สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1084

ดึกมากขนาดนี้แล้ว ตอนนี้เวลาตีสองครึ่ง เขาน่าจะหลับไปแล้ว

ตอนนี้ร่างกายเขากำลังอ่อนแอ และสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือการนอนหลับที่เพียงพอ เธอไม่ควรรบกวนเขา

และยิ่งไม่ควรให้เขารู้ว่า เธอกังวลและกลัวมากแค่ไหน

มิฉะนั้นเขาจะสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ไปเฝ้าเขา

เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเย้นหว่านก็ปิดหน้าสายโทรศัพท์ของโห้หลีเฉินลง จากนั้น เธอก็วิดีโอคอลหาเว่ยชีแทน

ทางนั้น ไม่นานเขาก็รับสาย

ในขณะนี้ เว่ยชียืนอยู่ที่ทางเดิน เขามองไปที่เย้นหว่านที่มีท่าทีอ่อนโยน "คุณนาย ยังไม่นอนอีกเหรอครับ?"

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เพราะกลัวว่าโห้หลีเฉินจะรู้ความคิดของเธอ และก็เป็นเพราะใบหน้าของโห้หลีเฉันก็ดูแย่มากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาจึงเข้าใจกันว่าจะวิดีโอคอลกันเพียงวันละครั้ง

ส่วนใหญ่แล้ว เย้นหว่านมักจะแอบโทรหาเว่ยชีอย่างเงียบๆ และมองดูสถานการณ์ของโห้หลีเฉินอย่างเงียบๆ

เย้นหว่านกล่าวว่า "นอนตื่นแล้ว โห้หลีเฉินอยู่ที่ไหน เขากำลังทำอะไรอยู่? เขาหลับไปแล้วหรือยัง?"

"ครับ นอนหลับไปแล้ว หลายวันนี่คุณชายค่อนข้างเหนื่อย เรี่ยวแรงของเขาไม่ค่อยดีเหมือนแต่ก่อน เวลานอนก็เลยมากขึ้น"

เมื่อก่อน โห้หลีเฉินเป็นคนที่ยุ่งทั้งวันทั้งคืนโดยไม่ได้นอนเลย

แต่เพราะร่างกายปัจจุบันของเขา ทำให้เขาต้องนอนเป็นเวลานาน

เย้นหว่านรู้สึกสงสารจับใจ เธอถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา "แน่ใจนะว่าเขาหลับอยู่?"

"ครับ แน่ใจว่าหลับแล้วครับ"

เว่ยชีพยักหน้า และพูดด้วยความเป็นห่วง "คุณนาย อยากเห็นคุณชายไหมครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้"

หลังจากนั้นวิดีโอก็เปลี่ยนไป ไม่นานก็มีร่างที่นอนอยู่บนเตียงปรากฏขึ้น

ในห้องมีแสงอบอุ่นอยู่ และมีเงาขนาดใหญ่ปกคลุมบนใบหน้าของเขา ทำให้ใบหน้าของเขาที่ดูผอมอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ดูผอมมากกว่าเดิม

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ใบหน้าของโห้หลีเฉินผอมลงเยอะมากๆ

เมื่อเห็นเขานอนหลับอย่างเงียบๆ น้ำตาของเย้นหว่านก็ไหลลงมาอีกครั้ง

เธอรู้ว่าตอนนี้เขาเจ็บปวดมากแค่ไหน ร่างกายของเขาก็ทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็ว และทุกอย่างก็ไม่สามารถย้อนกลับไม่ได้

คนที่แข็งแกร่งอย่างเขา ยังต้องถูกทรมานจนต้องอยู่ในสภาพนี้

แต่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากและเจ็บปวดเช่นนี้ เธอกลับไม่สามารถดูแลเขาและอยู่เคียงข้างเขาได้เลย

"คุณนาย อย่าเศร้าไปเลยครับ ตอนนี้คุณดูแลสุขภาพ อารมณ์จะแย่เกินไปไม่ได้นะครับ ลูกคือสิ่งสำคัญที่สุด"

เว่ยชีปลอบโยนเบาๆ แต่เขาเองก็รับไม่ไหวเช่นกัน

เย้นหว่านไม่สามารถหยุดน้ำตาของเธอได้ เธอเช็ดอย่างลวกๆ ก่อนจะพูดอย่างสะอึกสะอื้น

"เว่ยชี ดูแลเขาให้ดี"

"ผมรู้ครับ คุณวางใจได้เลย" เว่ยชีสัญญา "คุณนาย คุณต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ ร่างกายของคุณก็สำคัญ และลูกๆ ของคุณก็สำคัญเช่นกัน ถึงแม้จะเป็นการช่วยคุณชาย แต่คุณก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี"

ความปลอดภัยของเธอ เกี่ยวข้องกับลูกสองคนในท้องของเธอและชีวิตของโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านพยักหน้า "ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี"

ถึงแม้ว่าจะทำเพื่อโห้หลีเฉิน

เธอเองก็ต้องอดทนจนถึงแปดเดือนครึ่งด้วย หลังจากนั้น ครอบครัวของพวกเขาจะพบเจอกับความสุขอีกครั้ง

พวกเขาจะสามารถผ่านไปได้อย่างแน่นอน

เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยความคิดถึงเป็นเวลานาน ก่อนจะวางสาย

เว่ยชีเก็บโทรศัพท์ของเขา และเดินไปยังที่ของเขาที่เอาไว้เฝ้าไข้

ในตอนที่เขายังไม่ทันได้สังเกต ดวงตาที่ปิดอยู่ของโห้หลีเฉิน ก็ขยับไปมา

แค่ในพริบตา ก็ผ่านไปสิบกว่าวันแล้ว

สภาพร่างกายโดยทั่วไปของเย้นหว่านก็คงที่มากขึ้น

ในวันนี้ เป็นวันที่ผมบอกไว้ เธอกับโห้หลีเฉินเริ่มวิดีโอคอลหากัน

หลังจากที่โห้หลีเฉินถามถึงสภาพร่างกายของเธอ เขาก็กล่าวว่า

"ผมดีขึ้นแล้ว มาเยี่ยมผมได้แล้วนะ จะให้ผมส่งคนไปรับคุณไหม?"

หลังจากได้ยินเช่นนี้ เย้นหว่านก็ชะงักไป

เธอสับสนวุ่นวายในทันที เธออยากจะบินไปหาเขาในทันที แต่คำข่มขู่ของแคทเธอรีนทำให้เธอกลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า

เย้นหว่านหลบสายตา เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับโห้หลีเฉิน