สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 113

บทที่ 113 ถอดเสื้อผ้าให้ฉัน

เย้นหว่านเสียแรงไปตั้งมากในที่สุดก็ถึงส่งโห้หลีเฉินมาถึงที่คฤหาสน์วิลล่าส้ายน่าได้

พึ่งเดินเข้าประตูมา แมวกระโจนเข้าอ้อมอกของเย้นหว่านยด้วยความเคยชิน แต่ครั้งนี้มันยังไม่ทันได้แตะต้องเย้นหว่าน ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของโห้หลีเฉินบีบไว้อย่างแม่นยำ

โห้หลีเฉินจ้องมันด้วยสีหน้าอึมครึม ราวกับมันเป็นศัตรูที่ใช้ไม่ได้

“ไสหัวไปไกลๆ หน่อย”

พูดๆ อยู่ โห้หลีเฉินก็โยนแมวเป็นเส้นโค้งพาราโบล่าไปไกลๆ แล้ว

“เอ๋ ระวังหน่อย”

เย้นหว่านหมดคำจะพูด กลัวแมวจะถูกโยน มองเข้าไปอย่างกังวล หลังจากเห็นแมวตกลงที่พื้นอย่างอ่อนช้อยมาก ถึงได้วางใจลง

“เหมียว”

แมวยืนอยู่ที่พื้น ร้องทีหนึ่งอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม มองเย้นหว่านด้วยความน่าสงสาร ยังอยากเข้ามา แต่โดนสายตาที่เย็นชาของโห้หลีเฉินทำให้ตกใจจนไม่กล้าเข้าใกล้

เย้นหว่านแค่รู้สึกว่าน่าตลกมาก โห้หลีเฉินดื่มเหล้าเมาจริงๆ คุณโห้ผู้สูงส่งรังแกแม้กระทั่งแมวตัวหนึ่งได้ลงคอ

ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาสร่างเมาขึ้นมา ยังจะจำได้หรือไม่?

เย้นหว่านพยุงโห้หลีเฉินไปที่ห้องของเขาอย่างเชื่องช้า หลังจากเดินเข้าไป มองเห็นการตกแต่งด้านในสีสว่างนุ่มนวล ยังตะลึงอยู่สักพัก

ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจผิดไปหรือเปล่า สไตล์การตกแต่งของที่นี่ มีความคล้ายในห้องของเธออยู่บ้าง

และที่พื้นในเวลานี้ ยังโรยไปด้วยกลีบกุหลาบ กลิ่นหอมเตะจมูก งดงามและโรแมนติก

โห้หลีเฉินจ้องมองเธอตรงๆ เสียงเซ็กซี่ที่ทุ้มต่ำ

“ชอบมั้ย?”

เขาถามเธออีกครั้ง เทียบกับตอนที่สารภาพรักตอนเย็น สายตายิ่งดูจริงใจกว่า

สบตาเขาเข้า หัวใจเย้นหว่านสั่นรุนแรงจนควบคุมไม่อยู่ จิตใจเกือบโดนเขาคว้าไปอย่างแข็งกร้าว

อย่างน้อยเธอก็แน่ใจอย่างชัดเจนมาก การตกแต่งในห้องนี้ล้วนปรับตามความชื่นชอบของเธอ

พวกของกระจุกกระจิก ล้วนเป็นสิ่งที่เธอชอบ ล้วนเป็นสิ่งที่สนใจ

“......ชอบ”

เย้นหว่านเม้มริมฝีปาก พูดออกไปเบาๆ

โห้หลีเฉินแววตาประกายระยิบระยับ ริมฝีปากบางเบายกขึ้นมาเบาๆ

องศางดงามมาก ชั่วพริบตาเดียวทุกอย่างที่อยู่ทั้งรอบด้านพลันสูญเสียสีสัน มีเพียงเขาที่สะดุดตาที่สุด

เย้นหว่านมองเขาด้วยความงุนงง เกือบเสียสติแล้ว

บนโลกใบนี้ ทำไมถึงมีผู้ชายที่แหกกฎได้ขนาดนี้ล่ะ?

“เย้นหว่าน ฉันอยากอยู่ด้วยกันกับเธอที่นี่”

แต่ละคำแต่ละประโยคเขาค่อยๆ พูดออกมาจากในปาก ทุกคำเบามาก แต่เหมือนมีสายใยแห่งรักที่ไร้ขีดจำกัด

เมื่อก่อนสำหรับเขาแล้ว ความคิดไม่มีครอบครัวอันนี้ มีเพียงบ้านหลังหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่รู้เริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไรกันที่เขาอยากมีบ้านกับเย้นหว่าน

มีเธอที่เขาชอบ มีทุกอย่างที่เธอชอบ

เย้นหว่านใจเต้นราวกับฟ้าร้อง เหมือนจะเต้นออกมาจากหน้าอกอยู่แล้ว

บางทีคงเป็นบรรยากาศในตอนนี้ที่ดีเกินไป บางทีเพราะดึกเกินไปสติถึงได้เลอะเลือนไป เธอมองเขาอยู่ สมองว่างเปล่า คิดถึงคำพูดของเขากลับไปกลับมา

......เย้นหว่าน ฉันอยากอยู่ที่นี่ด้วยกันกับเธอ

ผู้คนล้วนบอกว่าหลังจากดื่มเหล้าไปจะพูดความจริง......

ไม่ ยังมีดื่มเหล้าแล้วพูดเหลวไหล เธอต้องหนักแน่น ไม่สามารถโดนหว่านเสน่ห์เข้าได้

“คุณโห้ คุณรีบพักผ่อนเถอะ”

เย้นหว่านพูดพลางจะพาโห้หลีเฉินไปทิ้งบนเตียง

โห้หลีเฉินยังคงโอบไหล่ของเธอไว้แน่น น้ำเสียงต่ำ “ฉันอยากอาบน้ำ”

เย้นหว่านเม้มริมฝีปาก ดื่มเหล้าเมาแล้วเรื่องไร้สาระยังมากขนาดนี้

เธอได้แต่ส่งโห้หลีเฉินไปในห้องน้ำ ทั้งยังเปิดน้ำอุ่นให้เขาเต็มอ่างอาบน้ำอย่างใส่ใจ

หลังจากตรวจสอบน้ำให้แน่ใจ ผ้าขนหนู ชุดนอนล้วนเตรียมให้เรียบร้อย เย้นหว่านถึงพูดกับโห้หลีเฉินอย่างสบายใจ

“คุณโห้ ทำเสร็จหมดแล้ว คุณอาบเถอะ”