เมื่อต้องประเชิญหน้ากับชายฝ่ายตรงข้ามที่คุกคามเชิงล้อเลียนเธอ เย้นหว่านเลยไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย จึงตัดสายไปเสียดื้อๆ
เก่อหรูซวนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พอจะได้ยินบทสนทนาโดยประมาณแล้ว เมื่อรู้ว่าพวกเขาเจรจาเสร็จสิ้น ก็วางใจไปเปราะหนึ่ง
จากนั้นก็เอื้อมมือขึ้นมาเตรียมจะเก็บโทรศัพท์คืน แต่เย้นหว่านกลับหยิบโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายของตัวเองราวกับเป็นเรื่องปกติ
เก่อหรูซวนเบิกตาอ้าปาก " เย้นหว่าน ทำอะไรของเธอ? นั่นมันโทรศัพท์ของฉันนะ "
เย้นหว่านยิ้มเล็กน้อย " เก่อหรูซวน พรุ่งนี้ฉันก็จะไปเจอเจ้านายของเธอแล้ว ถ้าสิ่งที่เขาพูดมันเป็นความจริงแล้วก็ ในมือของฉันก็ต้องมีแต้มต่อสิถึงจะถูก "
แต้มต่องั้นเหรอ?
นี่คิดจะเอาเธอเป็นตัวประกันอยู่แล้วงั้นสิ?
เก่อหรูซวนพูดประชดประชัน " เย้นหว่าน เธอมันอ่อนต่อโลกเกินไปหรือเปล่า? ฉันมันเป็นลูกน้องของนายท่านก็แค่นั้นเอง เธอกักตัวฉันไว้ มันขู่อะไรเขาไม่ได้หรอก ชีวิตของฉันไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลยแม้แต่น้อย "
" ถ้าถึงเวลามันเป็นอย่างที่พูดจริง ฉันก็จะฆ่าเธอ ชำระความแค้นให้สาสมแค่นั้นก็พอแล้วล่ะ "
เย้นหว่านพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง ใบหน้าของเธอผุดรอยยิ้มราวกับว่าวันนี้ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ งามๆ กลับมาได้
เก่อหรูซวนโกรธจนแทบตาย แต่ก็ยังรู้สึกใจพะว้าพะวังอยู่
สิ่งที่เธอพูดมันคือความจริง เพราะเธอมันก็แค่คนที่อยู่เบื้องล่าง ถึงจะมีความสามารถ แต่สำหรับนายท่านลูกน้องแค่นี้ก็คงไม่แคร์อะไร ไม่มีเธอก็ยังชุบเลี้ยงคนใหม่ขึ้นมาได้ การที่เธอตายก็แค่ตาย ชีวิตของเธอก็คงไม่มีใครเหลียวแล
ถ้าเธอถูกเย้นหว่านกลับตัวเอาไว้แล้วล่ะก็ ผลลัพธ์ก็มีเพียงคำคำเดียวคือคำว่าตาย
เก่อหรูซวนหันหัวเตรียมวิ่ง แต่เว่ยชีเตรียมการไว้ตั้งนานแล้ว จึงเข้าล็อกแขนเธอไว้อย่างคล่องแคล่วว่องไว และกดตัวเธอลง เพื่อที่จะสามารถควบคุมเธอได้
เก่อหรูซวนตกใจจนร้องตะโกนออกมาเสียงดัง " ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! "
เว่ยชีกลับไม่ตอบอะไร แต่ยังคงกดตัวของเก่อหรูซวนไว้แล้วเดินไปข้างรถสีดำคันหนึ่ง ภายในรถมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่รออยู่แล้ว
และท่าทีที่เก่อหรูซวนโดนกดเอาไว้ ทำให้ดึงดูดความสนใจของนักข่าว แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านหลังเย้นหว่านได้ทำท่าเป็นเชิงห้ามเอาไว้ ส่งผลให้ไม่มีใครกล้าถ่ายอีก
ตอนนี้เย้นหว่านเลื่องชื่อลือนาม เรียกได้ว่าทุกคนในเมืองหนานต่างรู้กันหนาหู และยังรู้สึกเกรงกลัวเธออีกต่างหาก
อันที่จริงแล้ว นี่เป็นฉากหลังฉากหนึ่งที่ทำให้เธอดูมีอำนาจมหาศาล เป็นหญิงแบบที่โหดเหี้ยมอำมหิต ถึงขั้นแม้กระทั่งสามีตัวเองก็ยังปราบได้ลง
เดิมทีแล้ว เธอกลับมาในฐานะภรรยาของโห้หลีเฉิน ในช่วงเวลานั้นข่าวคุยโม้ถึงการโชว์ความหวานของทั้งคู่หรือไปทั่ว และเป็นเรื่องที่รู้โดยทั่วกัน จนทำให้ใครๆ ก็เริ่มรู้จักเธอ
จากนั้น เธอก็ถูกรักและทะนุถนอมอย่างดี จนกระทั่งเคยตัวใช้อำนาจบาตรใหญ่ แถมยังเอาแต่ใจเหยียบย่ำบริษัทของฟีโรเจ๊กจนตายไปข้างหนึ่ง เลยทำให้เหล่านักธุรกิจเริ่มจับตามองเธอ
แต่ในตอนนี้ เป็นเพราะเย้นหว่านไม่พอใจเก่อหรูซวน ก็เลยไล่ออกจากบริษัท ตี้เหา จำกัดอย่างกะทันหัน แล้วยังแย่งตำแหน่งการเป็นประธานของโห้หลีเฉินอีกด้วย นี่ถึงทำให้ทั่วบริเวณต่างตกตะลึง และวิธีการที่ใช้ก็ยังดูมีอำนาจจนทำให้ทุกคนเกรงกลัว
นั่นมันบริษัท ตี้เหา จำกัดเลยนะ กิจการค้าระหว่างประเทศที่สามารถยืนอยู่บนยอดสูงสุดของโลกเลยทีเดียว
ภายในเวลาอันสั้นไม่กี่วัน ก็เปลี่ยนเจ้าของมาเป็นเย้นหว่านอย่างง่ายดาย
ถึงแม้อิทธิพลของตระกูลเย้นจะเป็นกำลังสำคัญในครั้งนี้ แต่เย้นหว่านคือตัวแทนที่มีบทบาทโหดเหี้ยมอำมหิตอย่างแท้จริง จนทำให้ผู้คนหวัดผวาถึงการมีอยู่ของเธอ
ภายในเมืองหนานไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจหรือสื่อมวลชน หรือว่าผู้คนธรรมดาทั่วไป ก็ไม่มีใครกล้าหือกับเย้นหว่าน
หากทำให้เธอไม่พอใจแล้วก็ ถึงแม้คนคนนั้นจะมีทรัพย์สินเพียบพร้อม บริษัทใหญ่โตองอาจแค่ไหน ก็สามารถถูกเธอทำร้ายจนยับเยินได้
ไม่หญิงคนนี้มีอำนาจแล้ว สิ่งที่ตามมาคงไม่ใช่แค่สัญญาณเตือนเท่านั้น แต่มันคือการนำภัยพิบัติมาสู่ประเทศชาติและพลเมืองเลยทีเดียว
เรานักข่าวและสื่อมวลชน ก็ไม่กล้าท้าทายผู้มีอำนาจสูงสุดอย่างเย้นหว่าน ถึงแม้ในมือจะยังคงถือกล้องถ่ายทอดสดอยู่ แต่ก็ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย
พวกเขาทำราวกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ยิ้มเพียงแค่เล็กน้อย และสัมภาษณ์เย้นหว่านด้วยท่าทีที่เป็นมิตรถึงขีดสุด
เย้นหว่านเผชิญหน้ากับกล้อง เธอยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า
" พอดีว่าถูกกวนให้อารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย ก็เลยไม่อยากให้สัมภาษณ์แล้ว ส่วนเรื่องที่บริษัท ตี้เหา จำกัดจะพัฒนาอะไรต่อไปในอนาคต พรุ่งนี้ตอนสิบเอ็ดโมง ฉันจะจัดงานแถลงข่าว และประกาศกับนักข่าวอย่างเป็นทางการอีกทีนะคะ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...