สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1202

ตกลงกับเด็กหนุ่มเสร็จแล้ว สายตาของเย้นหว่านก็มองไปยังถังเซียง

เธอถามเด็กผู้หญิงตัวน้อยว่า "พวกเธอเป็นอะไรกัน?"

ถังเซียงทำหน้าตารังเกียจในพริบตา "ไม่ได้เป็นอะไรกัน หนูไม่รู้จักเขา"

จากการแสดงออกของเธอเมื่อสักครู่ เย้นหว่านเชื่อคำพูดนี้ก็โง่แล้ว

เธอหันหน้าไปทางเด็กหนุ่ม

เด็กหนุ่มแววตามืดมนอย่างมาก แต่ตอนที่มองถังเซียง กลับมีประกายความอ่อนโยนฉายออกมา

เขากลับไม่ได้ปิดบัง พูดว่า: "เธอเป็นน้องสาวของผม"

น้องสาว?!

ผลลัพธ์นี้ ทำให้เย้นหว่านตกใจมาก

จากที่รู้มาเด็กหนุ่มคนนี้น่าจะถูกลักพาตัวมาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะไม่ทราบสาเหตุ ท้ายที่สุดก็เข้าเป็นสมาชิกขององค์กร ตอนนี้ตามพวกชายชุดดำมาลักพาตัวเด็ก

พูดตามหลัก เขาควรจะโดนล้างสมองตั้งแต่แรกแล้วถึงจะถูก ก็ไม่น่ารู้ว่าครอบครัวของตัวเองอยู่ไหน

แต่เขากลับจำน้องสาวที่อายุแค่ประมาณสามขวบผิดคน?

ราวกับมองออกถึงความสงสัยของเย้นหว่าน เด็กหนุ่มอธิบายว่า:

"ผมจำรูปร่างของแม่ผมได้ เธอย้ายบ้านมาที่เมืองนี้ ตอนที่พวกเขาลักพาตัวเด็กๆ ผมเห็นแม่ของผม รู้ว่านี่คือน้องสาวของผม"

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

"หนูไม่ใช่น้องสาวของคุณ คุณก็ไม่ใช่พี่ชายของหนู"

ถังเซียงกลับโต้แย้งอย่างโมโห เธอมองเด็กหนุ่มอย่างทั้งรังเกียจ แล้วก็เกลียดชัง

เหมือนว่าด้านหน้าที่เด็กหนุ่มพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยเธอ ไม่ใช่ญาติ แต่เป็นศัตรูที่น่ารังเกียจอย่างไรอย่างนั้น

ภายในนั้น มีเรื่องราว

แต่ว่าเด็กหนุ่มกลับไม่ได้พูดต่ออีก ถังเซียงยังคงหน้าตาต่อต้าน คิดดูแล้วก็คงไม่พูดแน่

รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้ว เย้นหว่านก็วางใจ

เด็กหนุ่มเป็นห่วงถังเซียงแบบนี้ ขอแค่เธอพาถังเซียงไปด้วย ก็ไม่ต้องกลัวว่าเด็กหนุ่มจะกลับคำและหนีไป

และถังเซียงก็ราวกับจะไม่ยอมอยู่ด้วยกันกับเขาเช่นกัน ยินดีที่จะติดตามเธอ

"มีคนมา"

ทันใดนั้น สีหน้าของเด็กหนุ่มเปลี่ยนไปทันที หมุนตัวเดินไปอีกด้านหนึ่งของรถอย่างรวดเร็ว

ด้านหน้าของเขา มีชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งยืนอยู่

ผู้ชายถูกเขาขวางทางไว้พอดี

"หมายเลข73 ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?"

"ผมมาตามหาเด็กทางด้านหลัง ด้านหลังผมดูมาหมดแล้ว ตรงนั้นไม่มีคน"

"ไม่มีคนก็อย่ามัวเสียเวลาอยู่ที่นี่ รีบจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ตอนนี้พึ่งจะจับเด็กกลับมาได้ยี่สิบกว่าคน หนีไปตั้งกี่สิบคน นี่ถ้าถูกเบื้องบนรู้เข้า พวกเราทั้งหมดต้องตาย เร็วเข้า ไปตามหาเด็ก"

ชายคนนั้นพูดอย่างรีบร้อน แล้วก็กลับหลังเดินจากไป

เด็กหนุ่มก็ได้แต่เดินตามเขาไป เข้าร่วมกลุ่มตามหาเด็กและกลุ่มต่อสู้ที่วุ่นวาย

ตรงด้านหลังรถ ก็เหลือเพียงแค่เย้นหว่านกับเด็กสองคน

ตรงนี้เธออยู่ใกล้ถนน ค่อนข้างห่างไกล หลบเข้าไปในพุ่งหญ้าง่ายมาก หากว่าวิ่งเร็วล่ะก็ บางทีอาจจะหลุดจากคนที่ไล่ตามพวกนี้ออกไปได้

แต่ว่า...

แผนของเธอกับโห้หลีเฉินคือการปล่อยให้เด็กๆเหล่านี้วิ่งไปมั่วซั่ว แต่คนที่โห้หลีเฉินพามาจะเข้ามาค้นหาอยู่ล้อมรอบ และหาเด็กทุกคนกลับมา

แค่การค้นหาขอบเขตกว้างแบบนี้ ความเร็วก็จะช้ามาก ทำให้เสียเวลามาก

ตอนนี้เธอคิดว่าทุกนาทีทุกวินาทีมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด มันอาจจะหมายถึงชีวิตของแรบบิท

เย้นหว่านไม่อยากเสียเวลานี้ไป เธอต้องรออยู่ที่สนามรบหลัก โห้หลีเฉินถึงจะตรงมาถึงที่นี่เร็วที่สุด และหาเธอเจอ

เย้นหว่านคิดในใจ หันหลังกลับมามองที่ประตูรถข้างคนขับซึ่งแง้มไว้