สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 134

บทที่ 134 เธอไปออกเดตแล้ว

เธออยากจะโต้กลับ แต่พอมองมู่จื่ออี้ที่นั่งตรงข้าม คงไม่ค่อยดีที่จะอธิบายอะไรในเวลานี้

เธอได้แต่พูดว่า “เธออย่าเดามั่ว กลับไปไว้ฉันจะบอกเธออีกที”

“ฮ่าๆ ดูแล้วฉันรบกวนพี่สาวออกเดตแล้วสิ เอาล่ะ รอพี่กลับมาค่อยเล่าให้ฉันฟัง ออกเดตให้มีความสุขนะ”

เย้นซินหัวเราะอยู่แล้ววางสายลง

เย้นหว่านกลับขมวดคิ้วอย่างกลัดกลุ้มพอสมควร เพียงแค่ทานข้าวธรรมดามื้อหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ออกเดตอะไร

กลับไปเธออาจจะต้องพูดกับเย้นซินให้รู้เรื่อง

พนักงานออกไปเรียบร้อย เย้นหว่านวางสายโทรศัพท์ มองเห็นมู่จื่ออี้กำลังมองเธอด้วยสายตาแวววาว

เย้นหว่านยิ้มพูดประโยคหนึ่ง “โทรศัพท์ของน้องสาวน่ะ ใช่แล้ว เมื่อกี้คุณอยากพูดอะไรนะ?”

มู่จื่ออี้หัวเราะ ส่ายหน้าเบาๆ

“ไม่มีอะไร”

“อ่อ” เย้นหว่านพยักหน้า มองเห็นพนักงานยกของหวานเข้ามาแล้ว

เขตคฤหาสน์วิลล่าส้ายน่า

เวลาอาหารเย็น เว่ยชีนำอาหารที่พ่อครัวที่จ้างมาทำโดยเฉพาะมาส่งให้

ข้างโต๊ะอาหารในวันนี้ มีเพียงโห้หลีเฉินและเย้นซิน

ทั้งสองคนอยู่กับตามลำพัง ทำให้เย้นซินไม่ต้องพูดว่าดีใจมากแค่ไหน ตั้งแต่เริ่มต้นบนใบหน้าก็มีรอยยิ้มที่ปิดซ่อนไม่อยู่

“พี่เขย ฉันตักซุปให้พี่นะคะ”

เย้นซินเลียนแบบที่ปกติเย้นหว่านทำ ตักซุปให้โห้หลีเฉินถ้วยหนึ่งอย่างคล่องแคล่ว

จากนั้นวางตรงหน้าของโห้หลีเฉินอย่างระมัดระวัง มองเขาด้วยสายตาที่รอคอย “พี่เขยลองชิมดูค่ะ ซุปนี้รสชาติดีรึเปล่า?”

ท่าทางรอคอยของหล่อน ราวกับซุปถ้วยนี้เป็นหล่อนเข้าครัวทำด้วยตนเอง

ซุปเป็นอาหารที่เขาเคยทานมาก่อน รสชาติก็ไม่เลว เพียงแค่ถูกเย้นซินตักมาให้ ชั่วขณะนั้นโห้หลีเฉินไม่มีความปรารถนาจะทานมันเลย

อาหารจีนที่อยู่เต็มโต๊ะอาหารด้วย

ตอนที่เย้นหว่านอยู่ ความจริงเขาชอบทานอาหารจีน ไม่ถือสาที่จะทานกับข้าวจานเดียวกับเธอ แต่ว่าตอนนี้……

แม้แต่ความอยากจับตะเกียบคีบ โห้หลีเฉินยังไม่มีทั้งนั้น

เขาขมวดหัวคิ้ว จากนั้นลุกขึ้นยืน

“พี่เขย พี่จะไปไหนคะ?”

เย้นซินมองโห้หลีเฉินจะไปด้วยความประหลาดใจ รีบถามออกไป

ไม่ง่ายที่หล่อนจะมีโอกาสอยู่ตามลำพังกับโห้หลีเฉิน แต่โห้หลีเฉินจะไปแบบนี้ได้อย่างไรกัน

ร่างสูงใหญ่ของโห้หลีเฉินแผ่ความห่างเหิน เงียบเหงาออกมาแล้ว เขาพูดออกมาไม่กี่คำอย่างขอไปที

“เธอกินไปเองเถอะ”

พูดจบ เขาก็เดินขึ้นไปข้างบน

“พี่เขยคะ พี่ล่ะ? พี่ไม่กินแล้วเหรอ?”

เย้นซินลนลานนิดๆ ร้อนใจลุกขึ้นมา ดึงแขนของโห้หลีเฉินเอาไว้

ร่างสูงใหญ่ของโห้หลีเฉินหยุดลงทันใด ทั่วทั้งตัวแพร่กระจายกลิ่นอายเย็นเฉียบที่ทำให้คนหวาดกลัวออกมา

เขายกมือขึ้นฉับพลัน สะบัดเย้นซินออก

บนหน้าหล่อเหลามีความรำคาญที่ไม่ปกปิดสักนิด “เย้นซิน อย่าพยายามท้าทายฉัน”

เย้นซินแข็งทื่อทันที มีไอเย็นผุดออกมาจากปลายเท้า จนกระทั่งลามไปถึงยอดศีรษะของหล่อน

ผู้ชายคนนี้อันตรายที่สุด

ทว่ายิ่งเป็นแบบนี้ เขายิ่งน่าดึงดูดมาก ยิ่งทำให้หล่อนไม่อาจถอนตัวขึ้น อยากจะพิชิตเขา แล้วได้เขามา

ในใจมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ บนใบหน้าเย้นซินกลับซีดขาว อยากจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเวลาอย่างน่าสงสารเหลือทน

“ขอโทษค่ะ พี่เขย ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันเพียงแค่……พี่สาวให้ฉันดูแลพี่ ฉันต้องดูแลพี่กินข้าวให้ดี……”

โห้หลีเฉินหรี่ตาลง เย้นหว่านให้หล่อนดูแล?

ผู้หญิงคนนั้นวิ่งออกไปแล้ว ยังห่วงใยเขา กลับทำให้เขาอบอุ่นหัวใจ แต่ให้ผู้หญิงคนอื่นมาดูแลเขา ทำให้โห้หลีเฉินหงุดหงิดมาก

หรือเธอไม่รู้ว่าชายหญิงแตกต่างกัน? ถึงแม้จะเป็นเพียงน้องสาว