สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1201

ในความโกรธและเสียใจอย่างถึงที่สุด เย้นหว่านจู่ๆก็กลับสงบลง

ตอนนี้ไม่ว่าจะโกรธกระวนกระวายใจแค่ไหนก็ไม่ช่วยอะไร เพื่อชดเชย เธอต้องคิดวิธีตามหาแรบบิทถึงจะถูก

เธอดึงคอเสื้อของเด็กหนุ่มแน่น มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาสุดๆ

"บอกฉันมา เธอถูกพาไปที่ไหน?"

นี่เป็นคำถามของแม่คนหนึ่งที่ถามหาเบาะแสของลูก

เด็กหนุ่มมองเย้นหว่านที่เป็นแบบนี้ ประโยคนั้นไม่รู้ แต่จะพูดออกมาอีกไม่ได้แล้ว

เขาลังเลอยู่สักพัก ถึงจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบามากๆ

"หัวหน้าพบว่าร่างกายของเธอแตกต่างจากคนอื่น เลยออกโรงคนเดียว พาเธอไปที่สำนักงานใหญ่ขององค์กรก่อน"

เอาตัวไปก่อน

และยังเดินทางคนเดียว ก็ต้องเร็วมากอย่างแน่นอน

"ตอนนี้เธอน่าจะอยู่ในองค์กรแล้ว ที่นั่นเป็นสถานที่ที่เข้าได้แต่ออกไม่ได้ ไม่ว่าเป็นใครบุกเข้าไป ต่างก็ตายอย่างเดียว คุณไม่สามารถช่วยเธอออกมาได้หรอก"

เธอรู้ว่าองค์กรนั้นอันตรายมากแค่ไหน ดังนั้นถึงได้ตามรอยเด็กหนุ่มมา ระหว่างทางก็พยายามช่วยพวกเด็กๆออกมา

แต่พยายามขนาดนี้แล้ว สุดท้าย แรบบิทที่เธอหวงแหนมากที่สุด ลูกสุดที่รักของเธอ ถูกพาเข้าไปยังที่ที่อันตรายขนาดนั้นเรียบร้อยแล้ว

เธอจะเป็นยังไงบ้าง?

แค่คิด เย้นหว่านก็แทบบ้า

เธอกัดฟันแน่น "ที่ตั้งขององค์กรนั้นอยู่ไหน บอกฉันมา"

เด็กหนุ่มขมวดคิ้วแน่น "ผมบอกคุณไม่ได้ คุณก็อย่าได้คิดจะไปตายเลย ล้มเลิกซะ อย่างน้อยคุณก็ช่วยลูกชายออกมาได้แล้ว"

"บอกฉันมา!"

เย้นหว่านแทบจะคำราม

โชคดีที่ข้างนอกยุ่งกับการทำโจ๊กหม้อหนึ่ง เลยไม่มีใครว่างมาได้ยินเสียงนี้

เด็กหนุ่มน้ำเสียงหนักแน่น "ผมไม่มีทางบอกคุณแน่นอน"

หลังจากที่เขาพูดจบ ก็ปิดปากแน่น ไม่ว่าเย้นหว่านจะถามยังไง ก็ไม่คิดจะเปิดปากอีก

เย้นหว่านเกือบจะถูกเขาบีบให้เป็นบ้า

ไม่ว่าสถานที่นั้นจะอันตรายแค่ไหน แม้จะเป็นนรก เธอก็ต้องไปแน่นอน

"นายจะบอกไม่บอก? นายไม่บอก ฉันจะฆ่านาย!"

เย้นหว่านหยิบมีดพกเล่มหนึ่งออกมาอย่างกะทันหัน ใบมีดคมกริบจี้บนคอของเด็กหนุ่ม

และเธอไม่ได้มืออ่อน มีดแนบติดกับคอของเด็กหนุ่ม บาดจนเลือดไหลออกมาเรียบร้อยแล้ว

เด็กหนุ่มสายตาล้ำลึก แต่กลับยังคงไม่กลัวเลยสักนิด

"เรื่องที่ผมต้องทำก็ทำเสร็จแล้ว ผมก็ควรตายได้แล้ว คุณฆ่าผมเถอะ"

เด็กหนุ่มไม่รู้สึกเกรงกลัวแต่อย่างใด

เขาถึงขั้นหลับตาลง ให้เย้นหว่านฆ่าเขาอย่างสงบ

หากว่าคนคนหนึ่งยังมีความกลัวอยู่ นั่นก็ยังข่มขู่ได้ แต่หากว่าคนคนหนึ่งแม้แต่ความตายก็ไม่กลัว การข่มขู่ใดๆสำหรับเขาแล้วก็สูญเปล่า

เย้นหว่านแทบบ้า เธอไม่เชื่อ ไม่ว่ายังไง ไม่ว่าต้องแลกมากับอะไร เธอก็จะต้องตามหาแรบบิทกลับมาให้ได้

ช่วงที่บ้าระห่ำ มีดพกของเธอกดเข้าที่คอของเด็กหนุ่มชิดกว่าเดิม แผลกว้างขึ้น เลือดไหลออกมามากยิ่งขึ้น

แต่ว่าเด็กหนุ่มกลับราวกับไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด ถึงขนาดแสดงสีหน้าโล่งอกออกมา

เย้นหว่านหัวหมุนไม่รู้จะทำยังไง

แทบจะไม่มีวิธีอะไรใช้ได้แล้ว

"เขาไม่กลัวตาย ฆ่าเขาไปก็ไม่โดนตรงนั้นหรอก"

เสียงเล็กๆของถังเซียงดังขึ้น เธอเงยหน้ามองเด็กหนุ่ม สายตามีความเย็นชาและรังเกียจไม่สมวัย "แต่ว่าเขากลัวหนูตาย"