สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1232

"แน่ใจไหม?"เย้นหว่านถามขึ้น

เย้นเมิ่งพยักหน้า "พวกเราจะเข้าไปตอนดึกครับ"

การเตรียมตัวนั้นปล่อยให้พวกเย้นเมิ่งเป็นคนจัดการ เมื่อถึงกลางดึก พวกเย้นหว่านสวมใส่ชุดปฏิบัติการ​กลางคืนที่เตรียมไว้

ชุดปฏิบัติการ​กลางคืนนี้ไม่มีอะไรพิเศษ​ แต่ประโยชน์​สูงสุดของมันคือการพรางตัว ในกล้องวงจรปิดจะจับภาพไม่ได้

แบบนี้ พวกเขาเหลือแค่ต้องจัดการกับคนที่เฝ้า

พวกเย้นเมิ่งเตรียมการมาเป็นอย่างดี ลงมืออย่างเงียบๆ และยิ่งเป็นเวลากลางคืน พวกเขายิงยาสลบใส่คนเฝ้าโดยอีกฝ่ายไม่รู้ตัว พวกเย้นหว่านรีบเข้าไป

เวลาเริ่มดึกแล้ว บรรยากาศ​ข้างนอก เงียบสงบ จนคนเฝ้าทุกคนเริ่มหาว

ทว่า ตอนที่ถึงข้างล่าง ได้ยินเสียงเคาะตีดังไปหมด

เย้นหว่านขมวดคิ้ว "กลางคืนก็ยังทำงานอีกเหรอ?"

เย้นเมิ่งพูดขึ้น "พวกเขาทำเหมือนคนทั้งหมดในนี้ไม่ใช่คน สามารถนอนได้ห้าชั่วโมงต่อวันถือว่าดีแล้ว ยิ่งกลางคืน ก็จะผลัดกันทำงานเป็นกะ"

"โดยเฉพาะ​พวกที่ทำผิดแล้วถูกจับมา คนเบื้องบนไม่แคร์ว่าพวกเขาจะอยู่หรือจะตาย ทรมาน​พวกเขาแล้วให้เหนื่อยตายไปเอง"

เย้นหว่านได้ยิน ก็ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ​

สถานการณ์นี้ฟังดูคล้ายกับการใช้แรงงานหนักในสมัยโบราณเลย?

ตอนนี้มันสังคมอารยะสมัยใหม่แล้ว ทำไมถึงยังมีสถานที่​แบบนี้อีก

"สถานที่แบบนี้ของตระกูลหยูมีไม่น้อย ล้วนเป็นสถานที่ที่พวกเขาเอาคนทำผิดมาลงโทษ และแน่นอน มีพวกคนทำงานปกติทั่วไปด้วย คนเหล่านี้ได้รับการดูแลดีกว่าคนทำผิดเล็กน้อย แต่ว่า เข้ามาแล้วก็จะไม่ได้ออกไปตลอดชีวิตเลย"

"ตระกูลหยูมีอิทธิพลและอำนาจ เลยไม่มีใครกล้าควบคุม?"เย้นหว่านไม่เคยรู้มาก่อนว่า ภายใต้ความรุ่งโรจน์​ของตระกูลหยู ยังมีเรื่องแย่ๆแบบนี้อยู่

เย้นเมิ่งส่ายหัว "มีใครกล้ายุ่งกับเรื่องของตระกูลหยูล่ะ?"

ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีอำนาจมากมาย

สีหน้าของเย้นหว่านดูเย็นชามาก เธอยิ่งมุ่งมั่นที่จะทำลายตระกูลหยู "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันมายุ่งเอง ครั้งนี้ แม้จะต้องลงทุนแค่ไหน ก็ต้องทำให้ตระกูลหยูหายสาบสูญ​ไปจากโลกนี้ให้ได้"

"คุณหนูครับ ไม่ว่าคุณหนูจะทำอะไร พวกผมก็จะตามและช่วยสุดกำลังครับ"ท่าทางของเย้นเมิ่งหนักแน่น ปราศจากความกลัว

พวกเย้นหว่านไม่รอช้า ค่อยๆเข้าไปข้างใน

ในเวลากลางคืน แม้จะมีคนทำงาน แต่ไม่มีคนเยอะหรือวุ่นวายเท่ากลางวัน

จึงทำให้พวกเย้นหว่านมีโอกาส แอบเข้าไปข้างในได้

ในนี้พื้นที่กว้าง การตามหาคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

พวกเขาแบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม

เย้นหว่านกับชายหนุ่มอยู่กลุ่มเดียวกัน ถ้าเจอเป้าหมายก็ติดต่อรวมกลุ่ม

ค่อยๆมุ่งตรงเข้าไปเรื่อยๆ เมื่อผ่านจุดพักของคนงาน ก็คือรูที่มืดสนิท ข้างในปูไว้ด้วยเสื่อฟาง รกมาก

ดูแล้วไม่เหมือนที่ที่คนควรอยู่เลย มันโหดร้ายกว่านักโทษที่อยู่ในคุกเสียอีก

เย้นหว่านพยายามควบคุมเปลวไฟภายในใจไว้ สักวัน เธอจะทำให้สถานที่แบบนี้หายไปจากโลกนี้ให้หมด

ทั้งสองพบสถานที่หลายแห่งอย่างเงียบๆ ทว่า ยังไม่พบเงาของท่านอาวุโสแปดเลย

ชายหนุ่มมองดูนาฬิกา "ฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว เราต้องรีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่ฟ้าจะสว่าง"

เย้นหว่านขมวดคิ้วอย่างหัวเสีย ถ้าพรุ่งนี้มาอีก ความเสี่ยงมันก็ยิ่งมีมาก

ทว่า เมื่อฟ้าสว่างแล้วพวกเขาตื่น เธอก็อยู่ตรงนี้ต่อไม่ได้

"งั้นก็รีบหน่อย ใช้เวลาสุดท้ายในการหาคนให้เจอ"

เธอพยายาม​สุดความสามารถ

ดีที่ สวรรค์​มีตาจริงๆและเห็นความพยายามของผู้คน ในที่สุดเย้นหว่านก็พบอาวุโส​ที่แปด

ทว่า สถานการณ์​ของเขาแย่กว่าที่เธอคิดไว้

"ไอ้ขยะ ขนเร็วๆ ทำอะไรก็ช้าๆแบบนี้ เชื่อไหมว่ากูเฆี่ยนมึงให้ตายได้"

ผู้ดูแลถือแส้ไว้ ฟาดใส่ตัวอาวุโสที่แปดอย่างรุนแรงและดุเดือด

และเขา เหมือนจ้องมองท่านอาวุโสแปดโดยเฉพาะ ยืนอยู่ข้างๆท่านอาวุโสแปด ไม่มีอะไรทำก็ตี