สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1341

โห้หลีเฉินยังไม่ทันได้ตอบกลับเธอ ตอนนี้เองเว่ยชีก็รีบเดินไปที่หน้าต่างที่นั่งหน้า แล้วพูดอย่างร้อนรนว่า:

"คุณนายครับ คุณมาสักทีนะครับ เร็วสิครับ รีบมาดูเร็ว คุณป่ายฉีบาดเจ็บหนักมากเลยครับ"

ป่ายฉีบาดเจ็บเหรอ?

ทำให้เว่ยชีตื่นตระหนกแบบนี้ คงไม่ใช้บาดแผลเล็กๆแน่

เย้นหว่านขมวดคิ้วเป็นปม แล้วรีบเดินลงจากรถทันที "ป่ายฉีอยู่ไหน? นำทางฉันไปเลย"

"อยู่ในคฤหาสน์นั้นครับ"

เว่ยชีชี้ไปที่คฤหาสน์ร้างหลังที่สาม แล้วรีบพาเย้นหว่านไปที่นั่นทันที

โห้หลีเฉินก็เดินตามลงมาจากรถ เห็นสองคนเดินด้วยกัน มองดูอดีตผู้ช่วยของตัวเอง เมื่อกี้จนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้ามาทักทายอดีตเจ้านายคนนี้เลย โห้หลีเฉินก็รู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย

แผนการครั้งนี้ที่ไล่เว่ยชีออกไป เหมือนกำลังเอามือซ้ายและขวาของเขา เปลี่ยนไปเป็นมือซ้ายและขวาของเย้นหว่าน

ถึงแม้ นอกจากเว่ยชีจะเป็นผู้ชายแล้ว ก็ไม่มีจุดไหนที่เขาไม่ดีเลย

ได้ยินว่าป่ายฉีบาดเจ็บ เย้นหว่านก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น ตลอดทางเธอรีบวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ เจอป่ายฉีอยู่ในห้องนอนชั้นหนึ่ง

ป่ายฉีกำลังนั่งอยู่บนเตียง ผ้าปูที่นอนเต็มไปด้วยเลือด แขนขวาของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลหนาๆ และแขวนไว้ที่คอ

ดูท่าแล้ว น่าจะไม่ใช่ฝีมือการทำแผลของเขา น่าจะเชิญหมอมาทำแผลให้มากกว่า

ดูสีหน้าเขาอีกที นอกจากจะซีดขาวแล้ว ก็เหมือนจะไม่มีอาการป่วยใดๆอีก

เย้นหว่านสงสัย ป่ายฉีบาดเจ็บและรักษาได้แล้ว ทำไมเว่ยชีถึงมาหาเธออย่างรีบร้อนล่ะ เธอก็ตกใจคิดว่าป่ายฉีบาดเจ็บจนไม่ไหวแล้วเสียอีก

"เสี่ยวหว่าน เธอมาสักทีนะ เร็วเข้า รีบมาทำแผลให้ฉันใหม่เร็ว"

ป่ายฉีเห็นเย้นหว่านมา ก็รีบเรียกเธอทันที

เย้นหว่านเดินไปข้างเตียง แล้วถามเขาอย่างสงสัยว่า "ทำแผลแบบนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงให้ฉันทำแผลให้ใหม่ล่ะ?"

ป่ายฉีพูด "หมอธรรมดาจะมีฝีมืออะไร ทำแบบนี้ แขนฉันห้อยไว้หนึ่งเดือนถึงจะหาย เธอใช้วิธีทำแผลที่เร็วที่สุด ฉันจะแกะผ้าพันแผลออกภายในสามวัน"

เย้นหว่านที่กำลังจะแกะผ้าพันแผลให้ป่ายฉี ก็ต้องหยุดชะงักทันที

เธอขมวดคิ้วจ้องเขา "ไม่ได้ วิธีนี้ถึงแม้จะเร็วที่สุด แต่จะทำให้นายบาดเจ็บได้ในภายหลัง ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆจะใช้วิธีการนี้ไม่ได้"

"ตอนนี้มีเหตุจำเป็นจริงๆ"

ป่ายฉีกัดฟันพูด "ตอนแรกหานจื่อโดนฉันคุมตัวไว้แล้ว แต่เหมือนเธอจะถูกเรียกกะทันหัน แล้วลงมือหนักกับฉัน ฟันแขนฉันจนเป็นแบบนี้ แล้วก็หนีไปทันที"

"ฉันว่าเธออาจจะไปเจอฝู้ยวนนะ ขอแค่ตามเธอไป ก็จะหาฝู้ยวนเจอ ฉันจะต้องตามไปให้ได้"

เย้นหว่านถาม "นายสั่งให้คนตามไปหรือยัง? เธอต่อสู้เก่งขนาดนั้น คนของนายคงจะถูกสลัดทิ้งไปแล้วล่ะ"

"ฉันติดเครื่องติดตามไว้บนตัวหานจื่อ" ป่ายฉีพูด

เย้นหว่านอดไม่ได้ยกนิ้วโป้งให้เขา หานจื่อหนีไปแล้ว แผนการของเธอเลยต้องจบไป กำลังคิดอยู่ว่าจะหาฝู้ยวนจากหานจื่อได้ยังไง ป่ายฉีเอาเครื่องติดตามติดไว้บนตัวเธอ เป็นวิธีการตามหาฝู้ยวนจากหานจื่อได้ดีที่สุดเลย

เย้นหว่านพูดด้วยรอยยิ้ม "นายวางใจได้ ฉันจะให้คุณโห้และพี่ชายฉันตามไปด้วยกัน พวกเขาสองคนฝีมือเท่าๆนาย จัดการหานจื่อง่ายมาก นายรักษาตัวอยู่ที่นี่นั่นแหละ ฉันรับรองว่า พวกเขาจะทำภารกิจนี้สำเร็จแน่นอน และจะพาหานจื่อกลับมาอย่างปลอดภัยด้วย"

"ไม่ได้"

ป่ายฉีปฏิเสธทันที แววตาเขาดูเด็ดเดี่ยวมาก "หานจื่อจะต้องเป็นฉันที่ไปจับมาเอง"