สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1209

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว: "ผมจะกล้าเยาะเย้ยภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ได้ยังไง?"

"แต่น้ำเสียงของคุณ ไม่ใช่บอกว่าฉันไม่ช่างสังเกตหรอ?" เย้นหว่านเหอะ

โห้หลีเฉินรีบอธิบาย: "ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น"

"เหอะ คุณหมายความว่าแบบนั้นแหละ"

เย้นหว่านหมุนตัวแล้วเดินไปด้านหน้า แกล้งทำเป็นโกรธ ไม่อยากสนใจเขา

โห้หลีเฉินเดินตามหลังเธอ อยากจะเรียกเธอให้หยุด แต่ที่นี่ลักษณะพื้นดินซับซ้อน อาจจะเจอคนได้ทุกเมื่อ เขาเลยไม่กล้าเสียงดัง

ได้แต่เร่งฝีเท้า พยายามตามติดด้านหลังเธอ

เดินผ่านทางเดินเส้นหนึ่ง มีหินอยู่ทุกที่ ขอบเขตมองเห็นที่จำกัด เลยมองไม่เห็นว่าข้างหน้าคืออะไร

เย้นหว่านไม่ได้สังเกต เธอเดินไปข้างหน้าต่อไป แต่พึ่งจะเลี้ยวไปได้หนึ่งโค้ง ก็เห็นด้านหน้ามีชายท่าทางดุร้ายเดินเข้ามา

เธอตกใจรีบถอยหลังหลบ

โห้หลีเฉินเห็นเธอกลับมา พูดด้วยรอยยิ้ม: "ทำไม? รู้ว่าผิดแล้วหรอ? ไม่งอนแล้ว?"

"ไม่เล่นกับคุณแล้ว ด้านหน้ามีคนมา!" น้ำเสียงเย้นหว่านตื่นตระหนกมาก

โห้หลีเฉินตระหนักได้ถึงความรุนแรง คว้ามือของเธอเดินก้าวยาวๆกลับไป

แต่เพิ่งจะเดินถึงทางโค้ง ก็เห็นทางนั้นก็มีคนเดินเข้ามาเหมือนกัน!

ตอนนี้ ซ้ายขวาล้วนมีคน! ทำยังไงดี!

เย้นหว่านร้อนรนจนแทบจะร้องไห้ ตื่นเต้นจนเหงื่อออกเต็มหน้าผาก

เธอแค่ตื่นเต้น ยิ่งไม่ระวังเตะโดนก้อนหินก้อนหนึ่งที่อยู่ข้างๆพื้น

เสียงดัง ตุบ ในห้องด้านล่างพื้นนี้ได้ยินชัดเจนเป็นพิเศษ

"ใคร!"

มีเสียงดังมาจากสองคน เย้นหว่านได้ยินเสียงฝีเท้าชัดเจน

อีกทั้งยังไม่ได้เดินเหมือนก่อนหน้า แต่เป็นวิ่ง!

ไม่ถึงสามวินาที พวกเขาจะต้องถูกเจอแน่!

ควรทำยังไงดี!

ตอนที่ตื่นตกใจจนไม่รู้จะทำยังไง เธอรู้สึกแค่ว่าข้อมือถูกคนออกแรงดึงไป

ต่อมา ทั้งตัวก็ถูกยกขึ้นมา เข้าสู่อ้อมกอดที่อบอุ่นใจดี

เย้นหว่านตกใจจนไม่กล้าหายใจแรง หันไปมองอย่างประหม่า ก็เห็นเป็นโห้หลีเฉิน!

อีกอย่าง กำแพงที่นี่ไม่ใช่กำแพงหิน แต่เป็นกำแพงทรายที่ใช้กำแพงทรายตามธรรมชาติสร้างขึ้นมา กำแพงทรายเป็นเหมือนหินตามธรรมชาติ ขรุขระ หินรูปร่างประหลาดทับซ้อนกัน

ตอนนี้ พวกเขากำลังนอนอยู่ในหลุมหลุมหนึ่งด้านบนกำแพงทราย!

เวลาสั้นแค่นี้ โห้หลีเฉินก็ยังค้นพบสถานที่ดีๆแบบนี้

เย้นหว่านยกนิ้วโป้งให้เขา

ตอนนี้เอง ด้านล่างมีเสียงฝีเท้าดังมา

คนสองกลุ่มวิ่งเข้ามา ชนเข้าด้วยกันพอดี

กลุ่มหนึ่งถาม: "เห็นใครผ่านมามั้ย?"

"ไม่มีเลย พวกนายล่ะ?"

"เราก็ไม่เห็น แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงมาจากตรงนี้จริงๆ"

"เราก็ได้ยินเหมือนกัน อาจจะมีอะไร หรือมีใคร ช่วงนี้ต้องระวังหน่อย รีบออกค้นหาแถวๆนี้ทันทีเลย! ไม่ว่ายังไง แม้แต่แมลงวันสักตัวก็ปล่อยให้เข้าไปไม่ได้!"

"ครับ!"

ดังนั้น คนทั้งสองทีมเลยค้นหารอบๆนี้

เย้นหว่านจ้องมองโห้หลีเฉินอย่างตึงเครียด กะพริบตาไม่หยุด ใช้สายตาถามว่า: ควรทำยังไงดี?

เป็นแบบนี้ต่อไป จะต้องถูกพบแน่

ถึงตอนนั้นเผยตัวไปแล้ว อย่าว่าช่วยคนเลย ตัวพวกเขาเองก็อย่าคิดที่จะมีชีวิตรอด

โห้หลีเฉินโอบเอวของเธอ พยายามเอาเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน

แต่ว่าหน้าตาของเขา สงบนิ่งไม่แยแส มองไม่ออกถึงความกังวลอะไร

เย้นหว่านได้กลิ่นผู้ชายจางๆบนตัวของเขา รู้สึกใจสงบอย่างบอกไม่ถูก

มักจะรู้สึกว่าเขาที่อยู่ตรงหน้า จะต้องมีวิธีอะไรแน่นอน