สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1152

เมื่อเห็นเธอดื่มอย่างเชื่อฟัง โห้หลีเฉินก็รู้สึกโล่งใจ หลังจากดื่มด้วยกัน เขาก็นอนพร้อมกับเย้นหว่าน

ในตอนกลางดึก

มันควรจะเป็นช่วงที่หลับสนิทที่สุด โห้หลีเฉินก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะลงจากเตียงอย่างเบามือ

จากนั้นก็ออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

แทบไม่มีเสียงใดๆ เลยในระหว่างการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขา และเขาก็ระมัดระวังเป็นพิเศษ

แต่ ในขณะที่ประตูปิดลง ดวงตาของเย้นหว่านก็เปิดขึ้นในทันที

เธอมองไปที่ทิศทางของประตูผ่านสายตาที่สลัวของเธอ เธอไม่รู้ว่าหัวใจของเธอโดนอะไรกดทับไว้ เพราะมันทุกข์ทรมานมาก

ที่แท้ เมื่อคืนนี้เขาได้ออกไปข้างนอกจริงๆ ด้วย

โห้หลีเฉินไม่เคยโกหกเธอ แต่ครั้งนี้เขากลับโกหกเธอ ทำไมกัน...

เย้นหว่านรู้สึกหงุดหงิดมาก เธอลุกจากเตียง ใส่เสื้อคลุมแบบสบายๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตู

เธอจะต้องออกไปดู

แต่เมื่อนิ้วของเธอแตะโดนตรงลูกบิดประตู เธอก็หยุดชะงัก และลังเล

เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอกลัวว่าถ้าเธอตามออกไปและได้เห็นสถานการณ์นั้น เธอจะรับไม่ไหว

แต่ถ้าเธอไม่ตามไป ความผิดปกติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมา มันจะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เย้นหว่านก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดเธอก็เปิดประตูอย่างเบามือ และเดินออกไป

ข้างนอกประตู แสงจันทร์สว่างไสว

ในสนามหญ้ามีแต่ความเงียบสงบ เป็นการนอนหลับที่สนิทในตอนกลางคืน

เย้นหว่านมองไปรอบๆ และเห็นโห้หลีเฉินเลื่อนรถเข็นไปที่ประตูทางเข้าสนามหญ้า เขาเปิดประตูเบาๆ และออกไป

เย้นหว่านรู้สึกสงสัย ดึกดึกดื่นดื่นแบบนี้โห้หลีเฉินมาทำอะไรในสนามหญ้า?

ข้างนอกมืดแล้ว แต่ก็เกิดอันตรายได้ง่ายดาย

หัวใจของเย้นหว่านก็กระวนกระวายใจทันที เธอรีบตามไปด้วยความกังวลใจ

โห้หลีเฉินไม่ได้ออกจากสนามหญ้าไปไกลมากนัก และรถเข็นก็หยุดลงตรงที่สระน้ำเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากสนามหญ้า

ลมในตอนกลางคืน พัดผมของเขาเบาๆ

เย้นหว่านมองเขาจากระยะไกล หัวใจของเธอเป็นกังวล หรือเป็นเพราะว่าช่วงนี้โห้หลีเฉินคิดมากเกินไป เขารู้สึกเบื่อหน่ายในตอนกลางคืน เขาเลยมาที่สระน้ำเพื่อรับลม และเพื่อทำให้จิตใจผ่อนคลาย?

เป็นเธอที่กำลังคิดมากไปจริงๆ ที่เขาโกหกเธอ เพราะเขาแค่ไม่อยากให้เธอกังวลมากเกินไป

เย้นหว่านรู้สึกผิด ทำไมเธอถึงได้สงสัยในตัวโห้หลีเฉิน?

เธอรู้สึกผิดมากๆ และเธอก็กำลังจะไปหาโห้หลีเฉิน

ในตอนนั้น ก็มีร่างผอมบางของผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาจากอีกฝั่งของสระน้ำ

ดูเหมือนว่าเธอจะรออยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว และเมื่อเห็นโห้หลีเฉินมาที่นี่ เธอก็วิ่งกระโดดโลดเต้นตรงไปที่โห้หลีเฉิน

น้ำเสียงของเธอดูร่าเริง เสียงดังเล็กน้อย แต่มันทำให้เย้นหว่านได้ยินอย่างชัดเจน

"ในที่สุดคุณก็มา ฉันรอคุณมานานแล้ว"

เท้าของเย้นหว่านที่เพิ่งก้าวออกไป ก็หยุดชะงักอยู่กับที่

เธอมองไปที่ภาพตรงหน้าเธอด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

โห้หลีเฉินออกมากลางดึกโดยไม่บอกให้เธอรู้ เพื่อไปหาแองเจล่า?

เธอยืนอยู่ด้านหลังโห้หลีเฉิน เธอมองไม่เห็นการแสดงออกบนใบหน้าของโห้หลีเฉิน แต่การแสดงออกและรอยยิ้มของแองเจล่า มันมีความสุขเหมือนกับตอนที่เด็กผู้หญิงได้เห็นแฟนของตัวเอง ซึ่งเธอมองเห็นได้อย่างชัดเจน

และท่าทีที่สนิทสนมของแองเจล่า มันดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก

เมื่อคืน แทบจะไม่ต้องสงสัยอะไรเลย โห้หลีเฉินมาหาแองเจล่า!

ในใจของเย้นหว่านรู้สึกสับสนวุ่นวายในทันที ราวกับว่าเธอถูกมือใหญ่กำลังบีบไว้ และบีบเธออย่างแรง จนทำให้ร่างกายของเธอเจ็บปวดจนสั่นไปทั้งตัว

ทำไม ทำไมโห้หลีเฉินต้องแอบมาหาแองเจล่าในกลางดึก...

ทำไม บรรยากาศระหว่างพวกเขามันถึง...