สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1250

เมื่ออ่านเนื้อหาข้อความทั้งหมดในแต่ละบรรทัดแล้ว ป่ายฉีตาเบิกกว้าง แม้แต่แรงที่อยากจะบีบกู้จื่อเฟยให้ตายก็ไม่มีแล้ว

เดินช้อปปิ้ง ดูหนังทานข้าว ซื้อบ้าน สิ่งจิปาถะเหล่านี้คือสิ่งที่คนทำกันเหรอ

และเขาต้องไปทำเหรอ

ป่ายฉีจู่ ๆ รู้สึกว่าการเป็นคนธรรมดานี่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน

วันถัดไป

หลังจากที่ป่ายฉีทำการตรวจสอบหานจื่อทางด้านวิจัยเสร็จแล้ว ก็พาเธอนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด

เป็นช่วงกลางวันพอดี บนท้องมีคนสัญจรไปมา คึกคักมาก

ก่อนนั้นที่หานจื่อมาสถานที่แบบนี้ มักจะมีเป้าหมายในการสังหารเสมอ เธอต้องหาเป้าหมายของเธอในหมู่ฝูงชนให้เร็วที่สุด ส่วนเรื่องอื่นไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับเธอ

แต่ว่าตอนนี้ เธอกลับไม่มีเป้าหมาย

นี่ทำให้เธอรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็เทความสนใจไปที่ตัวของป่ายฉี ดูว่าเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่

เดิมทีกำลังเดินสบายไปตามท้องถนน แต่ป่ายฉีจู่ ๆ กลับรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง มีความรู้สึกเหมือนจะถูกสังหารได้ตลอดเวลา

เขาหันหน้าไปมองหานจื่อแล้วส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย

เขาไม่สนใจเธอ เดินนำหน้ามุ่งไปที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่อยู่ด้านหน้า 

 ป่ายฉีได้ศึกษาแผนที่ก่อนหน้าที่จะมาแล้ว จึงพาหานจื่อมุ่งตรงไปที่ร้านขายเสื้อผ้า

 เขากล่าว:"เข้าไปเลือกชุดที่คุณชอบสิ ชอบก็ซื้อหมดเลย"

หานจื่อมองเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย "คุณต้องการจะทำอะไร"

"ให้คุณซื้อก็ซื้อเหอะน่ะ" ป่ายฉีไม่ได้อธิบายอะไรทั้งนั้น อ้างแต่เหตุผลที่แข็งกระด้างของเขาที่ใช้เป็นประจำ "เพื่อการวิจัยทั้งนั้น"

หานจื่อเดินเข้าไปด้วยสีหน้าที่เย็นชา

เธอย่างเดินทีละก้าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา มองสแกนเสื้อผ้าของแต่ละปีราวกับแสงเลเซอร์

จนกระทั่งเธอดูของทุกอย่างในร้านเสื้อผ้าครบแล้ว เธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ก็เดินออกจากร้านด้วยมือเปล่า

ป่ายฉีเดินตามอยู่ด้านหลังเธอด้วยความหงุดหงิด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สันทัด ไม่เคยสัมผัสการเดินช้อปปิ้งด้วยตัวเอง แต่เขาก็เคยเห็นเคยได้ยิน ว่าเวลาที่ผู้หญิงช้อปปิ้ง จะสามารถซื้อของได้เป็นกอง สามารถเดินช้อปปิ้งกระทั่งขาลากได้

แต่การเดินช้อปปิ้งของหานจื่อนั้นไม่เหมือนกับที่ได้ยินมาเลย

"คุณไม่เจอของชอบเหรอ" ป่ายฉีถามด้วยความอยากรู้

หานจื่อส่ายหน้า "ไม่อ่ะ"

ก้าวแรกที่ไม่ราบรื่น

ป่ายฉีไม่ย่อท้อ พาหานจื่อมาร้านที่สองอีก

ครั้งนี้เขาฉลาดขึ้น เมื่อเข้าไปก็เรียกหาพนักงานมาแนะนำให้กับหานจื่อ

พนักงานสาวบริการดีมาก ทั้งฉลาดทั้งเป็นกันเอง แนะนำเสื้อผ้าหลายชุดให้กับหานจื่อตามรูปลักษณ์รูปร่างที่เหมาะสมกับเธอ

แต่ว่า พนักงานสาวแนะนำจนปากแฉะปากเปื่อยแล้ว หานจื่อก็ยังไม่มีความหวั่นไหวแม้แต่น้อย

เธอเพียงยืนอย่างเฉยเมย และปฏิเสธอย่างเย็นชา

จนพนักงานสาวถึงกับยอมแพ้ และถามขึ้น :"คุณผู้หญิงชอบสไตล์ไหนคะ"

หานจื่อ:"แบบที่อยู่บนตัวฉัน"

พนักงานสาวมองดูเสื้อผ้าของหานจื่อ เสื้อยืดสีดำ กางเกงหนังสีดำ

เธอจึงเข้าใจทันทีและพาเธอไปดูเสื้อผ้าที่ใกล้เคียงกับเสื้อยืดสีดำกางเกงหนังสีดำ

ป่ายฉีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทนดูต่อไปไม่ไหว

 ถ้าซื้อสีดำกลับไปทั้งกองแบบนี้ การใส่เสื้อผ้าก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลง อย่างนั้นจะเปลี่ยนหานจื่อได้อย่างไร จะให้เธอได้สัมผัสชีวิตธรรมดาได้อย่างไร

ป่ายฉีหยิบเสื้อยืดสีดำไปไว้ที่เดิม แล้วพูดกับหานจื่อว่า:

"ผมคิดว่าคุณสามารถลองสไตล์อื่นดูบ้างก็ดีนะ อย่างเช่น กระโปรงขาวอะไรแบบนั้น"

พลางพูดป่ายฉีพลางชี้ไปทางกระโปรง

กระโปรงยาวเรียบง่ายควรมีเตรียมไว้

หานจื่อสีหน้าเย็นชา น้ำเสียงเย็นชา "เสื้อผ้าแบบนี้ไม่เหมาะกับการต่อสู้"