น

"ใช่แล้ว พวกเราเห็นทุกวันเธอไปที่ห้องในสุดนั่นด้วยตัวเอง อยู่ด้วยกันตามลำพังกับเจิ้งเหลียงหลายชั่วโมง ผู้ชายผู้หญิงอยู่กันตามลำพัง ยังมีเรื่องใสสะอาดได้เหรอ?"

"เจิ้งเหลียงเป็นแพทย์ที่มีอำนาจในด้านโรคเบื่ออาหาร มีห้องวินิจฉัยของตัวเอง ในเมื่อเธอต้องการความเงียบสงบ ก็สามารถให้เขารักษาที่นั่นได้ ทำไมถึงต้องหาห้องเดี่ยวให้เธอ แล้วยังหาเป็นห้องในสุดห่างไกลที่สุดไม่มีคนรบกวนมากที่สุดด้วย"

"นั่นก็เพื่อให้พวกเธอสะดวกคบชู้กันไม่ใช่เหรอ?"

"น่ารังเกียจจริงๆ ทุกวันเห็นพวกเธอสองคนทำเรื่องแบบนี้อยู่ในโรงพยาบาล ฉันทนไม่ได้มาตั้งนานแล้ว"

......

ผู้คนต่างตำหนิ ด่าทอ คำต่อคำเหยียบย่ำกู้จื่อเฟยอย่างเอาเป็นเอาตาย

กู้จื่อเฟยฟังคำพูดด่าทอที่ไม่มีมูลเหล่านี้ ก็โกรธจนตัวสั่น

โจ๋ลี่ยิ้มอย่างมีชัย ชี้นิ้วไปที่กู้จื่อเฟย เอ่ยถามขึ้นอีก

"กู้จื่อเฟย เธอพูดมาสิ เธอมานวดหรือเปล่า? พวกเรามองผิดหรือเปล่า? เธอกำลังโกหกคุณเย้นอยู่หรือเปล่า?"

สำหรับเรื่องนี้ เธอปิดบังเย้นโม่หลินอยู่จริงๆ

แม้กระทั่งกลัวมาตลอดว่าจะถูกเขาจับได้ เอาแต่ระมัดระวัง

ความคิดเห็นและข้อกล่าวหาของคนอื่นเธอไม่สนใจได้ แต่สำหรับเย้นโม่หลิน......

หัวใจของกู้จื่อเฟยราวกับถูกมือใหญ่มาบีบไว้ ถ้าไม่ระวัง ก็จะถูกบดขยี้

แววตาเธอสั่นไหว มองสีหน้าที่มืดมนของเย้นโม่หลินด้วยความวิตกกังวล

ทั่วร่างเขาไม่เป็นมิตร ออร่าบีบคั้น เห็นได้ชัดว่าโมโหแล้ว

โมโหที่เธอโกหกเขาเหรอ?

โมโหที่เห็นรูปถ่ายพวกนั้น เชื่อว่าเธอกับเจิ้งเหลียงมีลับลมคมในเหรอ?

ในใจกู้จื่อเฟยว้าวุ่น ไม่ได้สนใจเสียงโห่ร้องของคนอื่น รีบคว้ามือของเย้นโม่หลินพูดอธิบาย

"พี่เย้น ขอโทษนะ ฉันโกหกนายจริงๆ ฉันไม่ได้มานวด แต่ฉันแค่ไม่อยากให้นายเป็นห่วง ฉันกับเจิ้งเหลียงจริงใจใสซื่อ ไม่เคยทำอะไรทั้งนั้น นายเชื่อฉันไหม?"

สายตาที่ทั้งหยั่งลึกทั้งมืดมนของเย้นโม่หลิน ค่อยๆ ผละออกจากรูปถ่ายแล้วหันมาที่ใบหน้าของกู้จื่อเฟย

เขาเม้นริมฝีปากบางแน่น สายตาซับซ้อนสุดขีด

จากนั้น เขาก็เคลื่อนไหวช้าๆ โดยจับมือเธอออกไปจากข้อมือของเขา

เห็นการเคลื่อนไหวนี้ กู้จื่อเฟยก็ตัวแข็งทื่อ หัวใจที่ห้อยอยู่ ก็ตกลงสู่ขุมนรกในวินาทีนั้น

เธอหนาวสั่นอย่างรุนแรงไปทั่วร่าง

พี่เย้น ไม่เชื่อเธอ

โจ๋ลี่ยิ้มอย่างมีชัย ดวงตาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความคาดหวัง แทบรอไม่ไหวที่จะเห็นกู้จื่อเฟยถูกทิ้ง

ในที่สุดก็สามารถทำให้กู้จื่อเฟยที่ใจโลเลรับโทษจากผลกรรมของตัวเอง

เย้นโม่หลินที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น ก็จะได้เป็นของทุกคนแล้ว บางที ในอนาคตก็อาจได้เป็นของเธอ

ออร่าของเย้นโม่หลินลดต่ำอย่างรุนแรง

เขาดูเหมือนพยายามยับยั้งอะไรบางอย่าง ดึงมือของกู้จื่อเฟยออกอย่างเชื่องช้า จากนั้น ลำแขนที่แข็งแกร่ง ก็โอบไปที่เอวของเธอ ดึงเธอที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งก้าวเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา

เขากอดเธอไว้ ก้มหน้า ริมฝีปากบางจูบไปที่ผมเธออย่างหนักแน่น