สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1062

กู้จื่อเฟยถูกเย้นโม่หลินพากลับมาที่ที่พัก พักนี้พวกเขาจะอยู่ที่นี่ในช่วงหนึ่ง

พอเข้ามาในห้อง กู้จื่อเฟยกลับเห็นตาเล็กๆ อยู่บนโต๊ะอย่างประหลาดใจ บนนั้นมีเค้กสามเหลี่ยมชิ้นเล็กๆ วางอยู่ ท่าทางดูเหมือนเค้กวันเกิด 3 ชั้นที่เธอทำให้กับเย้นโม่หลิน

แล้วอีกอย่าง มันถูกคนกินไปแล้วสองคำ

กู้จื่อเฟยรู้สึกประหลาดใจและสับสน "ทำไมเค้กนี้ถึงทุกวัยที่นี่ล่ะ? ใครเอามา?"

เล่นพิเรนทร์อย่างนั้นเหรอ?

เย้นโม่หลินจูงมือกู้จื่อเฟยเดินไปนั่งลงที่โต๊ะ "ฉันให้คนเอามาเอง"

กู้จื่อเฟยประหลาดใจ

แล้วเขาก็พูดต่อ "สิ่งที่เธอทำ ฉันก็ต้องกินให้หมด"

จู่ๆ ก็มีเหตุการณ์กระชากหน้ากากเกิดขึ้นในงานเลี้ยง เขาก็เลยอยากกินเค้กไม่ทันหมด

เค้ก 3 ชั้น เขาแบ่งมาได้แค่ชิ้นเล็กๆ เท่านี้เอง แค่นี้เขาก็ไม่พอใจแล้ว ถ้าเกิดว่าเสียชิ้นไปอีก เขายิ่งจะรู้สึกทนไม่ได้

ก็เลยตัดสินใจให้คนไปเอากลับมา

เย้นโม่หลินถือจานขึ้นมา แล้วก็เอาช้อนตัก "เธอกินหน่อยไหม?"

กู้จื่อเฟยมองเขาด้วยตาที่เป็นประกาย ในใจรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

เอาใจใส่ของเขา มันเป็นการยืนยันที่ดีที่สุดสำหรับเค้กที่เธอทำ

กู้จื่อเฟยอ้าปากและกินเข้าไปหนึ่งคำ เธอเคี้ยวไปด้วยแล้วพูดด้วยว่า

"นายชอบ ต่อไปฉันก็จะทำให้กินเยอะๆ กินทุกวันก็ยังได้เลย"

เย้นโม่หลินป้อนกู้จื่อเฟยอีกครั้ง แล้วก็กินเองอีกคำนึง

แต่ว่าเขากลับสายล่าช้าๆ "เรื่องเข้าครัวให้ฉันทำคนเดียวก็พอแล้ว ถ้าเกิดว่าเธออยากทำ ปีหนึ่งทำครั้งเดียว กินแค่ตอนวันเกิดก็ได้"

พอพูดจบ เขาก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็พูดเสริมอีก "แต่ว่าห้ามทำแจกจ่ายให้คนในงานเลี้ยงอีกแล้วนะ ให้ฉันกินแค่คนเดียวพอ"

ท่าทางเอาแต่ใจที่ดูไร้เดียงสาของเขานั้น ทำให้กู้จื่อเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

พี่เย้นนี่ช่างน่ารักจริงๆ เลย พูดเรื่องเล็กน้อยให้จริงจังขนาดนั้น ทำให้ใจของเธออ่อนยวบ

เธอจุ๊บลงไปที่ริมฝีปากของเย้นโม่หลินที่ยังมีเค้กติดอยู่ "พี่เย้น ฉันอดไม่ได้จริงๆ เลย อยากจะจับนายขึ้นเตียงซะตอนนี้เลย"

เย้นโม่หลินตัวแข็งขึ้นในทันทีและหูเขาก็เริ่มแดง

ของอ่อนนุ่มในอ้อมแขนของเขา เขายิ่งทนไม่ได้มากกว่าอีกเข้าใจไหม?

"เธอหนักขึ้นประมาณครึ่งโลอีกแล้วนะ เกือบจะหนัก 50 กิโลกรัมแล้วนะ"

กู้จื่อเฟย:"......"เอาจริงเอาจังอย่างเทียบไม่ได้เลยจริงๆ

แต่ว่าพอเห็นน้ำหนักของตัวเอง มันก็เริ่มขึ้นแล้วจริงๆ แถมยังขึ้นอย่างรวดเร็วอีกต่างหาก เธอก็รู้สึกโล่งใจ

เช้ากินเย็นกิน เป็นแค่เรื่องที่เกิดขึ้นเดือนเดียวเท่านั้นเอง

ถ้าเกิดว่าผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไป เธอก็สามารถเริ่มแผนการมีลูกได้อย่างสบายใจแล้ว

พยายามมีลูกเสี่ยวโม่ตัวน้อยๆ

พอคิดได้แบบนี้ จู่ๆ กู้จื่อเฟยก็นึกถึงปัญหาอีกข้อหนึ่ง

เธอนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเย้นโม่หลิน เอามือคล้องคอของเขาไว้แล้วพูดอย่างจริงจัง

"พี่เย้น ช่วงนี้ฉันจะเรื่องบางอย่างและรู้สึกว่ามันไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ แต่ว่าไม่สามารถยืนยันได้ แล้วก็ไม่รู้ว่ารู้สึกผิดไปหรือเปล่า"

"เรื่องอะไรเหรอ?"เย้นโม่หลินถาม

กู้จื่อเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจที่จะปรึกษากับเย้นโม่หลิน

"หลายวันนี้ที่ฉันเตรียมวางแผนงานเลี้ยงให้นาย ก็คุยกับเสี่ยวหว่านค่อนข้างเยอะ แต่ว่าสิ่งที่แปลกก็คือ ขนาดติดต่อกันบ่อยขนาดนี้ แต่ฉันกลับไม่เคยเห็นคุณโห้เลยสักครั้งเดียว"

ก่อนหน้านี้นานๆ ทีที่เธอจะวิดีโอคอลคุยกัน ก็จะเห็นโห้หลีเฉินแว๊บไปมาอยู่ข้างๆ เย้นหว่านบ้าง

แต่ว่าครั้งนี้ วันหนึ่งวิดีโอคอลหากันตั้งหลายครั้ง ครั้งหนึ่งก็ประมาณหลายสิบนาที แต่ว่ากลับไม่เห็นโห้หลีเฉินเลย