โห้หลีเฉินยังคงถูกกลุ่มผู้ชายล้อมตัวเอาไว้ เย้นหว่านก็ถูกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งดึงตัวออกไป
พวกเธอชวนเธอคุยอย่างเป็นมิตร ทั้งพูดคุย ทั้งมีมารยาท ทั้งประจบ เป็นมิตรจนเหมือนเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานหลายปี
แต่ทั้งที่เป็นคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกแท้ๆ
เย้นหว่านยิ้มอยู่ตลอดเวลา และคงอยู่ในมาดเดิม จนกระทั่ง......
ตอนที่มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาชนแก้วกับเย้นหว่าน ก็ไม่ระวังสาดเหล้าไปที่กระโปรงเย้นหว่าน จากนั้นก็กล่าวขอโทษและจะพาเย้นหว่านไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ
"ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณเย้น ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอร้องอย่าไปบอกคุณโห้เลยนะคะ บ้านฉันเป็นแค่บริษัทเล็กๆ ฉันกลัวว่าถ้าคุณโห้โกรธ บ้านพวกเราจะแย่ไปด้วยค่ะ"
ผู้หญิงอายุยี่สิบกว่า เธอตกใจจนหน้าซีดไปหมด ดูท่าจะหวาดกลัวมากที่ก่อเรื่อง
คนอื่นๆเห็นแล้วก็สงสาร ก็ต่างเข้ามาพูดปลอบ บอกให้เย้นหว่านอย่าโกรธไปเลย
เย้นหว่านมองคนพวกนี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ตอนนี้ถ้าเธอจะหาเรื่อง คนพวกนี้คงว่าเธอใจแคบ เธอจะไม่ยอมให้คนพวกนี้ได้ใจเด็ดขาด
"วางใจเถอะ เรื่องเล็กแค่นี้เอง ฉันไม่บอกคุณโห้หรอก เธอพาฉันไปห้องเปลี่ยนเสื้อก็ได้แล้ว"
ผู้หญิงโล่งอกทันที จากนั้นก็รีบพาเย้นหว่านออกจากงานไป
เธอเดินอยู่ข้างหน้า ก้มหัวลงเล็กน้อย ตอนแรกยังมีสีหน้าตกใจ แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเย็นชาแทน
เย้นหว่านเดินตามผู้หญิงคนนี้ออกจากงานเลี้ยง โห้หลีเฉินถูกพวกผู้ชายล้อมตัวเอาไว้ ทางนี้ผู้หญิงยังคงเกาะตัวอยู่กันเป็นกลุ่ม เขาเลยไม่เห็นเย้นหว่านเดินออกไปแล้ว
เขามองไปทางกลุ่มผู้หญิงอยู่ตลอด แต่ก็เห็นแค่กลุ่มผู้หญิงเกาะตัวอยู่ด้วยกัน
เย้นหว่านถูกผู้หญิงพาไปยังห้องใหญ่ห้องหนึ่ง ผู้หญิงให้เย้นหว่านไปเช็ดเหล้าที่ติดอยู่บนกระโปรงออกในห้องน้ำ จากนั้นเธอก็ไปเอาเสื้อมาให้เย้นหว่านเปลี่ยน
เย้นหว่านตอบตกลง ผู้หญิงก็เดินออกไปแล้วปิดประตูด้วย
หลังจากที่เย้นหว่านเห็นผู้หญิงออกไปแล้ว เธอก็แสยะยิ้ม วางแผนทำร้ายคนอื่นได้ชัดมากเลยนะ เธอจะคอยดูว่า ต่อไปหล่อนคิดจะทำอะไรอีก
สักพัก ผู้หญิงที่ไปเอาชุดเสื้อผ้ายังไม่กลับมา เย้นหว่านกลับเริ่มรู้สึกผิดปกติ
ร่างกายเธอเริ่มร้อน ร้อนจนเธออยากถอนเสื้อผ้าออก
แอร์ในห้องก็มีอุณหภูมิต่ำมาก อุณหภูมินี้กำลังพอดีเลยนี่
และเริ่มร้อนขึ้นมากะทันหัน......
เย้นหว่านหรี่ตาลง ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง เธอถูกวางยาแล้วล่ะ! เหอะ! เหล้าแก้วนั้นของฟีเจ๊กมอนมีปัญหา
แต่แผนของเขาดูเก่าไปแล้ว คิดว่าเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงที่เพิ่งเข้าสังคมงั้นเหรอ?
เย้นหว่านอยู่กับโห้หลีเฉินมาตั้งนาน เธอกลายเป็นสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไปนานแล้วล่ะ
......
"ก๊อกๆๆ"
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ต่อมาก็มีเสียงของผู้หญิง "คุณนายโห้ ฉันเอาเสื้อมาให้แล้วค่ะ สะดวกเปิดประตูไหมคะ?"
ภายในห้องไม่มีเสียงตอบรับใดๆ แต่ได้ยินเสียงเปิดน้ำรางๆ
ผู้หญิงแสยะยิ้มได้ใจ จากนั้นก็พูดกับชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเสียงเบาว่า:
"ยาของหล่อนน่าจะออกฤทธิ์แล้ว ตอนนี้นายเข้าไปเลย เดี๋ยวสักพัก ฉันจะพาคนเข้ามา"
ชายหนุ่มถูมืออย่างตื่นเต้น สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "ยังไงคนด้านในก็เป็นภรรยาของคุณโห้ ถ้าผมทำอะไรผู้หญิงคนนั้น จะโดนคุณโห้ฆ่าไหมครับ?"
เขายังหนุ่ม ยังไม่อยากตายนะ แต่อีกฝ่ายให้ค่าตอบแทนมาสูงมาก ทำให้เขาปฏิเสธไม่ลง
นั่นเป็นเงินที่ทั้งชีวิตนี้เขาคงไม่อาจหามาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...