สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1061

"เหอะ ทุกท่านลืมไปแล้วเหรอ ว่าผมกับคุณชายเย้นของพวกเราเป็นพวกเดียวกัน? แล้วผมจะช่วยพวกคุณได้ยังไง?"

คำสุดท้าย เต็มไปด้วยการประชดประชันอย่างรุนแรง

ผู้คนที่มองเขาด้วยสายตาที่คาดหวัง สีหน้าดูแย่ลงในทันที

พวกเขาก็ถูกบี้จนบ้าคลั่งจนหมดหนทางไร้ทางออก จนคาดหวังว่าป่ายฉีจะช่วยเหลือพวกเขาได้

คุณลุงที่อยู่ด้านหน้าสีหน้าดูแย่ที่สุด เขาพูดด้วยเสียงที่แข็งกร้าว

"แล้วนายยังจะเอาอะไรอีก? ยังไม่จบอีกเหรอ?"

ป่ายฉีมองไปที่หญิงสาวก่อนหน้าด้วยสายตาที่สบายๆ "คิดว่าจะอาศัยชื่อเสียงของครอบครัว แล้วจะผ่านมันไปได้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องที่เธอวอนหาเรื่องอย่างนั้นเหรอ?"

เด็กสาวหน้าซีด สีหน้าของเธอโดยตื่นตระหนกขึ้นในทันที

ออร่าที่เยือกเย็นของเย้นโม่หลินเมื่อกี้นี้ ก็ทำให้เธอกลัวจนรู้สึกอยู่ไม่สุขอยู่แล้ว โชคดีที่เย้นโม่หลินไม่ได้สนใจอะไรเธอ แค่พากู้จื่อเฟยออกไปเท่านั้น

เธอก็นึกว่าเธอจะรอดได้แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าป่ายฉีจะไม่ยอมปล่อยเธอไป"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ในเมื่อนายน้อยยังไม่ได้พูดอะไร นายก็จะมาสร้างความลำบากให้ฉันไม่ได้นะ"

"นายน้อยไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าการจัดการพวกเศษอย่างเธอ ให้ฉันจัดการก็พอแล้ว"

ป่ายฉีเอนตัวพิงโต๊ะ ในมือเล่นแก้วไวน์ น้ำเสียงดูครุ่นคิด

"มีให้ 2 ทางเลือก เธอจะสารภาพเอง หรือว่าจะให้ฉันบังคับให้เธอสารภาพ?"

"สารภาพ??"

หญิงสาวถอยหลังอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

เธอพูดด้วยความหวาดกลัว "ป่ายฉี นายจะมามั่วซั่วไม่ได้ ฉันต่างหากที่เป็นคุณหนูของตระกูลเย้นอย่างถูกต้องและเหมาะสม"

"ลูกสาวคุณหญิงสามของตระกูลหลักที่ใส่ร้ายกู้จื่อเฟย ถูกลงโทษด้วยกฎตระกูลในที่สาธารณะจนเป็นอัมพาตครึ่งซีก คุณหนูที่อยู่แถบท้ายๆ ตระกูลย่อยอย่างเธอ เอาความกล้าจากไหนมาพูดอะไรแบบนี้? "

พอได้ยินดังนั้น หญิงสาวคนนี้ก็เหมือนถูกฟ้าผ่า ตกใจจนล้มลงกับพื้น

ถ้ามาเทียบกับเย้นจือฮวนแล้ว เธอจะไปเอาความมั่นใจมาจากที่ไหนกัน

เธอกลัวจะแย่ ร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว "ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันก็แค่สงสัยเกี่ยวกับรูปร่างลักษณะของคุณกู้ก็เลยพูดวู่วามไปชั่วขณะ ถึงได้ทำอะไรแบบนั้นไป"

"ฉันรู้แล้วว่าทำผิดไป พี่ป่ายฉี เห็นแต่ว่าพวกเราเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เห็นแก่ที่ฉันยังอายุน้อย ปล่อยฉันไปสักครั้งเถอะนะ"

ป่ายฉีกวาดสายตามองมายังหญิงสาว และยิ้มอย่างขี้เล่น

"ตอนนี้เรียกฉันว่าพี่ได้แล้วเหรอ? แต่ว่ามันก็ไม่ได้สายเกินไปหรอก ฉันน่ะเป็นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยนต่อสุภาพสตรีมากกว่าเย้นโม่หลินเยอะ ถ้าเกิดว่าเธอเป็นเด็กดีและบอกว่าใครอยู่เบื้องหลัง ฉันก็จะจัดการเบาๆ แต่ว่าถ้าเธอกล้าทำให้ฉันเสียเวลาและก็--

ฉันก็จะลอกหนังของเธอออกด้วยมือของฉันเอง"

หญิงสาวกลัวจนแทบจะเป็นลมไป ลอกหนังอย่างนั้นเหรอ นี่มันเป็นบทลงโทษถึงแก่ชีวิตเลยนะ!ขนาดเย้นจือฮวนยังไม่ได้มีบทลงโทษที่หนักๆ ขนาดนี้เลย

แต่ว่าป่ายฉีเป็นปีศาจทางด้านการแพทย์ สิ่งที่ชอบมากที่สุดก็คือการทดลองที่บ้าคลั่งอะไรพวกนี้แหละ มีความเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะลอกผิวหนังเธอออกมาจริงๆ

หญิงสาวรีบตอบทันทีว่า:

"ฉันจะพูดทุกอย่าง ฉันยืนอยู่ฝ่ายคุณหญิงสามมาตลอด ได้ป็นเพื่อนกับพวกเย้นจือฮวนตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้พวกเธอต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้ ฉันรู้สึกโกรธมาก คิดว่าเหตุผลทั้งหมดมันเป็นกู้จื่อเฟย"

"กู้จื่อเฟยกลับมาแล้ว หลายวันมานี้พอเห็นเธอถูกยกอยู่ในที่สูงขนาดนั้น ฉันก็รู้สึกไม่พอใจ ตอนนี้เอง ฉันก็ได้ยินคนใช้ของฉันพูดคุยกัน บอกว่ากู้จื่อเฟยเสียโฉม หน้าตาดูแย่มาก ฉันก็เลยคิดว่า ถ้าเกิดว่าฉันเปิดหน้าเธอในที่สาธารณะต่อหน้าทุกคน ฉันก็จะได้ทำให้เธอเสียหน้า คนอื่นในครอบครัวรู้สึกรังเกียจ แม้แต่จะไล่เธอออกจากตระกูลเย้นก็เป็นได้"

"ที่ฉันเป็นแบบนี้ ก็เพื่อระบายความแค้นให้คุณหญิงสาม ฉันก็แค่อยากจัดการกู้จื่อเฟย ไม่มีคนอื่นคอยควบคุมจริงๆ "

สายตาของป่ายฉีดูคลุมเครือ " สิ่งที่ควรใช้พวกนั้นซุบซิบกัน เธอยังจำได้ไหม?"

"จำได้ค่ะจำได้ พวกเธอค่อนข้างที่จะคุ้นเคยกับคนใกล้ตัวฉัน"

"พาฉันไปหาพวกเธอหน่อย"