ดวงตาของเย่ซือซือคลอไปด้วยน้ำตา เธอสูดหายใจเข้าลึก ไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมมัน
น้ำเสียงของเธอแหบต่ำ "ที่ฉันทำทุกอย่าง ก็เพื่อสิ่งคนที่ฉันรัก ฉันไม่มีทางเลือก คุณกลับไปเถอะ ไปบอกให้ผู้นำตระกูลหยูไม่ต้องกังวล ฉันจะพยายามจนถึงที่สุด"
"หวังว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูด อย่าให้ใครอื่นเห็นท่าทางร้องไห้ของเธออีก"
แคทเธอรีนหัวเราะเยาะ "จำคำพูดที่ฉันบอกเธอไว้ให้ดี อย่าเข้าใกล้โห้หลีเฉิน ไม่อย่างนั้น เธอตายแต่"
หลังจากพูดคุกคามอย่างโหดร้ายจบ แคทเธอรีนก็หันหลังเดินจากไป
เย่ซือซือยืนอยู่ที่เดิม เกาะอ่างล้างหน้าแน่น บังคับให้ตัวเองทรงตัวยืน
จิตวิญญาณของเธอ มันยุ่งเหยิงไปหมด
แต่ละเรื่องที่ถาโถม มันทำให้เส้นประสาทของเย่ซือซือตึงเครียดแทบบ้า
เธอมักจะจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เธอยื่นมือไปหยิบน้ำ ถือขวดยาไว้ก่อนกำลังนำเข้าปาก
โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว ก่อนจะจับข้อมือเธออย่างรวดเร็ว
"เธอจะทำอะไร?"
เย่ซือซือขัดขืนโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อก้มศีรษะลงและเห็นสิ่งที่อยู่ในมือแล้ว เธอก็พลันนิ่งค้างอย่างเก้อเขิน
โห้หลีเฉินมองเธอด้วยสายตาหนักหน่วง ก่อนถาม:
"เธอเป็นอะไร?"
เย่ซือซือส่ายหน้า แสร้งทำเป็นสงบ "ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"
"ไม่เป็นอะไร แล้วจะดื่มยาทำไม?" โห้หลีเฉินถามอย่างบีบบังคับให้ตอบ "เย่ซือซือสองสามวันมานี้เธอจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย กำลังคิดอะไรอยู่?"
ดวงตาของเย่ซือซือวาววับ เธอรู้สึกใจหวาดผวา
เธอไม่กล้าสบตาโห้หลีเฉิน เธออ้าปาก แต่กลับไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
เธอทำเรื่องเลวร้ายลงไปกับเขา และเธอไม่รู้ว่าจะโกหกอย่างไร
สายตาที่เฉียบแหลมของโห้หลีเฉิน ราวกับมองทะลุเธอ
"ทะเลาะกับแฟนหรือ?"
เย่ซือซือก้มหน้า เธอคิดว่านี่เป็นข้ออ้างที่ใช้ตามน้ำไปได้ดี และก็ไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมด เธอจึงพยักหน้า
"ก็ใช่ค่ะ"
หลังจากโห้หลีเฉินได้ยิน กลับยิ้มอย่างยินดี
เขาดึงข้อมือเย่ซือซือ มาให้อยู่ต่อหน้า
จู่ๆ ร่างกายของเย่ซือซือก็พุ่งถลาลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ และส่วนใหญ่ของร่างกายก็พิงอยู่ที่หน้าอกของโห้หลีเฉิน
เธอถูกบังคับให้มองหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาด้วยระยะห่างที่ใกล้มาก
เย่ซือซือตกใจทันที
แต่โห้หลีเฉินกลับจับข้อมือของเธอแน่น ไม่ปล่อยให้เธอไป ดวงตาที่จ้องมองมาที่เธอมันช่างลึกซึ้งเกินคณา
เสียงที่แหบพร่าของเขา มันช่างมีเสน่ห์ดึงดูดเหลือเกิน
"วิธีที่เร็วที่สุดในการยุติความสัมพันธ์คือการเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ เธออยากลองไหม?"
ลอง?
เรื่องแบบนี้จะลองยังไง?
บางทีความอบอุ่นในร่างกายของเขาอาจจะน่าดึงดูดเกินไป หรือบางทีใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็คงจะอาจดูดีมาก เลยทำให้ปฏิกิริยาแรกของเย่ซือซือไม่ได้ต่อต้านเขาสักนิด
ดวงตาเป็นประกายของเธอมองไปยังเขาอย่างอัศจรรย์ใจ
ดวงตาของโห้หลีเฉินลึกล้ำเหมือนวังวน ราวกับต้องการดูดเธอเข้าไป
เขาพูดทีละคำว่า "คบซ้อนไหม?"
เย่ซือซือรู้สึกว่าสมองของเธอจะระเบิด
มองไปที่โห้หลีเฉินอย่างงตกตะลึง เธอไม่กล้าคิดลึกกับคำพูดของเขา
เธอต้องการหลบซ่อน แต่เขากลับไม่ให้โอกาส
เขาพูดต่ออีกว่า "เราสามารถปลอบซึ่งกันและกันได้ ได้จังหวะพอดี"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...