สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1063

จากการวิดีโอคอลในหลายวันนี้ กู้จื่อเฟยก็สังเกตเห็นว่า ใต้ตาของเย้นหว่านค่อนข้างจะดำเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเธอนอนหลับไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก

แต่ว่าเธอกำลังตั้งท้องอยู่ ควรจะพักผ่อนเยอะๆ สิถึงจะถูก

เมื่อเวลากลางคืน กู้จื่อเฟยกับเย้นโม่หลินไม่ได้นอนหลับ รอจนเลยเวลาเที่ยงคืนมาเล็กน้อย แล้วก็วิดีโอคอลไปหาเย้นหว่าน

เสียงรอสายดังอยู่เพียงครู่หนึ่งเท่านั้น แล้วปลายสายก็รับ

หน้าจอปรากฏให้เห็นใบหน้าเล็กๆ เย้นหว่าน และแววตาของความผิดหวัง

มันเพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น แต่ว่ากู้จื่อเฟยก็สามารถสังเกตเห็นได้

ใบหน้าของเย้นหว่านมีรอยยิ้ม แล้วพูดอย่างอ่อนโยนมากกว่า

"จื่อเฟย โทรมาหาฉันดึกขนาดนี้ มีอะไรหรือเปล่า?"

กู้จื่อเฟยเห็นรอยยิ้มของเย้นหว่าน แต่กลับไม่รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว

เย้นหว่านรับสายในตอนนี้ แถมในห้องยังเปิดไฟอยู่ ท่าทางเหมือนเธอยังไม่นอน ทุกอย่างมันเป็นเหมือนที่เธอคาดเดาเอาไว้

แม้แต่......

"เธอนอนคนเดียวเหรอ?โห้หลีเฉินยังไม่กลับมาเหรอ?"

เย้นโม่หลินคนแข็งกร้าวถามออกมาตรงๆ

เขาขมวดคิ้วแน่นมาก ความเป็นศัตรูในสีหน้าของเขามันไม่สามารถควบคุมได้เลย

มุมปากของกู้จื่อเฟยกระตุกอย่างรุนแรง แล้วก็หันไปมองหน้าเย้นโม่หลินจะไม่มีทางเลี่ยง เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงถึงจะดี

บอกว่าจะทำแบบเลี่ยงๆ ไม่ให้เย้นหว่านรู้สึกกดดัน แต่ว่าเย้นโม่หลินไม่สามารถแซงได้

เย้นหว่านอึ้งไปเพราะคำถามนี้ แก้วตาเป็นประกายความทำอะไรไม่ถูก

เธอตอบว่า "ช่วงนี้เรื่องเยอะ เขายุ่งอยู่"

พอพูดจบนั้น เย้นหว่านก็ยิ้มและพูดติดตลก "พี่ ตอนนี้ปลดอาวุธและยอมศิโรราบแล้วเหรอ ยังไม่ทันจะแต่งงานเลยนะ ทำไมถึงนอนกับกู้จื่อเฟยได้อย่างสบายใจขนาดนั้น?"

ก่อนหน้านี้เวลาพูดถึงเรื่องนี้ เย้นโม่หลินจะหน้าบูดเป็นอย่างแรก

แต่ว่าวันนี้ สีหน้าเขากลับดูจริงจังเป็นพิเศษ

"อย่าเปลี่ยนเรื่อง เล่าเรื่องของเธอมา โห้หลีเฉินยุ่งอะไร ทำไมเวลานี้ยังไม่กลับมา?"

"เรื่องของตระกูลหยูไง สถานการณ์ปัจจุบันวุ่นวายมาก พี่ไม่รู้หรอก"

เย้นหว่านพูดอย่างสบายๆ และผ่อนคลายมาก "ตอนนี้ฉันท้องใหญ่แล้ว หมอไม่ให้ฉันยุ่งวุ่นวายอะไรมากมาย ดังนั้นฉันก็เลยไม่ไปปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ ส่วนรายละเอียดว่ามันยุ่งเรื่องอะไรนั้นฉันก็พูดไม่ได้เท่าไหร่"

"ยุ่งอยู่จริงๆ เหรอ?"เย้นโม่หลินมองเธอด้วยสายตาสงสัย

สีหน้าของเย้นหว่านดูสงบมาก แต่ว่าเธอก็แสร้งทำเป็นไม่พอใจแล้วพูดว่า

"พี่ นี่หมายความว่ายังไงกัน? ตอนนี้กำลังสงสัยว่าฉันโกหกพี่อยู่เหรอ"

"พี่กลัวว่าเธอจะปิดบังพี่"

เย้นโม่หลินพูดด้วยเสียงที่ชมต่ำ "เสี่ยวหว่าน ถึงแม้ว่าตอนนี้พี่จะไม่ได้อยู่ข้างๆ เธอ แต่ว่าพี่ก็จะเป็นญาติที่สนิทที่สุดของเธอตลอดไป เป็นการสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร พี่ก็จะปกป้องเธอ ดังนั้นเธอต้องไม่ปิดบังพี่ ถ้าเกิดว่าเจอเรื่องอะไรที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้วไม่บอกพี่"

ดวงตาของเย้นหว่านเป็นประกาย เธอรู้สึกแสบจมูกขึ้นในทันที

เธอยิ้มแล้วพูดว่า "กลางดึกขนาดนี้ จะมาพูดคำพูดแบบนี้ทำไมกันเนี่ย?"

"ฉันสบายดีมากจริงๆ โห้หลีเฉินรักฉันขนาดนั้น จะยอมปล่อยให้ฉันได้เจอกับความไม่เป็นธรรมได้ยังไง เขายุ่งจริงๆ ยุ่งจนฟ้ามืดก็เลยไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนฉัน"

"ตอนนี้ท้องของฉันก็คงที่แล้ว ฉันก็เลยบอกเขาว่าไม่ต้องมาคอยดูแลฉันตลอดเวลาก็ได้"

เย้นหว่านอธิบายอย่างจริงใจมาก ทำให้เย้นโม่หลินรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

แต่ว่ายังรู้สึกไม่เชื่อมากกว่า

แต่ว่าท่าทางของเย้นหว่าน มีทั้งอ่อนและแข็ง เกรงว่าเธอจะไม่ยอมพูดความจริง

เย้นโม่หลินถอนหายใจออกมา และพูดอย่างจริงใจ

"เสี่ยวหว่าน ถ้าเกิดว่าเจอเรื่องอะไรต้องบอกพี่นะ"

"โอเค ฉันรู้แล้ว พี่นี่จู้จี้จุกจิกจริงๆ เลย"

เย้นหว่านยกมือขึ้นและหาวนอน "โอเค ฉันง่วงแล้ว นอนเถอะ ฝันดีนะ ฟังแล้วนะ"

เย้นโม่หลินก็เลยจำเป็นต้องวางสาย

แต่ว่าสายตาของเขายังคงมองที่หน้าจอโทรศัพท์ คิ้วขมวดเข้าหากันจนเป็นปม จีน่าดูวิตกกังวล

สีหน้าของกู้จื่อเฟยก็ดูจริงจังและหนักแน่นเหมือนกัน