คืนวันที่สอง พวกเย้นหว่านก็แอบเข้าไปในเหมืองแร่เหมือนคืนแรก
ครั้งนี้แผนไม่เหมือนเดิม คือการติดต่อกับคนงาน และวางแผนที่จะหนี
เพราะนี่เป็นการมาครั้งที่สอง จึงคุ้นเคยกับเส้นทาง พวกเย้นหว่านค่อยๆสำรวจคนที่นี่จากมุมมืด
หลังจากสังเกตมาสองวัน พวกเขาก็เลือกคนที่จะติดต่อได้
คนเหล่านี้ กล้าหาญ และฉลาด ในกลุ่มคนงานเหล่านี้ นับได้ว่าเป็นหัวหน้าเหมือนกัน มีอำนาจควบคุมอยู่ระดับหนึ่ง
เมื่อถึงเวลาช่วยคน ต้องสร้างเรื่องให้วุ่นวาย ถ้ามีคนเหล่านี้มาร่วมด้วย ก็จะทำงานง่ายและลดผู้บาดเจ็บให้น้อยลงได้
คืนวันที่สาม พวกเย้นหว่านเริ่มลงมือ ติดต่อกับคนเหล่านี้อย่างเงียบๆ และปรึกษาแผนช่วยคนกับพวกเขา
เนื่องจากสังเกตการณ์มาก่อน จึงทำให้การเจรจาลุล่วงไปด้วยดี
ในตอนที่คุยแผนการช่วยคนไปได้อย่างสมบูรณ์ พวกเย้นหว่านก็ติดต่อกับคนสุดท้ายที่เลือกไว้ ในตอนที่ปรึกษากันจบ เตรียมที่จะจากไป ท่านอาวุโสแปดก็เดินเข้ามา แล้วแทงเข้าไปที่หลังของคนงาน
มุมปากของคนงานมีเลือดไหลออกมา คิดที่จะกรีดร้อง แต่ถูกท่านอาวุโสแปดปิดปากไว้ คนงานจึงหมดลมหายใจไปอย่างเงียบๆ
เย้นหว่านมองเห็นภาพนี้
อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอารมณ์เสีย "ท่านอาวุโสแปด ทำไมคุณต้องฆ่าเขา?"
รอคนงานสิ้นลมหายใจ ผู้อาวุโสที่แปดก็โยนเขาลงกับพื้น จากนั้นก็มองไปยังเย้นหว่านด้วยสายตาที่เยือกเย็น
"คุณคิดว่าคุณสามารถคนในนี้ออกไปได้หมดเหรอ? เย้นหว่าน คุณเคยคิดไหมว่า การกระทำที่ประมาทแบบนี้ คุณจะทำลายชีวิตของพวกเขาทั้งหมด"
เย้นหว่านขมวดคิ้ว "ฉันมีแผนที่รอบคอบ"
"หึ คุณรู้ไหมว่า คนนี้เป็นคนที่ตระกูลหยูส่งมา ให้มารวมกับคนงานเพื่อสังเกตการณ์?"
"อะไรนะ?"เย้นหว่านตกใจมาก เธอตกใจจนเหงื่อออกทั้งตัว
ถ้าเป็นเช่นนี้ การจากกันในเมื่อสักครู่ แน่นอนว่าแผนการทั้งหมดของพวกเขาก็จะรั่วไหล แผนการช่วยชีวิตของพวกเขา ก็จะเป็นการส่งคนไปตาย
"เย้นหว่าน คุณไม่สามารถจัดการเรื่องที่นี่ได้ มาจากไหนก็รีบกลับไปทางนั้นเถอะ ไปใช้ชีวิตคุณหนูของตัวเองให้ดี ไปมีชีวิตที่ดีอยู่ อย่ามาที่นี่เพื่อมาหาที่ตายและทำลายคนอื่นอีก"
คำพูดของท่านอาวุโสแปดทำร้ายจิตใจคนฟังและไร้ซึ่งอารมณ์มาก เหมือนมีเข็มทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของเย้นหว่าน
เรื่องการสังเกตการณ์นั้น เธอประมาทไปจริงๆ
แต่ว่า เธอไม่อยากถอดใจตอนนี้
"ในเมื่อคุณเกลียดฉันขนาดนั้น ทำไมถึงต้องลงมือฆ่าคนคนนี้? ในเมื่อคุณเกลียดฉัน ก็แค่รอฉันล้มเหลว ถูกจับ แบบนี้คุณถึงจะสะใจไม่ใช่เหรอ?"
ใบหน้าที่เย็นชาของท่านอาวุโสแปดแข็งทื่อ
และเขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า "ถ้าคุณตกอยู่ในมือของหยูฉู่สอง เขาสามารถใช้คุณเอาสิ่งที่เขาอยากได้ทั้งหมด เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ผมเกลียดหยูฉู่สองมากกว่า แล้วจะให้เขาสมหวังทำไม?"
"ไม่มีอะไรมาก และอย่าพยายามหาทางออกบนตัวของผม ผมไม่ไปกับคุณอย่างแน่นอน แบะจะไม่ช่วยคุณด้วย"
พูดจบ ผู้อาวุโสที่แปดก็จากไป
เย้นหว่านอยากจะไปดึงตัวเขาไว้ แต่ก็ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ไม่ขยับ เพราะมันไม่มีประโยชน์
เธอมองดูแผ่นหลังของเขา แล้วพูดขึ้น "ไม่ว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่ แผนการช่วยคนของฉันยังจะดำเนินต่อไปอยู่ แม้จะช่วยคุณออกไปไม่ได้ ฉันก็จะช่วยทุกคนในนี้ออกไปให้หมด"
ท่านอาวุโสแปดหยุดเดิน และหันหลังกลับมา แล้วก่นด่าเย้นหว่านด้วยความโกรธ
"คุณรู้ผลที่จะตามมาทีหลังไหม? ถอดใจและยกเลิกทุกอย่างซะ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...