นิ้วมือของเขาทำอย่างไรก็กดไม่ลง
หนำซ้ำกระดูกมือที่ถูกจับไว้เริ่มถูกบีบแหลก จนไม่สามารถจับนาฬิกาไว้ได้อีก จึงทำให้นาฬิกาพกหลุดออกไปจากมือ
เขาเบิกตากลมโตและจ้องดูนาฬิกาหล่นลงไปอย่างสิ้นหวัง
นั่นคือสิ่งเดียวที่จะสามารถช่วยชีวิตของเขาได้!
และต้องกลับกลายมาเป็นแบบนี้ จบกัน
นาฬิกาพกที่กำลังจะร่วงหล่นลงพื้น ทันใดนั้นจู่ๆ ก็มีมือที่เรียวบางยื่นเข้ามารับนาฬิกาพกนั้นไว้
เป็นเย้นหว่านที่เดิมทีจากไปแล้วนั่นเอง
เธอจับนาฬิกาพกไว้อย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะไปจับโดนปุ่มสวิตช์บนหน้าปัด แล้วมองชื่อในนั้นอย่างลนลาน จากนั้นก็รีบปิดนาฬิกาพกลง
เจมส์มองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยตาปริบๆ จากนั้นถึงได้เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
"พวกคุณ พวกคุณ......หลอกผมมาโดยตลอด......"
เขาแค้น แค้นที่อุตส่าห์วางแผนมาดิบดี เห็นชัดเจนว่าได้ควบคุมทุกอย่างไว้หมดแล้ว แต่สุดท้ายกลับถูกโต้กลับจนลงเอยแบบนี้
โดยที่เขาไม่เคยระแคะระคาย
ความเกลียด ความเคียดแค้นค่อยๆ ปกคลุมเข้ามาในจิตใจ แต่ก็ไม่สามารถหยุดการสูญเสียพละกำลังของชีวิตที่รวดเร็วได้
เขาเบิกตากว้าง ร่างที่แข็งทื่อล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
ไม่หลงเหลือลมหายใจแม้แต่นิดเดียว
เจมส์เสียชีวิตแล้ว ส่วนคนอื่นๆ ก็ไม่ได้รู้สึกกลัว จึงถูกลูกน้องของเย้นโม่หลินรัดคอสังหารอย่างรวดเร็ว
เมื่อคนสุดท้ายล้มฟุบลง ท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดที่นองเต็มไปกับพื้น เย้นหว่านกลับรู้สึกถึงความผ่อนคลาย หลังจากที่ไม่เคยมีเลยในช่วงเวลาที่ผ่านมา
ฉับพลันร่างกายของเธอสูญเสียการควบคุม และจะล้มลงไปกับพื้น
"เสี่ยวหว่าน!"
เย้นโม่หลินรีบจะไปรับเธอ ก็เห็นโห้หลีเฉินวิ่งเข้าไปเร็วกว่าเขาแล้วรับตัวเย้นหว่านมากอดไว้
ความเย็นชาเยือกเย็นบนตัวโห้หลีเฉินได้กลายเป็นความอาวรณ์และอ่อนโยน ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับได้ยกภูเขาออกจากอก
เขากอดตัวเย้นหว่านไว้ แล้วปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยน "จบแล้ว ทุกอย่างจบแล้ว"
"อืม อืมๆ "
เย้นหว่านกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เจมส์เสียชีวิตแล้ว นาฬิกาพกเอามาได้แล้ว แผนการทั้งหมดและกับดักที่อันตรายนี้ ในที่สุดก็ถูกทำลายลง
ครอบครัวของพวกเขาในที่สุดก็เป็นอิสระปลอดภัยแล้ว
"เดี๋ยวก่อน"
เย้นโม่หลินที่ยืนตรงอยู่ข้างๆ ยังคงระมัดระวังตัว
สายตาของเขามองโห้หลีเฉินอย่างเย็นชา แล้วถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "นี่มันเกิดอะไรขึ้น โห้หลีเฉินทำไมอยู่ๆ ก็ลงมือสังหารเจมส์"
ก่อนที่โห้หลีเฉินจะลงมือนั้น แม้แต่เย้นโม่หลินก็ไม่รู้สึกว่าโห้หลีเฉินจะสามารถทำแบบนี้ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...