สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1249

ราวกับเพื่อพิสูจน์คำพูดของกู้จื่อเฟย โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้งในเวลานี้ เป็นสายโทรศัพท์

ที่ไม่รู้จัก

กู้จื่อเฟยส่ายหน้าอย่างภูมิใจต่อหน้าเย้นโม่หลิน "เชื่อไหมว่านี่ป่ายฉีเป็นคนโทรเข้ามา"

เห็นหมายเลขแปลก ๆ เรียงกันเป็นแถบ เย้นโม่หลินไม่เชื่อ

เมื่อสักครู่โมโหจนขว้างโยนโทรศัพท์แล้ว ไม่มีทางที่ป่ายฉีจะยอมแพ้เร็วขนาดนี้ และโทรมาหากู้จื่อเฟยอีก

กู้จื่อเฟยเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาพนันกันไหม"

"พนันอะไร" ความจริงเย้นโม่หลินนั้นไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่เมื่อเห็นท่าทางกระตือรือร้นของกู้จื่อเฟย จึงได้ตามใจเธอ

กู้จื่อเฟยยิ้มขึ้นเหมือนกับจิ้งจอกที่มีแผนร้าย

"ถ้าหากหมายเลขนี้ไม่ใช่ป่ายฉีเป็นคนโทรมา พรุ่งนี้ฉันจะกลับตระกูลเย้นไปอย่างเชื่อฟัง แต่ถ้าเป็นป่ายฉีโทรมา คุณจะต้องทิ้งงานทุกอย่างแล้วทำการพักผ่อน24ชั่วโมง"

เย้นโม่หลินเม้มริมฝีปาก

เป็นการเดิมพันที่ไม่ได้มีความหมายมากมายนัก แต่ว่าตอนนี้เขาอยู่ด้านนอก แม้ว่าสถานการณ์จะเรียบร้อย แต่ก็ยังเต็มไปด้วยอันตราย กู้จื่อเฟยติดตามเขาจะทำให้ไม่ปลอดภัย

แต่เธอพูดอย่างไรก็ไม่ยอมไป เขาจึงไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอ

ตอนนี้เธอดันพูดเองว่าต้องการเดิมพันกับเขา เมื่อแพ้ก็จะจากไปอย่างเต็มใจ เย้นโม่หลินย่อมยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เขาเองก็มั่นใจว่าโทรศัพท์นี้ป่ายฉีไม่ได้เป็นคนโทรเข้ามา 

เขาจึงรับปาก "ตกลง"

กู้จื่อเฟยถึงได้รับสายโทรศัพท์ขึ้น

ทันทีที่รับสาย เสียงโมโหโกรธาของป่ายฉีก็ดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ "กู้จื่อเฟย กูไม่มีเวลาว่างที่จะมาล้อเล่นกับมึง มึงอย่ามาพูดไร้สาระ รีบบอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่าจะต้องทำยังไงกันแน่!"

กู้จื่อเฟยยิ้ม

เย้นโม่หลินหน้ามืด

เขามองโทรศัพท์อย่างไม่น่าเชื่อ คิดไม่ถึงว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ป่ายฉีหมดความอดทนสุดท้ายไปแล้ว

เขาอดไม่ได้จึงสบถคำด่าออกมาว่า "บัดซบ"

ป่ายฉี:"......"

เขาแทบอยากจะฆ่ากู้จื่อเฟยให้ตาย ทำไมเย้นโม่หลินถึงได้อยู่ข้าง ๆ เธอ

นี่เขายังต้องรักษาหน้าอีกหรือไม่

อีกครั้งที่โมโหแล้วขว้างโทรศัพท์ของสาวใช้ทิ้ง

กู้จื่อเฟยหัวเราะเสียงดังออกมาอย่างมีความสุข แล้วกอดแขนของเย้นโม่หลินอย่างใกล้ชิด "พี่เย้น พูดคำไหนต้องคำนั้นนะ คิดจะพนันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ตอนนี้คุณไปนอนหลับเลย"

หว่างคิ้วเย้นโม่หลินพับย่นขึ้น

หากว่าตอนนี้ป่ายฉีอยู่ตรงหน้าของเขา เขาจะต้องบีบคอป่ายฉีให้ตายอย่างแน่นอน

เขาดื้อดึง "ตรงนี้ยังมีงานอีกมากที่ต้องรอให้ผม......"

"พวกเขาจัดการได้ หากว่ามีข่าวคราวของเสี่ยวหว่าน ฉันก็จะไปเรียกคุณให้ตื่นเอง"

กู้จื่อเฟยเข้าใจอย่างดีว่าเขาเป็นห่วงอะไร จึงได้พูดตรง ๆ ออกมา

"พี่เย้น คุณได้รับปากกับฉันแล้ว จะกลับคำไม่ได้นะ รีบไปนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจเถอะ"

เย้นโม่หลินมองทางกู้จื่อเฟย จากนั้นก็มองความคืบหน้าของการขุดที่อยู่ด้านหลัง สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา

ทุกอย่างได้ดำเนินการที่แผนที่วางไว้ เขาแค่เพียงรอ รอให้หาข้อมูลข่าวคราวของเย้นหว่านเจอ

ไม่มีข่าวคราวของเธอ จิตใจของเขาก็มักจะตึงเครียด วิตกกังวล เป็นห่วง ก็ยิ่งทำให้ตัวเองไม่อยากพักผ่อน

กู้จื่อเฟยบังคับเย้นโม่หลินออกไปจากสถานที่ขุด

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้นอนอยู่บนเตียงในหลายวันที่ผ่านมา

ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยเส้นเลือดฝอย ใบหน้าอ่อนเพลีย ทำงานหนักจนน้ำหนักลดไปห้าหกกิโล