เย้นหว่านมองไปยังสองคนที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดข้างนอก มุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่บอกไม่ถูก
" ศัตรูบางคน พอมองดูดีๆ แล้วก็ไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริงหรอกนะ "
ถ้าไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริง แล้วมันเป็นศัตรูตัวปลอมหรือไง?
หญิงสาวก็มองออกไปข้างนอกเพื่อมองหานจื่อ ดูยังไงก็สู้พร้อมตั้งรับเอาเป็นเอาตาย ไม่ออมมือเลยสักนิด ถ้าเธอเป็นศัตรูตัวปลอมล่ะก็ ดูยังไงก็ดูไม่ออก
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเย้นหว่านอีกแล้ว
ตอนนี้เวลาก็เหลือน้อยเต็มที ยังมีเรื่องสำคัญที่ยังต้องทำอีก
เย้นหว่านสั่งอะไรกับหญิงสาวนิดหน่อย จึงเดินขึ้นบันได หลังจากที่ขึ้นไปชั้นสองแล้วก็ตรงไปยังห้องนอนทันที
โห้หลีเฉินยังคงทำท่าทีเย่อหยิ่งเหมือนสองวันที่ผ่านมาไม่มีเปลี่ยน อากัปกิริยาที่ดูโกรธและโมโห ทำตัวนิ่งแล้วตรงแด่ว พร้อมนั่งบนเตียงด้วยรังสีความเย็นชาที่แพร่ไปทั้งตัว
เย้นหว่านเห็นจะเริ่มชินแล้ว หัวเราะแล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เขา
และพูดว่า " คุณโห้ฉันจะบอกข่าวดีคุณเรื่องหนึ่ง วันนี้ฉันได้เลื่อนขั้นเป็นประธานของบริษัท ตี้เหา จำกัดเชียวนะ คุณโดนเบียดจนตกไปแล้วล่ะ อีกหน่อยก็ไม่ต้องกลับไปทำงานที่บริษัท ตี้เหา จำกัด อยู่บ้านและคอยดูแลฉันก็พอแล้วนะคะ "
นี่มันข่าวดีกับผีน่ะสิ
โห้หลีเฉินทำหน้าตาแย่กว่าเดิม และไม่อยากจะสนใจเธอ
เย้นหว่านก็พูดต่อว่า " อีกอย่าง ฉันได้รับสายที่น่าตลกสายหนึ่ง คุณรู้ไหมว่าเขาพูดว่ายังไง? เขาพูดว่าลูกสาวของเราแรบบิท ในตัวยาที่สร้างความแข็งแกร่งนั้นมีอะไรบางอย่าง เพียงแค่เขาควบคุมมันก็สามารถปลิดชีพแรบบิทได้ คุณว่าโลกนี้มีเรื่องน่าอัศจรรย์แบบนี้ด้วยเหรอ อยู่ไกลกันเป็นหลายไมล์ขนาดนั้นยังฆ่าคนได้ ช่างน่าขำเสียจริง "
สายตาของโห้หลีเฉินกลับสั่นและเบิกขึ้น ใบหน้าขาวซีดทันที
น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและดูเศร้าเจียนตาย " เขาพูดอะไรอีกไหม? "
" ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วนะ ก็แค่นัดฉันว่าพรุ่งนี้ตอนสิบเอ็ดโมงเจอกัน พอจะยืนยันกับฉันด้วยตัวเองว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริง แล้วจะทำให้ฉันเชื่อเขาแล้วโดนเขาข่มขู่น่ะ "
เย้นหว่านเริ่มพูดไปหัวเราะไหม ในน้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและการเหยียดหยาม
" เขามันโง่เง่าจริงๆ คิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนี้เหรอ? ฉันยอมนัดเจอ เพราะจะจับเขามาแล้วฆ่าทิ้งยังไงล่ะ! "
" ไอ้คนคนนี้มันอยู่เบื้องหลังและคอยชี้นำคุณตลอด และเป็นคนสนับสนุนเก่อหรูซวนด้วยใช่มั้ยล่ะ? ใช้โอกาสที่ฉันไม่อยู่ทำเรื่องแบบนี้กับสามีของฉัน ฉันจะทำให้เขารู้ว่าอะไรคือความเสียใจให้สิ่งที่ทำ และอะไรที่เรียกว่าคิดจะจับตูดเสือแต่ไม่ดูสาระรูปตัวเอง "
" คุณโห้ คุณวางใจเถอะ หลังจากพรุ่งนี้ ฉันจะให้ป่ายฉีตรวจร่างกายให้คุณ และเอาสิ่งที่พวกเขาใช้ล้างสมองคุณออกให้หมด คุณจะได้เป็นอิสระสักที "
โห้หลีเฉินกัดฟันแล้วโต้ต่อ " เย้นหว่าน ผมไม่ได้โดนพวกเขาล้างสมองนะ! "
" อืม ก็ได้ๆ ไม่โดนก็ไม่โดนสิ " เย้นหว่านหยิบผ้าคลุมอาบน้ำ พูดพลางเดินไปห้องอาบน้ำ แต่ในน้ำเสียงนั้น ก็ยังดูไม่เชื่อแล้วตอบแบบขอไปทีอยู่ดี
โห้หลีเฉินยู่คิ้วจนแทบบ้า น้ำเสียงดูลนลานไปกว่าเดิม
" เย้นหว่าน คุณต้องเชื่อผมนะ ผมไม่ได้ถูกล้างสมองจริงๆ ผมถูกเพราะเขาควบคุม ที่ไม่ไล่เก่อหรูซวนออก ก็เป็นเพราะชีวิตของแรบบิทอยู่ในกำมือของพวกเขา สิ่งที่เขาพูดมันจริงทั้งหมด พรุ่งนี้คุณอย่าไปเจอเขาเลยนะ แล้วอย่าไปทำอะไรกับเขาด้วย ชีวิตลูกของเราอยู่ในมือเขาแล้ว "
ก้าวเท้าของเย้นหว่านดูแข็งทื่อ
จากนั้น ก็เดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที " คุณโห้ เมื่อก่อนคุณไม่ใช่คนที่ชอบพูดเล่นแล้วทำให้ฉันตกใจนี่นา คุณตอนนี้ เปลี่ยนไปจนฉันแทบจะไม่รู้จักแล้วนะ "
" เย้นหว่าน ผมไม่ได้คิดจะอำคุณ สิ่งที่ผมพูดมันคือความจริง! " ทุกคำพูดของโห้หลีเฉิน เป็นน้ำเสียงที่เน้นถ้อยคำทั้งหมด และจริงจัง
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เย้นหว่านก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังเสียดสี และไม่คิดจะเชื่อ
" ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คุณส่งพวกลูกๆ ไปทำไม ไหนจะแอบอีก? โห้หลีเฉิน เรื่องที่คุณทำทั้งหมดฉันรู้ทุกอย่าง คุณเชื่อฉัน ถึงแม้ว่าคุณจะถูกล้างสมอง ฉันก็จะล้างมันคืนแล้วเอาคุณกลับมาให้ได้ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...