สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1070

รอเธองั้นเหรอ?

เย้นหว่านรู้สึกสงสัยมากกว่าเดิม แล้วก็รู้สึกระมัดระวังตัว

หลังจากเรื่องเมื่อเช้านี้ แคทเธอรีนมอบความประทับใจที่ไม่ดีให้กับเธออย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะโห้หลีเฉิน เธอก็ไม่มีทางปล่อยให้แคทเธอรีนอยู่ที่นี่ต่อได้อย่างแน่นอน

ตอนนี้เธออยากจะคุยด้วย เป็นไปได้ไหมว่ายังอยากจะพูดเรื่องที่ต้องการมีสามีคนเดียวกันอยู่?

เย้นหว่านรู้สึกขัดแย้งเล็กน้อย

เธอตอบว่า "ขอโทษด้วยนะ ฉันจะไปห้องน้ำ"

พอพูด เย้นหว่านก็อยากจะเดินอ้อมไป แต่ว่าก็ถูกแคทเธอรีนขวางเอาไว้ก่อน

แคทเธอรีนมีสีหน้าจริงจัง "คุณเย้น ฉันอยากจะคุยกับคุณจริงๆ "

พอเห็นท่าทางของแคทเธอรีนแล้ว มันหมายความว่าถ้าเธอยังพูดไม่จบจะไม่ยอมปล่อยให้เย้นหว่านไป

เย้นหว่านขมวดคิ้ว เสียงนั้นเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

"คุณแคทเธอรีน ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะไปห้องน้ำ คุณไม่รู้เหรอว่ามนุษย์เรามีความเร่งด่วนอยู่ 3 อย่าง?"

แคทเธอรีนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที เธอดูเก้อเขิน

แล้วก็พลิกตัวปล่อยให้เธอเดินไป

เย้นหว่านเอ็งก็ไม่ได้หยุด แล้วก็เดินผ่านเธอไป

เธอไม่ได้อยากจะคุยอะไรกับแคทเธอรีน ระหว่างพวกเธอไม่มีอะไรที่น่าคุยกันอยู่แล้ว

เย้นหว่านนึกว่า หลังจะออกมาจากห้องน้ำ แคทเธอรีนน่าจะไปแล้ว แต่ว่าเธอไม่นึกเลยว่าตอนที่ออกมานั้น จะเห็นแคทเธอรีนยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ำ

เย้นหว่านรู้สึกปวดหัวขึ้นมาในทันที

ผู้หญิงที่หน้าตาสวยสดงดงามแบบนี้ ทำไมถึงได้หน้าหนาไร้ยางอายขนาดนั้น?

แคทเธอรีนจ้องมองไปที่เย้นหว่าน "คุณเย้น ตอนนี้จะคุยกับฉันได้หรือยัง?"

เย้นหว่านพูดอะไรไม่ออก "จะพูดอะไรก็พูดมาเลย"

ถ้าหลบไม่ได้ก็ต้องเผชิญหน้า

แคทเธอรีนมองเย้นหว่านอยู่หลายวินาที เหมือนกำลังรวบรวมอารมณ์อยู่

หลังจากนั้น จู่ๆ เธอก็ถอยหลังไปหนึ่ง แล้วก็โค้งคำนับให้เย้นหว่าน 90 องศา

การกระทำเย้นหว่านตกใจเป็นอย่าง "ทำอะไรเนี่ย?" ถ้ายังไม่ตายสักหน่อย

แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ขอโทษอย่าเลื่อมใส

"ฉันขอโทษนะ คุณเย้น ขอโทษให้กับการกระทำของตัวเองเมื่อเช้านี้ ฉันจินตนาการเพ้อฝันไปเอง ก็เลยไปยุให้รำตำให้รั่ว ฉันไม่ควรจะทำแบบนั้นจริงๆ จริงๆ นะ ขอโทษมากจริงๆ "

เย้นหว่านมองเธอด้วยความประหลาดใจ ไม่ว่าจะยังไงก็นึกไม่ถึง ว่าคนที่เย่อหยิ่งและอยากเอาชนะเมื่อเช้านี้ เปลี่ยนใบหน้าของตัวเองไป 360 องศาได้ในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้

แคทเธอรีนพูดต่อ:

"ระหว่างฉันกับคุณโห้มันไม่มีอะไรเลย ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงตอนนี้เขาเห็นฉันเป็นแค่หมอคนหนึ่งเท่านั้น ในฐานะที่เป็นหมอ ฉันไม่ควรจะมีความรู้สึกแบบนั้นกับคนไข้ของฉัน ฉันรู้แล้วว่าตัวเองทำผิดไป

คุณเย้น ฉันรับประกันว่าต่อไปฉันจะไม่มีความคิดอะไรแบบนั้นกับคุณโห้อีกแล้ว และไม่มีทางทำอะไรที่ไม่ดีอีก ได้โปรดให้อภัยเรื่องเมื่อเช้าของฉันด้วยได้ไหม?"

ท่าทางที่จริงใจของเธอ ทำให้เย้นหว่านรู้สึกว่า ถ้าเกิดว่าเธอปฏิเสธตัวเองก็จะดูด้วยเรียนเกินไปหน่อย

แต่ว่าการที่จู่ๆ แคทเธอรีนก็ได้สติ เย้นหว่านรู้สึกรับมือไม่ทัน และก็ไม่อยากจะเชื่อด้วย

การขอโทษและยอมรับผิดของเธอ มันจริงใจใช่ไหม?

ไม่ว่ามันจะจริงแค่ไหน สำหรับคนที่โลกอยากได้ผู้ชายของตัวเอง แถมยังมายุยงให้พวกเขาแยกจากกัน เย้นหว่านไม่ใช่แม่พระ เธอไม่มีทางให้อภัยอย่างแน่นอน

ที่ไม่ได้เธอออกไป เพราะว่าอาการป่วยของโห้หลีเฉิน ช่วงนี้ยังไม่มีคนสามารถมารับช่วงต่อได้

"พูดจบหรือยัง?"

สีหน้าของเย้นหว่านเย็นชา "พูดจบแล้วก็ถอยไป สามีฉันรออยู่"

แคทเธอรีนอึ้งไปเลย ไม่คิดเลยว่าเธอขอโทษอย่างจริงใจขนาดนี้ เย้นหว่านกลับไม่มีท่าทีอะไรเลย