สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1208

"บอกมา เธอเป็นใคร?!"

ผู้ชายจ้องเย้นหว่านอย่างดุร้าย ทั้งร่างเต็มไปด้วยจิตสังหารที่พร้อมจะจัดการเธอทุกเมื่อ

เย้นหว่านตกใจจนเกร็งไปทั้งตัว

ตัวตนของเธอถูกจับได้แล้ว? ผู้ชายคนนี้มองการแปลงโฉมของเธอออกงั้นหรอ?

ไม่ ไม่ใช่

หลังจากที่เขาถามถึงขวดน้ำแร่แล้ว ถึงจะถามถึงตัวตนของเธอ ดังนั้นปัญหาจะต้องอยู่ที่บนขวดน้ำแร่แน่นอน

แต่ว่าเย้นหว่านคิดจนหัวแทบแตก ก็ไม่รู้ว่าขวดน้ำแร่นั้นตกลงว่ามีปัญหาอะไรกันแน่

ยิ่งเร่งด่วน เย้นหว่านยิ่งบังคับตัวเองให้ใจเย็น

ตอนนี้เธอจะเปิดเผยออกมาไม่ได้ ยิ่งจะถูกจับไม่ได้ด้วย เธอจะต้องใจเย็น แก้ปัญหาอย่างใจเย็น

"ฉัน? ฉันเป็นชาวบ้านในตำบลลั่วโถ ชื่อว่าหมาฮัว รับผิดชอบเบ็ดเตล็ดในโรงงานน้ำ บ้านอยู่ที่ถนนเจียวทง เลขที่28 มีสามี มีลูก..."

"คนตำบลลั่วโถ?" ชายคนนั้นพูดซ้ำ สีหน้าสงสัยมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม "เพราะว่าพื้นที่เป็นทะเลทราย ขาดแคลนแหล่งน้ำ คนในพื้นที่ต่างก็ประหยัดน้ำกันอย่างมาก น้ำหนึ่งขวดดื่มได้ตั้งหลายวัน แต่เธอกลับดื่มน้ำแร่สามขวดระหว่างทาง"

เย้นหว่าน: "......"

เธอตายก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเหตุผลนี้ ที่แท้เป็นเพราะน้ำที่เผยตัวตนของเธอ?

ให้ตายเถอะ เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าการใช้ชีวิตของคนในพื้นที่จะประหยัดน้ำขนาดนี้

ระหว่างทางเธอห่วงแต่ร้อน

"บอกมา ตกลงเธอเป็นใคร? คิดจะแฝงตัวเข้ามาทำอะไร?"

ผู้ชายเค้นถามอย่างดุร้าย

เย้นหว่านหน้าขาวซีด ในใจร้อนรนอย่างมาก bugใหญ่ขนาดนี้ เธอจะแก้ตัวยังไงดี?

หากว่าแก้ตัวไม่ได้ แผนซุ่มซ่อนทั้งหมดของวันนี้ ก็สูญเปล่าทั้งหมด

เธอกระวนกระวายมาก

ในขณะเดียวกัน ก็เห็นโห้หลีเฉินที่เดิมทียืนอยู่อีกด้านหนึ่ง กำลังค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ชายคนนั้น

นี่โห้หลีเฉินตั้งใจจะลงมือแล้ว?

แต่ว่าเพียงแค่เขาลงมือ ก็จะเปิดเผยทั้งหมด

เย้นหย่านรีบไม่ไหวแล้ว ดวงตากรอกไปมา คิดอะไรออก ก็รีบพูดออกมาเลย:

"พี่ชาย พี่เข้าใจผิดแล้ว เมื่อก่อนฉันเป็นเพราะว่าประหยัดน้ำมากเกินไป ดื่มน้ำน้อยมาก กลายเป็นว่าช่วงก่อนหน้านี้ขาดน้ำอย่างรุนแรง แถมยังถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลอีก ตอนนี้ร่างกายของฉันยังไม่หายดีเลย คุณหมอให้ฉันช่วงนี้ต้องดื่มน้ำให้มากๆ กำลังเพิ่มน้ำอยู่น่ะ ดังนั้นตลอดทางฉันก็เลยดื่มน้ำเยอะขนาดนี้ไง"

ผู้ชายสงสัย "ขาดน้ำอย่างรุนแรง?"

ในทะเลทรายบางครั้งก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจริงๆ แต่ละคนก็แตกต่างกันออกไป

มีบางคนหิวน้ำรุนแรง ก็เลยป่วย

ดูผู้หญิงคนนี้ตัวเหลืองผอมแห้ง แขนที่จับอยู่ก็มีแต่กระดูก คิดดูแล้วคงมีชีวิตย่ำแย่ไม่น้อย น้ำยังดื่มไม่พอ ถึงทำให้เป็นโรคแบบนี้

ตอนนี้ดื่มน้ำมากขนาดนี้ ก็เพียงแค่ทำตามคำสั่งหมอ กำลังเพิ่มน้ำ

เห็นชายคนนี้เชื่ออยู่บ้าง เย้นหว่านก็รีบพูดต่อ: "ที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง ไม่ได้โกหกพี่แน่นอน ฉันเป็นพนักงานที่ซื่อสัตย์ จะกล้ามีลูกไม้อะไร พี่ชาย ฉันมาตั้งไกลขนาดนี้ ก็เพราะมาหาเงิน พี่ปล่อยฉันเข้าไปเถอะ"

เย้นหว่านพูดอย่างจริงใจมาก หน้าตาอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร

ผู้ชายเกลียดผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ที่สุด รู้สึกรังเกียจทั้งหัวใจขึ้นมาทันที ยิ่งคิดว่าผู้หญิงแบบนี้ จะไปมีสถานะอะไรได้อีก?

ยังไงอีกสักพักส่งเข้าไปก็ต้องตายทั้งหมดอยู่ดี ไม่จำเป็นต้องซักไซ้อีกต่อไป

ผู้ชายปล่อยเธอออก เร่งอย่างหมดความอดทน "รีบๆเข้า ขับเข้าไป"

เย้นหว่านถอนหายใจเบาๆ อันตรายมาก หลอกสำเร็จแล้ว

เธอพูดขอบคุณผู้ชายหลายรอบ แล้วถึงจะขึ้นรถ

โห้หลีเฉินก็เดินกลับไปนิ่งๆ ขึ้นไปนั่งเบาะคนขับ ขับรถเข้าไปในโรงรถอย่างชำนาญ

โรงรถนี้ไม่ได้ใหญ่ มากที่สุดบรรจุรถได้เจ็ดแปดคัน หลังจากที่โห้หลีเฉินมาถึงที่จอดรถแล้ว พื้นดินก็ขยับทันที ทั้งหมดยุบลงไปด้านล่าง