สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1302

ร่างกายของเย้นหว่านเกร็งตึงในทันที เธอรีบถอยหลังชนเข้ากับกำแพง และมองดูชายคนนี้อย่างหวาดระแวง

"ไม่ ฉันจะเปลี่ยนเอง"

"พื้นที่ที่นี่มีขนาดเล็กมาก คุณเปลี่ยนเองจะสะดวกเหรอ"

โห้หลีเฉินมองไปที่เย้นหว่านด้วยความเป็นห่วง

สายตาคู่นั้น เขามีแผนการที่ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าแล้ว

เย้นหว่านมีลางสังหรณ์ว่ายังไงเขาก็จะไม่มีทางสละผลประโยชน์ของตัวเองแน่นอน เธอจับไหล่เขา ก่อนจะหันตัวเขาไปอีกทาง

"ฉันเปลี่ยนได้ คุณไม่ต้องมอง เปลี่ยนของตัวเองไป ถ้าเปลี่ยนเสร็จแล้วฉันจะไม่รอคุณนะ"

หลังจากทำให้โห้หลีเฉินหันกลับไป เย้นหว่านก็รีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว โดยหันหลังให้กับโห้หลีเฉิน จากนั้นเธอก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยความรวดเร็ว

จากนั้น ทันทีที่เธอถอดเสื้อคลุมออก เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เธอรีบหันกลับไปทันที เธอก็เห็นว่าโห้หลีเฉินนั้นหันกลับมาแล้ว ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเขาหันกลับมาตอนไหน ดวงตาของเขาร้อนรุ่ม สายตาที่เขาจ้องมองเธอก็เหมือนกับสายตาของหมาป่าที่หิวโหย

เย้นหว่านตกใจในทันที เธอรีบเอาเสื้อผ้ามาบังตัวเองไว้

"โห้หลีเฉิน คุณทำอะไรน่ะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ..."

เธอยังไม่ทันพูดจบ โห้หลีเฉินก็เดินเข้ามาใกล้เธอ ร่างที่สูงใหญ่ของเขาก็เหมือนกับภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับลงมา และบีบบังคับให้เธออยู่ระหว่างกำแพงกับตัวเขา

เขาก้มศีรษะลงและเข้าใกล้เธอ น้ำเสียงของเขาก็แหบมากๆ

"เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ผมอยากทำเรื่องอย่างอื่นก่อนมากกว่า"

เมื่อคำพูดจบลง โห้หลีเฉินก็มอบจูบให้เธอในทันที เขาเอื้อมมือออกไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา จูบนั้นทั้งรุนแรงและเอาแต่ใจ

"อือ!"

เย้นหว่านรีบผลักเขาออก แต่ชายหนุ่มก็เป็นเหมือนกับหมาป่าที่หิวโหยมาเป็นเวลานาน ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะจับเหยื่อไว้ได้ แล้วเขาจะปล่อยไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

เขาโอบกอดเธอไว้แน่น นิ้วของเขาเลื่อนขึ้นไป เพื่อช่วยเธอถอดเสื้อผ้าออก

ชุดชั้นในหลุดออกจากตัว

ในหัวสมองของเย้นหว่านมีแต่เสียงระฆังดังขึ้น แม้แต่นิ้วเท้าของเธอก็รู้ว่าชายคนนี้ต้องการจะทำอะไร

เธอรับรู้ได้ว่ามือของเขานั้นเริ่มขยับไปมามากขึ้นเรื่อยๆ เย้นหว่านรู้สึกกระวนกระวายใจ ก่อนจะประกบฟัน และกัดไปที่เขาอย่างดุเดือด

"โอ้ย!"

โห้หลีเฉินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ริมฝีปากของเขาแตก และมีเลือดไหลออกมา

สายตาของเขาดูคุ้นเคยมากๆ ในนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนาและความไม่พอใจ "คุณภรรยา เด็กดี ให้ผมจูบหน่อยสิ"

เขาโน้มตัวเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้ มือของเขานั้นจับไปที่ด้านหลังศีรษะของเธอ

ถ้าเธอโดนเขาจับไว้แบบนี้ เย้นหว่านก็จะถูกควบคุมโดยเขาอย่างแน่นอน

แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำเรื่องแบบนี้ แต่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าในที่สาธารณะแบบนี้ เย้นหว่านรับไม่ได้จริงๆ

เธอรีบกล่าวว่า "โห้หลีเฉิน ไปให้พ้นนะ ถ้าคุณกล้าทำอะไรในนี้อีก ฉันจะ จะ..."

"จะทำอะไร?"

น้ำเสียงของโห้หลีเฉินแหบมากๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาเข้ามาใกล้เย้นหว่านอีกครั้ง และในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่ ไอร้อนนั้นก็ได้กระทบลงบนใบหน้าของเธอแล้ว

มือของเขาจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอ และบังคับให้ใบหน้าเล็กๆ ของเธอดันไปข้างหน้า

ระหว่างพวกเขาทั้งสอง ดูใกล้ชิดกันมากๆ

หัวใจของเย้นหว่านเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เธอแทบจะทนต่อการยั่วยวนนี้ไม่ไหวแล้ว ไม่ง่ายเลยที่เธอจะประคองสติให้คงอยู่ เธอกัดฟันและพูดว่า

"งั้นคืนนี้ฉันจะไม่นอนห้องเดียวกับคุณ"

ริมฝีปากของโห้หลีเฉินหยุดลงตรงหน้าจมูกของเธอในทันที

ดวงตาของเขาดูเศร้าหมองมาก เขาจ้องตรงไปที่เธอ เขากัดฟันพูด "คุณภรรยา นี่คือสิ่งที่คุณให้สัญญากับผม จะมาขี้โกงแบบนี้ไม่ได้นะ"

"ก็คุณขี้โกงก่อนนี่" เย้นหว่านจ้องไปที่เขา เธอพยายามต่อสู้อย่างหนักด้วยเหตุผล

ถ้าเป็นเมื่อก่อน โห้หลีเฉินคงจะหาทุกวิถีทางในตอนกลางคืนให้ได้ แต่ช่วงนี้เขาถูกขังไว้ที่ชั้นล่างบ่อยครั้ง ซึ่งเขาไม่สามารถขึ้นไปที่ชั้นสองได้เลย เขารู้ว่าหญิงสาวตัวเล็กคนนี้ไม่ได้หลอกง่ายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ถ้าเขาไม่หยุดในตอนนี้ รางวัลในตอนกลางคืนก็คงจะไม่มีแล้ว

เขาครุ่นคิด เลือดที่เดือดพล่านและเหตุผลกำลังต่อสู้กัน หลังจากที่ผ่านไปนาน โห้หลีเฉินก็ถอนหายใจออก

"แล้วไฟที่คุณทำให้รุกขึ้นมา จะทำยังไง?