สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1233

ท่านอาวุโสแปดมองดูเย้นหว่าน ดวงตาประกายแวววาว

เขาเม้มปากที่มีคราบเลือดติดอยู่ เขาพยายามขยับช้าๆเพื่อลุกขึ้น

"ฉันพยุงคุณเองค่ะ"

เย้นหว่านยื่นมือออกไปพยุงเขา แต่ถูกเขาผลักออกอย่างเยือกเย็น​

เขามองเธออย่างเฉยเมย และห่างเหิน ตัวเองก็ค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก

เย้นหว่านยืนแข็งทื่ออยู่ข้างๆ ไม่ค่อยชินกับการกระทำของอาวุโส​ที่แปด

เมื่อก่อน ตอนที่เขาอยู่ข้างๆเธอ ก็มักจะยิ้ม เป็นชายชราที่เป็นมิตรและสุภาพ​บุรุษมาก

แต่ว่าตอนนี้........

"ท่านอาวุโสแปด ฉันคือเย้นหว่าน ฉันมาช่วยคุณออกไปค่ะ"

ท่านอาวุโสแปดค่อยๆเช็ดเลือดมุมปากอย่างช้าๆ จากนั้น ก็จ้องมองไปยังเย้นหว่านด้วยสายตาที่เยือกเย็น

"ผมไม่ต้องการ"

พูดจบ เขาก็พยายามเดินอย่างยากลำบาก เตรียมออกไปจากที่นี่

การกระทำแบบนี้หมายความว่า เขาไม่คิดที่จะพูดคุยกับเย้นหว่าน

เย้นหว่านไม่เคยคิดว่าท่านอาวุโสแปดจะมีท่าทางแบบนี้ เธอจึงมีความกังวล​ขึ้นมา แล้วรั้งเขาไว้

"ท่านอาวุโสแปดคะ คุณโกรธพวกเราเหรอคะ? สองปีก่อนโห้หลีเฉินเกิดเรื่อง คุณก็ได้รับผลกระทบ ถูกส่งมาลำบากในที่แห่งนี้ พวกเราทำร้ายคุณจริงๆ ถ้าตอนนั้นคุณไม่สนับสนุน​โห้หลีเฉิน คุณก็คงยังเป็นท่านอาวุโสแปดของตระกูลหยู ตำแหน่งสูงส่ง และมีความรุ่งโรจน์​"

"พวกเราทำให้คุณเป็นแบบนี้ ขอโทษจริงๆค่ะ"

เย้นหว่านกล่าวขอโทษ​ด้วยความจริงใจ เรื่องนี้ เป็นรอยแผลที่อยู่ในใจของเธอมาโดยตลอด

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะพวกเขา ก็คงไม่เป็นแบบนี้

ท่านอาวุโสแปดปากและหน้าสั่นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ความเย็นชานั้น เป็นความเย็นชาที่ห่างเหินผู้คนออกไปหลายพันไมล์

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก พูดเตือนเสียงเบา "เย้นหว่าน ฟ้าจะสว่างแล้ว คุณมีเวลาไม่มาแล้ว พวกเราควรออกไปจากที่นี่แล้ว"

ถ้าออกไปตอนนี้ ก็เท่ากับว่ารอบนี้มาฟรีๆ

เย้นหว่านขมวดคิ้ว แล้วพูดต่อว่า "ท่านอาวุโสแปดคะ การที่คุณจะโทษฉัน โทษโห้หลีเฉิน เป็นเรื่องที่สมควร เพราะพวกเรานำปัญหา​มาให้คุณ หลังจากที่ออกไป คุณจะตำหนิอะไรพวกเราก็ได้ แต่ว่าตอนนี้ ฉันมาช่วยพวกคุณออกไปด้วยใจจริง เชื่อใจฉัน และให้ความร่วมมือกับฉันได้ไหมคะ?"

ท่านอาวุโสแปดหยุดเดิน และมองดูเย้นหว่านด้วยสายตาที่เยือกเย็น

เขาพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหบและเย็นชา "ผมบอกแล้ว ผมไม่ต้องการ รีบไสหัวไป​ซะ แล้วอย่ามาสร้างปัญหา​ให้ผมอีก"

คำพูดนี้ เหมือนเป็นเข็มที่มาทิ่มบนตัวของเย้นหว่าน

เธอรู้สึกเย็นไปทั้งตัว ไม่เคยคิดว่า จะถูกคนเกลียดเยี่ยง​นี้​

เธอพยายามกดความไม่สบายใจไว้ "คุณเกลียดฉันได้ รังเกียจฉันได้ ทว่า ตอนนี้มีเพียงฉันที่สามารถช่วยคุณออกไปได้ คุณอดทนหน่อย ให้ฉันช่วยคุณ........"

"ไสหัวไป!"

ผู้อาวุโส​ที่​แปดพูดขัดเธอขึ้นอย่างเยือกเย็น "ถ้าคุณยังไม่ไป ผมก็จะตะโกนเรียกคนแล้วนะ ถ้าคนมาแล้วจับตัวคุณได้ มันจะเป็นผลงานชิ้นแรกของผม"

ท่าทางที่เยือกเย็นของท่านอาวุโสแปด ทำให้เย้นหว่านรู้สึกแปลก

เธออยากจะพูดอะไรอีก ทว่า เมื่อสบตากับเขา ก็พูดอะไรไม่ออกเลย

การปฏิบัติ​การครั้งนี้ของเธอ ต้องให้ท่านอาวุโสแปดให้ความร่วมมือ ถ้าเขาไม่ให้ความร่วมมือ ทุกอย่างก็จะสูญเปล่า​

ดังนั้น เธอมาครั้งนี้ก็สูญเปล่า?

"ไม่มีเวลาแล้ว เรารีบไปกันเถอะ"

ชายหนุ่มเดินเข้ามา ดึงมือเย้นหว่านเพื่อออกไป

เย้นหว่านถูกลากให้เดินสองก้าว แต่เธอรู้สึกหน่วงๆและไม่สบายใจ

เธอจึงพูดกับท่านอาวุโสแปดว่า "พรุ่งนี้ฉันจะมาหาคุณอีก หวังว่าคุณจะเปลี่ยนใจนะคะ"

"ถ้าคุณมาอีก ก็มีแต่จะสร้างปัญหา​ให้ผม เย้นหว่าน คุณอยากให้ผมตายเหรอ?"

ท่านอาวุโสแปดพูดขึ้นด้วยความรังเกียจ​ "ไสหัวไป อย่าโผล่หน้ามาให้ผมเห็นอีก"