สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1338

เจอตัวฉู่หยุนซีแล้ว

เย้นหว่านจิตใจตั้งมั่นแล้วหันไปมองโห้หลีเฉิน จากนั้นกล่าว "เขาก็คือฉู่หยุนซี ไป พวกเราเดินเข้าไปหาเขากัน"

เย้นหว่านพาโห้หลีเฉินเดินไปที่ริมชายหาด แล้วได้มายืนอยู่ที่ด้านหน้าของฉู่หยุนซี

เมื่อเห็นโห้หลีเฉิน ฉู่หยุนซีก็ไม่รู้สึกประหลาดใจ กลับยื่นมือออกมาอย่างสุภาพสง่างาม "สวัสดีครับ คุณโห้"

ทันทีที่ยื่นมือออกไป เขากก็รีบชักกลับทันที ราวกับคิดอะไรได้บางอย่าง จากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ลืมไปเลยว่าคุณโห้ไม่ชอบการสัมผัสกับคน ขออภัยที่เสียมารยาท"

"ไม่เป็นไรครับ" โห้หลีเฉินพยักหน้าอย่างสุภาพ "ผมต้องขอบคุณคุณฉู่ต่างหาก ที่สามปีมานี้คอยดูแลภรรยาผม"

"คุณไม่ตำหนิที่ผมกักขังภรรยาของคุณไว้ไม่ปล่อย ผมก็ต้องขอบคุณฟ้าขอบคุณดินแล้ว"

มุมปากของฉู่หยุนซียกรอยยิ้มขึ้น น้ำเสียงผ่อนคลายซ่อนด้วยการหยอกล้อ

เห็นบรรยากาศผ่อนคลายและเข้ากันได้ดิบได้ดีของชายหนุ่มทั้งสองคน เหมือนกับเพื่อนที่ไม่เจอกันมาหลายปี ทำให้เย้นหว่านอึ้งตะลึงไปครู่หนึ่ง นี่พวกเขาเพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกนะ

ราวกับมองออกถึงความสงสัยของเย้นหว่าน ฉู่หยุนซีจึงยิ้มแล้วกล่าวกับเย้นหว่าน

"ผมกับคุณโห้เจอกันครั้งแรกกันก็จริง แต่ว่าพวกเรานั้นสื่อสารกันทางจิตมานานแล้ว"

โห้หลีเฉินไม่ได้แสดงการเห็นด้วยหรือปฏิเสธกับประโยคนี้

ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเห็นหน้ากัน และก็ไม่เคยปะทะกองกำลังกัน แต่ว่าเครือข่ายข่าวกรองของทั้งสองนั้นเข้มแข็งที่สุดในโลก ในอาณาเขตเหมือนกัน เป็นธรรมดาที่จะต้องสื่อสารการทางจิตมานาน

โห้หลีเฉินสืบรู้มานานแล้วว่าฉู่หยุนซีกักขังเย้นหว่าน ฉู่หยุนซีก็รู้เรื่องราวทั้งหมดของโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านค่อนข้างหงุดหงิด มองทั้งสองคนที่เหมือนเสียดายที่รู้จักกันช้าไปและยังกล่าวทักทายถามไถ่สารทุกข์กันอีกยาวอีก เธอจึงรอต่อไปไม่ไหว และรีบถามขึ้น :

"ฉู่หยุนซีคุณรู้ไหมว่าลูกของฉันอยู่ที่ไหน"

ฉู่หยุนซีพยักหน้า 

เย้นหว่านดีใจ เป็นอย่างที่โห้หลีเฉินคิดไว้ไม่มีผิด

เธอดีใจและรีบถามขึ้นต่อ "รีบบอกฉันมาสิว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน"

เย้นหว่านแทบรอไม่ไหวที่จะไปตามหาลูก

"แรบบิทถูกแช่แข็งผนึกไว้แล้ว เว้นแต่น้ำแข็งละลาย ไม่อย่างนั้นทุกสิ่งทุกอย่างจากโลกภายนอกไม่สามารถทำร้ายเธอได้ คุณวางใจได้เลย ลูกสาวคุณปลอดภัยดี"

ก่อนหน้านี้ฉู่หยุนซีไม่เคยติดต่อกับโห้หลีเฉิน ตอนนี้เขาพูดเรื่องแช่แข็ง ก็เพียงพอที่จะยืนยันได้แล้วว่าโห้หลีเฉินไม่ได้โกหก และเขาก็รู้ว่าลูกๆ อยู่ที่ไหน อีกทั้งยังรู้สภาพการณ์เป็นอย่างดี

และเขาก็ได้กล่าวต่อ "แต่ จะให้บอกว่าลูกๆ ของพวกคุณอยู่ที่ไหนนั้น พวกคุณจะต้องช่วยผมทำเรื่องสักเรื่องก่อน ผมถึงจะบอก"

เป็นไปตามที่โห้หลีเฉินคาดการณ์ไว้

ฉู่หยุนซีน่าจะรู้แล้วว่าโห้หลีเฉินจะต้องมาหาเขา ดังนั้นถึงได้รออยู่ที่นี่ เตรียมการเพื่อดำเนินการแลกเปลี่ยนครั้งนี้

เย้นหว่านใจรุ่มร้อนต้องการที่จะเจอลูกๆ ให้โดยเร็วที่สุด จึงได้แย่งพูดขึ้น:"คุณพูดมา"

โห้หลีเฉินได้เตรียมพร้อมตั้งแต่ต้นแล้ว ไม่ว่าเขาจะเป็นข้อเสนออะไรมา ก็จะรับปากและยินดีที่ไปทำ ไม่จำเป็นต้องปรึกษาเย้นหว่านหรือถามความคิดเห็นเธออีก

รอยยิ้มบนมุมปากของฉู่หยุนซีเย็นชาเล็กน้อย เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม:

"ผมต้องการให้พวกคุณจับท่านอาวุโสเจ็ดของตระกูลหยูมาให้ผม"

"ท่านอาวุโสเจ็ด?"

เย้นหว่านตกใจ ผู้ชายสมถะที่ไม่สนเรื่องโลกภายนอกคนนั้น หลังจากที่ตระกูลหยูถูกทำลายล้างทั้งตระกูล หลายปีมานี้ก็ไม่เคยได้ยินหรือได้เห็นเขาอีก

และถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในตระกูลหยูที่มีอำนาจล้นฟ้า แต่ว่าเขาก็อ่อนน้อมถ่อมตนมาโดยตลอด ไม่ไปมีเรื่องบาดหมางกับใคร ทำไมถึงไปมีความแค้นกับฉู่หยุนซีได้