เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ความโศกเศร้าที่มีอยู่ของเย้นหว่านที่มีอยู่ก็กลายเป็นความโกรธ
เธอจ้องไปที่เว่ยชีด้วยความรำคาญ และพูดอย่างไม่พอใจ
"ถ้าฉันไม่มา นายคิดว่าจะปิดเรื่องนี้กับฉันเหรอ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกกับฉัน?"
ในแววตาของเว่ยชีมีแต่ความรู้สึกผิด "นั่นคือสิ่งที่คุณชายต้องการ"
เย้นหว่านชะงักไป และมองไปยังโห้หลีเฉินที่กำลังนอนหลับด้วยความงุนงง
สิ่งที่เขาต้องการ?
ตัวเขาเองป่วยหนักขนาดนี้แล้ว เขายังไม่อยากให้เธอรู้สึกกังวลและเสียใจอีกเหรอ?
ผู้ชายของเธอ ทำไมถึงซื่อบื้อได้ขนาดนี้
เย้นหว่านใช้มือจับไปที่ใบหน้าของโห้หลีเฉินอย่างอ่อนโยน เธอนอนอยู่ข้างหูของเขา ทุกอย่างดูอ่อนโยนมาก
"คุณสามี เราตกลงกันแล้วว่าจะจับมือกันไปตลอดชีวิต ไม่ว่าจะมีความสุขและมีความทุกข์"
"ไม่ว่าจะยากลำบากหรือโศกเศร้า ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณและอยู่กับคุณไปตอลด"
เธอจะไม่มีวันยอมหลีกทางให้อีกต่อไป
ครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอยกตำแหน่งที่อยู่ข้างกายโห้หลีเฉินให้แคทเธอรีน เพื่อให้เธอช่วยชีวิตโห้หลีเฉิน
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคืออะไร คืออาการป่วยของโห้หลีเฉินที่ทรุดหนัก เป็นเพราะการทรยศของแคทเธอรีน!
"เว่ยชี"
เย้นหว่านลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างลวกๆ ท่าทีของเธอดูชัดเจนและเด็ดขาดมาก
"ตอนนี้นายสามารถใช้อำนาจทั้งหมดของโห้หลีเฉินได้หรือไม่?"
เว่ยชีตอบ "ส่วนใหญ่ใช้ได้ครับ แต่บางส่วนที่มีอำนาจมากกว่า ก็จำเป็นต้องใช้อำนาจจากคุณ"
เย้นหว่านรู้สึกแปลกใจ "อำนาจของฉัน?"
เธอมีอำนาจอะไร
เว่ยชีอธิบายว่า "คุณมีอำนาจทั้งหมดคุณชาย ตราบใดที่คุณพยักหน้าหรือเซ็นชื่อ คุณสามารถใช้อำนาจทั้งหมดของเขาได้"
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ทุกสิ่งที่ของโห้หลีเฉิน ได้แบ่งให้เย้นหว่านมานานแล้ว
เขาให้อำนาจทั้งหมดแก่เธอ
เย้นหว่านประหลาดใจจนพูดไม่ออก
ตอนแรกเธอคิดว่าถ้าโห้หลีเฉินจากไป คนที่รับผิดชอบต่อก็น่าจะเป็นเว่ยชี แต่เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าคนที่จะรับผิดชอบทั้งหมด จะเป็นเธอ
เธอมีอำนาจตัดสินใจทุกอย่าง
จิตใจของเย้นหว่านเหมือนมีคลื่นทะเล เธอรู้สึกซาบซึ้งใจที่โห้หลีเฉินนึกถึงเธอตลอดและเชื่อมั่นเธอมาตลอด
เธอบังคับให้จิตใจของเธอสงบลง และพูดกับเว่ยชีว่า
"เว่ยชี ตอนนี้ฉันสามารถใช้อำนาจทั้งหมดเพื่อนำตัวของป่ายฉีมาที่นี่โดยไม่คำนึกถึงอะไรสักอย่างได้ไหม? รวมถึง ฉันสามารถยอมรับทิ้งทุกอย่าง"
เธอจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไป เธอมีเพียงเป้าหมายเดียวเท่านั้น
ถ้าเปลี่ยนอำนาจทั้งหมดให้กลายเป็นมีดได้ โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น แบบนี้จะทำให้รอบข้างหยูฉู่สองเกิดความวุ่นวาย ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเป็นไปได้
เว่ยฉีรู้สึกประหลาดใจที่เย้นหว่านจะตัดสินใจแบบนี้ เป็นการตัดสินใจที่เด็ดขาดมาก
เขาลังเลอีกครั้ง "แต่คุณนาย ถ้าคุณทำเช่นนี้ มันจะทำให้ได้รับความเสียหายอยากหนัก และอาจจะ ทำให้คุณสูญเสียทุกอย่าง"
อำนาจทั้งหมด แผนการทั้งหมด
"คุณชายได้มอบอำนาจทั้งหมดให้กับคุณ และเพราะเขาคิดว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา คุณจะสามารถป้องกันตัวเองได้ คุณนาย การทำแบบนี้ มันอาจจะได้ไม่เท่ากับเสีย"
เย้นหว่านส่ายหัวและมองไปที่โม้หลีเฉินสายตาที่อ่อนโยน เธอหนักแน่นเป็นพิเศษ
"ถ้าไม่มีเขา ไม่ว่าอะไรก็คงไม่มีความหมาย"
เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ไม่มีอะไรที่ไม่คุ้มค่า
เว่ยชีเปิดปากของเขา เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถพูดได้
เย้นหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดกับเว่ยชีว่า
"เดี๋ยวฉันจะติดต่อป่ายฉี บอกให้เขาไปเตรียมตัว นายก็ไปจัดการเตรียมการทุกอย่าง"
หลังจากพูดจบ เย้นกว่านก็กดโทรออก
แต่ ก็มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเธอ แค่เธอโทรออก สายก็ถูกตัดไป
ไม่ว่าเธอจะโทรออกอีกกี่ครั้งก็ยังเป็นเหมือนเดิม
เว่ยชียังไม่ได้จากไป และเมื่อเขาเห็นภาพนี้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที
เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา กดอยู่สักพักแล้วเขาก็สรุปได้ออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...