สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1226

ป่ายฉีมีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นเลือดแบบนี้

ดวงตาคู่นั้นของเขาระยิบระยับ สนใจร่างกายของผู้หญิงคนนี้ยิ่งขึ้นไปอีกแล้ว เขาจึงไม่ล้อเล่นอีก ทว่าอยากจะผ่าตัดเธอดูด้วยใจจริง

หญิงสาวถูกสายตาของป่ายฉีมองจนขนลุกทั่วทั้งร่างกาย ทว่ากลับกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ทั้งชีวิตนายไม่มีทางที่จะจัดการให้ชัดเจนได้หรอก!"

ทั้งชีวิตไม่สามารถจัดการให้ชัดเจนได้?

ในขอบเขตวิชาการแพทย์ ไม่มีสิ่งที่ป่ายฉีจัดการไม่ได้ และทะลวงผ่านไปไม่ได้

จิตใจที่ชอบเอาชนะของเขาถูกกระตุ้นขึ้นมาแล้ว "เธอมองดูฉันดี ๆ ว่าฉันจะจัดการกับความลับร่างกายทั้งหมดของเธอให้ชัดเจนได้ยังไง!"

สีหน้าของหญิงสาวเย็นชาสุด ๆ

ให้ตายสิ เขาจะมาจัดการความลับของร่างกายเธอให้ชัดเจน คนระยำที่ไร้ยางอายนี่ เธอจะฆ่าเขาไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้ว

ป่ายฉีใช้เวลาไปไม่น้อย จึงจะจัดการบาดแผลของหญิงสาวอย่างยืดยาดจนเสร็จเรียบร้อย ในระหว่างที่กำลังครุ่นคิดพิจารณาอยู่

ตอนนี้ประมาณบ่ายสองโมง พระอาทิตย์ส่องอยู่บนศีรษะ ร้อนแรง

เขาเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก ลุกขึ้นยืนมองดูรอบกาย ทะเลทรายสีเหลืองทอดตัวยาวเหยียดกว้างไกลไร้ขอบเขต ทั้งที่สูงและที่ต่ำอ้างว้างปราศจากผู้คน

เขาใช้เครื่องมือที่ยังไม่พังบนตัวของเขากำหนดแยกแยะทิศทาง สถานที่ที่เดินออกจากทะเลทรายที่ใกล้ที่สุด ก็ต้องใช้เวลาสองสามวัน

ด้วยกำลังร่างกายเขาในตอนนี้ อยากเดินออกไป กำลังหยั่งเชิงความหิวโซ และความเหนื่อยล้าทั้งสองอย่างสุดความสามารถ

บนตัวเขามีเพียงน้ำ

น้ำสามารถรับรองได้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ว่าเขาไม่รู้ว่าไม่ได้กินของกินสองสามวัน ไม่รู้ว่าความหิวโหยแบบนี้ จะทำให้เขาดำเนินชีวิตอย่างยากลำบากได้กี่วัน

นี่ล้วนยังไม่แน่นอน แต่ว่ามีสิ่งหนึ่ง กลับแน่ใจมาก ๆ

เขาไม่มีทางที่จะแบก หรือว่าลากผู้หญิงคนนี้ออกไปจากทะเลทรายได้ เขาไม่หิวตายก็คงเหนื่อยตาย ดังนั้นเธอจำเป็นจะต้องลุกขึ้นมาเดินออกไปด้วยตัวเอง

ป่ายฉีมองดูเธอที่ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาและระแวดระวัง พลางกล่าวขู่

"ฉันจะตัดเชือกที่ขาเธอออก ให้เธอสามารถเดินได้ แต่ฉันขอเตือนเธอ อย่าคิดที่จะใช้ขาของเธอทำอะไร ไม่อย่างนั้นฉันจะถอดเสื้อผ้าของเธอออก!"

หญิงสาวใบหน้าขาวซีด "ไร้ยางอาย!"

ป่ายฉีเผยรอยยิ้มพอใจ พบว่ามีเพียงแค่คำว่า ไร้ยางอาย ถึงจะควบคุมหญิงแกร่งคนนี้ได้ เขาก็ไม่ถือสาที่จะทำลายขีดจำกัดต่ำสุด

คุกคามผู้หญิงคนนี้แล้ว ป่ายฉีจึงตัดเชือกบนขาหญิงสาว

จากนั้น พอตัดออกแล้ว เท้าของเธอก็เตะไปที่เขาราวสายฟ้าฟาด

ป่ายฉีตอบโต้ไม่ทัน ถูกเตะที่ช่วงเอว เจ็บปวดจนเขาแยกเขี้ยวยิงฟัน ทว่าหญิงสาวไม่หยุดเลยแม้แต่น้อย โจมตีถี่ยิบ แล้วเตะไปที่ศีรษะของเขาอย่างไม่ลังเลสักนิดเดียว

คราวนี้ป่ายฉีมีการเตรียมป้องกัน หลบหลีก ไล่จับ จึงมัดขาที่อยู่ไม่สุขของหญิงสาวได้

ร่างกายเขาเอนไปข้างหน้า ทับบนขาของเธอไปเลย

ใบหน้าหล่อเหลาที่เย็นชาของป่ายฉีโน้มไปยังใบหน้าของหญิงสาว จนใกล้แค่ลัดมือเดียว

เขากำลังจะเริ่มขู่ หญิงสาวกลับเงยศีรษะขึ้นอย่างรวดเร็ว อ้าริมฝีปากประกบ ฟันก็กัดบนริมฝีปากของป่ายฉีอย่างรุนแรง!

ป่ายฉีแข็งทื่อฉับพลัน ใจเขาลุกเป็นไฟ

เขา นี่เขาถูกบังคับจูบอย่างนั้นเหรอ?!

จูบแรกของเขานะ!

หึ้ย!

สูญเสียไปโดยไม่ทันตั้งตัว......

ความรู้สึกนี้ไม่รู้สึกดีแบบซับซ้อนอย่างที่เล่าลือเลยสักนิด ทว่ากลับ......เจ็บมาก ๆ !

อีกทั้งยังคาวเลือด เจ็บขึ้นเรื่อย ๆ ！

ป่ายฉีได้สติกลับคืน ก็ตกใจผู้หญิงคนนี้คิดอยากจะกัดเนื้อของเขาออกสินะ

เกินไปแล้ว จูบแรกของเขาถูกเธอทำลายถึงอกถึงใจเช่นนี้ กระทำอย่างโหดเหี้ยมปนด้วยคาวเลือดเช่นนี้

ป่ายฉียื่นมือออกแรงบีบคางของหญิงสาวอย่างรุนแรง ฟันของเธอสูญเสียแรงกัดในชั่วพริบตา

รู้ว่าเนื้อส่วนนี้กัดไม่ลงแล้ว หญิงสาวก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะถอยออก