สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1342

หน้าจอโทรศัพท์ มีใบหน้างดงามของกู้จื่อเฟยปรากฏขึ้นมา

เธอยิ้มแย้มร่าเริง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พี่เย้น ฉันคิดถึงพี่จังเลย"

ใบหน้าที่เย็นชาของเย้นโม่หลินก็ละลายลงทันที เขาพูดเสียงต่ำอย่างไม่เขินอายว่า "ป่ายฉีกับเสี่ยวหว่านก็อยู่ที่นี่นะ"

"ฉันคิดถึงพี่ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังสักหน่อย~"

กู้จื่อเฟยไม่อายเลยสักนิด เธอยิ้มและพูดว่า "ให้ฉันดูเสี่ยวหว่านกับคนอื่นๆหน่อย ได้ยินว่าป่ายฉีบาดเจ็บนี่?"

ป่ายฉีที่กำลังอดทนกับการทำแผลใหม่: "......" น้ำเสียงที่สมน้ำหน้านี้มันอะไรกัน?

เย้นโม่หลินก็หมุนกล้องไปทางพวกเขา ให้กู้จื่อเฟยได้เห็นพวกเขาชัดๆ

มองจากมุมของกู้จื่อเฟยแล้ว เย้นหว่านกำลังหันหลังให้เธอและทำแผลให้ป่ายฉีอยู่ เธอเห็นสีหน้าที่ซีดขาวและหน้าบึ้งตึงของป่ายฉี

ตอนแรกกำลังจะพูดกับเย้นหว่าน แต่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียสมาธิ ก็เลยพูดถึงป่ายฉีแทน

"อุ๊ยตายแล้ว ครั้งก่อนก็เพิ่งถูกหานจื่อแทง ตอนนี้ก็ถูกฟันจนแขนขวาหักอีก ป่ายฉี นายนี่มันจริงๆเลยนะ เพื่อจีบสาวทำได้ทุกอย่างเลยนะเนี่ย"

ป่ายฉีหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม

ฟังสิ ฟัง กู้จื่อเฟยพูดอะไรออกมาล่ะนั่น?

พูดประชดประชันคนป่วยแบบนี้ ไม่เห็นใจกันบ้างเลยหรือไง?

ถ้าไม่ใช่เพราะมีโทรศัพท์กั้นไว้ เขาคงเข้าไปเย็บปากกู้จื่อเฟยเองแล้วล่ะ

แต่เพราะมีโทรศัพท์กั้นไว้เลยทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นป่ายฉีจึงยึดหลักที่ว่าสุภาพบุรุษตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช่ด้วยกำลัง เขาจึงไม่สนใจเธออีก

กู้จื่อเฟยเห็นสีหน้าหดหู่ของเขา ก็หัวเราะหนักกว่าเดิมอีก

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "ได้ยินมาว่า ก่อนหน้านั้นนายกับหานจื่อต่อสู้กันสามวันสามคืน สูสีกันมาก บาดเจ็บแค่เล็กน้อย ยากที่จะตัดสินแพ้ชนะได้ ทำไมสุดท้าย หานจื่อถึงทำร้ายนายจนสาหัสขนาดนี้ได้ล่ะ?"

"จึ๊! ก็หมายความว่า ก่อนหน้านี้หานจื่อออมมือให้นายตลอด ไม่ได้ลงมือเด็ดขาด สุดท้ายได้รับคำสั่งถอยกลับของหัวหน้า ก็เลยจำใจต้องกลับไป ถึงได้ลงมือกับนายจริงจัง ในสถานการณ์ที่คับขัน เธอจึงต้องทำร้ายนายจริงๆ ป่ายฉี หานจื่อก็ถือว่าดีกับนายอยู่นะ เธอต้องมีใจให้นายแน่ๆ"

ได้ยินคำพูดวิเคราะห์ของกู้จื่อเฟย ป่ายฉีกลับรู้สึกเหมือนมีไฟกำลังปะทุขึ้นในอก

เขาอดไม่ได้ตอบโต้ไปว่า "มีใจให้แล้วยังทำร้ายฉันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ? คนมีความรักอย่างพวกเธอ รักกันจนหน้ามืดตามัวไปแล้วหรือไง"

กู้จื่อเฟยเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดว่า: "งั้นเสี่ยวหว่านกับโห้หลีเฉินรักกันปานจะกลืนกิน ทำไมเมื่อวานถึงทะเลาะกันขนาดนั้นล่ะ? เสี่ยวหว่านแย่งบริษัทของโห้หลีเฉินไป แถมยังเอาโซ่ล่ามเขาไว้บนเตียงด้วย"

โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็หน้าบึ้งตึงทันที

แม้จะเป็นแค่การแสดง แต่เรื่องนี้ก็เป็นอดีตที่เขาไม่อยากหวนกลับไปคิดถึงมันอีกแล้ว

ช่วงเวลาที่ถูกภรรยาตัวเองเหยียบไว้ใต้เท้าและกระทืบไปมา......

ป่ายฉีมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างเห็นใจ

จากนั้นก็ตอบโต้เสียงแข็งว่า "สถานการณ์พวกเขาเหมือนกันหรือไง? เสี่ยวหว่านจะทำยังไง ก็ไม่มีทางแทงโห้หลีเฉินหรอก"

กู้จื่อเฟยดูถูกเขา ความหมายคล้ายกันแค่นี้เขาก็ไม่รู้หรือไง?

"ไม่ผุแล้วสลักไม่ได้ งี่เง่ามากกว่าพี่เย้นในเมื่อก่อนอีกนะ"

เย้นโม่หลิน: "......" ว่าป่ายฉีก็ว่าแค่ป่ายฉีสิ จะเอาเขาไปเปรียบเทียบทำไมกันนะ

"เมื่อก่อนท่านอาวุโสเจ็ดมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับฝู้ยวน ตอนนี้ดูแล้ว ฝู้ยวนอาจจะไม่ใช่หัวหน้า แต่เป็นท่านอาวุโสเจ็ดมากกว่า แต่ท่านอาวุโสเจ็ดซ่อนตัวได้ดีเดินไป แถมยังมีอำนาจและอิทธิพลของตระกูลหยู ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาพัฒนาถึงไหนแล้ว พวกเขาเหมือนงูพิษที่พร้อมจู่โจมพวกเราตลอดเวลา จะต้องระวังให้ดี"

กู้จื่อเฟยตะลึง ต่อมาเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปม

"ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ อันตรายยังไม่หายไปเลยนี่ งั้นฉันก็คงไม่ได้เจอพวกเธออีกนานเลยน่ะสิ"

เย้นหว่านก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน

เธออยากเจอกู้จื่อเฟยจนใจและพ่อแม่จนใจจะขาดอยู่แล้ว

แต่อันตรายยังอยู่ ตระกูลเย้นจะไม่มีคนคอยปกป้องไม่ได้ พ่อแม่จะออกจากตระกูลเย้นแล้วมาเสี่ยงอันตรายไม่ได้ ไม่งั้นคงไม่รู้ว่าท่านอาวุโสเจ็ดจะจู่โจมมาเมื่อไหร่

กู้จื่อเฟยก็จะมาไม่ได้เหมือนกัน หนึ่งเธอไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ สองเธอเป็นแฟนของเย้นโม่หลิน ถ้าตกอยู่ในมือคนร้าย ก็คงกลายเป็นตัวประกัน มันจะทำให้ฝ่ายเราเสียเปรียบได้

"สถานการณ์ตอนนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะแล้ว ชีวิตของแรบบิทไม่อยู่ในเงื้อมมือของพวกนั้นแล้ว ดังนั้นเรื่องทุกอย่างก็กระจ่างหมดแล้ว พวกเขาสามารถโจมตีพวกนั้นได้อย่างไม่ต้องเกรงกลัว ไม่นานพวกเราก็จะจับพวกนั้นได้เร็วๆ"

ด้วยอำนาจของตระกูลเย้นและโห้หลีเฉิน ดวลกันในที่สว่าง พวกนั้นได้แพ้ราบคาบแน่นอน

เทียบกับก่อนหน้านั้นที่เย้นหว่านเพิ่งกลับมาถึงเมืองหนาน มันง่ายและสบายกว่าเยอะมาก ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังติดเครื่องติดตามไว้บนตัวหานจื่อด้วย

แม้ท่านอาวุโสเจ็ดจะซ่อนได้เนียนแค่ไหน ก็ต้องติดต่อกับฝู้ยวนแน่นอน ขอแค่ติดต่อกัน ก็จะจับข้อบกพร่องจากตัวฝู้ยวนได้

การจะจับท่านอาวุโสเจ็ดก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

กู้จื่อเฟยเห็นเย้นหว่านมั่นใจ เธอก็ค่อยโล่งอกหน่อย และสุดท้ายก็เตือนเธอด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"เสี่ยวหว่าน ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอเก่งมาก แต่เธอไม่เหมือนกับผู้ชายพวกนี้ เธอจะต้องปกป้องตัวเองให้ดีก่อนนะ อย่าเอาแต่พุ่งไปข้างหน้าคนเดียว ยืนอยู่ข้างหลังบ้าง ให้พวกเขาปกป้องเธอ รู้ไหม?"