สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1273

ชายวัยกลางคน "แค่ตำแหน่งหัวหน้าเลขาในนามเท่านั้นเอง จะไม่ส่งผลกระทบต่อเธอได้ยังไง เย้นหว่านกลับมาเป็นเรื่องดี เธอจะได้อยู่ในเงื้อมมือของฉัน มีเธออยู่ เรื่องที่จะทำมีแนวโน้มที่จะสำเร็จมากขึ้น ขอแค่เธอไม่กระทบกระเทือนถึงแผนหลักของเรา ไม่หนีไปจากเมืองหนาน เธอก็ไม่ต้องสนใจมาก"

เก่อหรูซวน"แต่ว่า..."

ชายวัยกลางคน "เก่อหรูซวนจำฐานะและภารกิจของเธอด้วย ถ้าเธอทนไม่ได้ จะทำแผนใหญ่ล้มเหลว"

เก่อหรูซวนก้มหน้าลง "ค่ะ ดิฉันเข้าใจแล้ว"

......

หลังจากเก่อหรูซวนจากไป เย้นหว่านที่กอดโห้หลีเฉินไว้แน่น รีบปล่อยมือออกทันที

ใบหน้าเล็กที่แสนเย็นชาเดินไปทางบ้านพัก

โห้หลีเฉินเดินตามเธอไปทันที น้ำเสียงของเขาเริ่มอ่อน "ที่รักครับ..."

"อย่าคิดว่าฉันจะให้อภัยคุณ ถ้าคุณไม่ไล่เก่อหรูซวนออก ฉันก็จะไม่เลิกโกรธคุณ"

เย้นหว่านเดินขึ้นบันไดอย่างโกรธเคือง แล้วหันไปห้ามโห้หลีเฉิน "ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะนอนชั้นบน ส่วนคุณก็นอนชั้นล่าง ถ้าฉันไม่อนุญาต คุณห้ามขึ้นไปชั้นบน"

โห้หลีเฉิน "..."

เขารู้สึกอัดอั้นใจมาก "คุณจะแยกกันอยู่เหรอ ที่รัก เราห่างจากกันสามปีแล้วนะ ผมคิดถึงคุณมากเลย"

"ถ้าคุณไม่อยากแยกกันอยู่กับฉัน ก็ไล่เก่อหรูซวนออก" เย้นหว่านมองหน้าเขาอย่างมั่นคง

เสียงของโห้หลีเฉินเงียบไป ทั้งอ่อนใจและทำอะไรไม่ถูก

ท่าทีของเขา ทำให้เย้นหว่านรู้สึกเหมือนชกใส่สำลีนุ่ม ไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก

เขาไม่ยอมตกลง เธอก็ไม่ยอมถอยเช่นกัน

เย้นหว่านหันหลังกลับ แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ก่อนจะพูดว่า "ฉันพูดจริงค่ะ ห้ามตามฉันขึ้นมา"

เท้าของโห้หลีเฉินที่กำลังจะขึ้นไป หยุดลงกลางอากาศ

เขามองไปที่แผ่นหลังของเย้นหว่านด้วยอารมณ์ที่หนักหน่วง

หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็ถามขึ้นมา "แล้วคุณยังอยากจะไปทำงานในบริษัทอีกไหม?"

"แน่นอนค่ะ ถึงแม้เราจะแยกกันอยู่ แต่ต่อหน้าคนอื่นก็ต้องแสร้งทำเป็นรักกันไว้" เย้นหว่านพูดอย่างแน่นอน

ริมฝีปากของโห้หลีเฉินกระตุกอย่างแรง เขามองไปที่แผ่นหลังของเย้นหว่านที่ดูมั่นใจตัวเองอย่างหมดคำพูด

เสแสร้งอย่างนั้นเหรอ?

พวกเขายังจำเป็นต้องเสแสร้งทำเป็นรักกันอีกเหรอ?

ทำไมสามปีที่ไม่ได้เจอกัน ภรรยาของเขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ชอบแกล้งคนมากขนาดนี้

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วครุ่นคิด คนหนึ่งอยู่ชั้นบน อีกคนอยู่ชั้นล่าง เขาจะทำลายกำแพงนี้ไปได้ยังไง

หลังจากที่เย้นหว่านขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องนอนได้ไม่นาน โทรศัพท์บ้านในห้องก็ดังขึ้น

เธอสงสัยอยู่สักครู่ ก่อนจะยกมันขึ้นมา

เสียงที่ไพเราะและน่าฟังของโห้หลีเฉินดังมาตามสาย "ที่รักครับ เบอร์โทรศัพท์ของคุณคือเท่าไหร่"

เย้นหว่านมองไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง

ตลอดสามปีมานี้เธอมีโทรศัพท์มือถือ แต่ไม่มีซิมการ์ด ไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้ เธอทำได้แค่ท่องเว็บไซต์ต่างๆ เท่านั้น

กลับมาครั้งนี้ เพื่อความสะดวกในการติดต่อกับฉู่หยุนซี เขาถึงได้ให้โทรศัพท์มือถือและซิมการ์ดใหม่กับเธอ

เธอยังไม่ทันได้บอกกับโห้หลีเฉิน

แต่พอได้ยินเสียงของโห้หลีเฉิน เธอก็คิดพิเรนทร์ ไม่อยากบอกเขา จึงพูดอย่างเย็นชา

"ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย"

น้ำเสียงที่อวดดี ทำให้โห้หลีเฉินยกยิ้มอย่างมีความสุข

เขาพูดช้าๆ "ผมมีเอกสารงานบางอย่างที่ต้องเอาลงมาดู คุณไม่ให้ผมขึ้นไป ผมคงต้องขอรบกวนคุณเท่านั้น ของที่ผมต้องการมีเยอะมาก คงต้องรบกวนคุณเอาลงมาให้ทีละอย่าง สายโทรศัพท์บ้านรับนานไม่ได้"

นี่กำลังหาวิธีการหลอกล่อเธอสินะ?

เย้นหว้านกำลังจะบอกว่าเธอความทรงจำดี แต่ได้ยินโห้หลีเฉินพูดต่อว่า "ถ้าคุณไม่อยากบอกผมจริงๆ ก็ไม่เป็นไร งั้นผมขึ้นไปเอาเอง วางใจได้ ผมจะไม่เข้าไปในห้องนอนเด็ดขาดเลย"

ไม่เข้าไปในห้องนอนแต่ขึ้นชั้นสอง? แล้วหาข้ออ้างอื่น เช่น มาเอาชุดนอน แล้วเข้ามาในห้องนอนได้อย่างสำเร็จ?

เย้นหว่านคาดเดาความคิดเจ้าเล่ห์เพทุบายของโห้หลีเฉินได้อย่างชัดเจนในเวลาไม่กี่นาที