สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1083

แม้ว่าเว่ยชีจะเกลียดแคทเธอรีนมาก เขาอยากจะรีบหาคนมาแทนตำแหน่งของเธอในทันที และทำให้เธอหายไปในทันที

แต่ เมื่อเทียบข้อดีข้อเสียแล้ว สถานการณ์ปัจจุบันยังทำให้เขากังวลมาก

โห้หลีเฉินดูเหนื่อย แต่เขาก็ไม่หวั่นไหวเลย

เขาพูดว่า "ทำตามที่ฉันพูด"

เขาไม่เชื่อมั่นในทักษะทางการแพทย์ของแคทเธอรีนทั้งหมด ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบันนี้ มีเพียงป่ายฉีเท่านั้นที่เขาสามารถไว้วางใจได้

แต่การจะทำให้เขามาที่นี่ มันเป็นเรื่องที่ยากมาก

บางครั้งก็ดีบางครั้งก็ไม่ดี มันจะสำเร็จได้ไหม มันก็เหมือนกับการพนัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้

......

กลางคืน

เย้นหว่านก็ตกอยู่ในความมืดมิดที่ทำให้คนหายใจไม่ออก

เธอเดินอยู่ในความมืด เธอรู้สึกว่าใต้ฝ่าเท้าเธอเปียกๆ และก็ยังมีกลิ่นคาวเลือดแรงมาก

นั่นคือเลือดเหรอ?

เธอมองเห็นไม่ชัด แต่มันทำให้เธอหดหู่และอึดอัดใจจนหัวใจของเธอจะระเบิดแล้ว

เธอหนีไม่พ้น เธอทำได้เพียงเหยียบบนของเหลวพวกนั้น เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างยากลำบากทีละก้าว

เธอไม่รู้ว่าเธอเดินอยู่ในสภาพแวดล้อมที่หายใจลำบากนี้นานแค่ไหนแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะเดิมมาถึงจุดสิ้นสุดของของเหลวนั้น

ที่นั่น เริ่มมีแสงสว่างขึ้น

เธอเริ่มเห็นมันแล้ว และสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอคือห้องผู้ป่วยที่คุ้นเคย ซึ่งโห้หลีเฉินได้อาศัยอยู่

มีร่างหนึ่งนอนอยู่บนเตียง

แม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน เย้นหว่านก็รู้ว่าเป็นเขา นั่นคือโห้หลีเฉิน

"คุณสามี"

เธอเร่งความเร็วมากขึ้น ก่อนจะรีบวิ่งไปทางเขา

ยิ่งเธอวิ่งเข้าไปใกล้เท่าไหร่ เธอก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น เธอเห็นได้ชัดเจน เลือดไหลลงมาเรื่อยๆ เหมือนกับน้ำตก ไหลมาจากเตียงผู้ป่วยของเขาอย่างต่อเนื่อง

เลือดที่เธอเหยียบมาตลอดทาง คือเลือดของเขา

เขาเสียเลือดมากขนาดนี้เลยเหรอ!

หัวใจของเย้นหว่านรู้สึกว่างเปล่า และเธอยิ่งตกใจมากขึ้น เมื่อเห็นว่าร่างทั้งหมดของโห้หลีเฉินเป็นเหมือนร่างกายที่เหี่ยวแห้ง เขาผอมจนเหลือเพียงโครงกระดูกและผิวหนังเท่านั้น เลือดเขาไหลออกมาจนแห้งแล้ว

เขานอนอยู่บนเตียง และยังลืมตาอยู่ แต่เขาไม่กะพริบตาเลย ดวงตาของเขาไม่มีความโกรธหลงเหลืออยู่เลย

ในแววตาของเขา ยังคงมีความเจ็บปวดและความไม่พอใจหลงเหลืออยู่

เขาตายแล้ว?

ตายแล้ว?

"ไม่ ไม่นะ"

มันเหมือนกับว่ามีมีดแหลมคมมาแทงที่หัวใจ เย้นหว่านกรีดร้อง ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงทันที

รอบตัวเธอมืดมิด แต่มีแสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่าง เข้ามา ทำให้เธอยังมองเห็นได้อยู่บ้าง

ทำให้เธอเห็นอย่างชัดเจน ว่านี่ไม่ใช่ห้องผู้ป่วยของโห้หลีเฉิน และก็ไม่มีเขาที่เลือดไหลออกมาจนหมด

เมื่อครู่นี้ มันเป็นแค่ความฝัน

เป็นแค่ฝันร้าย

แต่ความกลัวในหัวสมองของเย้นหว่านยังคงอยู่

ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

"คุณนาย คุณเป็นอะไร"

เมื่อเสี่ยวย่าที่กำลังเฝ้าอยู่ข้างนอกได้ยินเสียงเธอรีบเปิดประตูเข้ามาทันที

เมื่อเปิดไฟเธอก็เห็นเย้นหว่านที่ดูหวาดกลัวและมีเหงื่อท่วมตัว

เสี่ยวย่ารีบเดินไปที่ข้างเตียง ก่อนจะเช็ดเหงื่อให้เธอ และตบหลังเธอเบาๆ "คุณนาย คุณฝันร้ายใช่ไหม ไม่เป็นไรนะ มันเป็นแค่ความฝัน ที่นี่ปลอดภัย ไม่มีอะไร"

เมื่อได้ยินเสียงของเสี่ยวย่า เย้นหว่านก็ค่อยๆ ได้สติจากฝันร้าย

สีหน้าของเธอไม่ดีนัก "หมอไป๋ล่ะ รีบเรียกเธอมา"

เสี่ยวย่าตกใจ "คุณนาย รู้สึกไม่สบายที่ท้องเหรอคะ?"

"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจะไปเรียกเธอทันที"