สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1342

หน้าจอโทรศัพท์ มีใบหน้างดงามของกู้จื่อเฟยปรากฏขึ้นมา

เธอยิ้มแย้มร่าเริง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พี่เย้น ฉันคิดถึงพี่จังเลย"

ใบหน้าที่เย็นชาของเย้นโม่หลินก็ละลายลงทันที เขาพูดเสียงต่ำอย่างไม่เขินอายว่า "ป่ายฉีกับเสี่ยวหว่านก็อยู่ที่นี่นะ"

"ฉันคิดถึงพี่ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังสักหน่อย~"

กู้จื่อเฟยไม่อายเลยสักนิด เธอยิ้มและพูดว่า "ให้ฉันดูเสี่ยวหว่านกับคนอื่นๆหน่อย ได้ยินว่าป่ายฉีบาดเจ็บนี่?"

ป่ายฉีที่กำลังอดทนกับการทำแผลใหม่: "......" น้ำเสียงที่สมน้ำหน้านี้มันอะไรกัน?

เย้นโม่หลินก็หมุนกล้องไปทางพวกเขา ให้กู้จื่อเฟยได้เห็นพวกเขาชัดๆ

มองจากมุมของกู้จื่อเฟยแล้ว เย้นหว่านกำลังหันหลังให้เธอและทำแผลให้ป่ายฉีอยู่ เธอเห็นสีหน้าที่ซีดขาวและหน้าบึ้งตึงของป่ายฉี

ตอนแรกกำลังจะพูดกับเย้นหว่าน แต่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียสมาธิ ก็เลยพูดถึงป่ายฉีแทน

"อุ๊ยตายแล้ว ครั้งก่อนก็เพิ่งถูกหานจื่อแทง ตอนนี้ก็ถูกฟันจนแขนขวาหักอีก ป่ายฉี นายนี่มันจริงๆเลยนะ เพื่อจีบสาวทำได้ทุกอย่างเลยนะเนี่ย"

ป่ายฉีหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม

ฟังสิ ฟัง กู้จื่อเฟยพูดอะไรออกมาล่ะนั่น?

พูดประชดประชันคนป่วยแบบนี้ ไม่เห็นใจกันบ้างเลยหรือไง?

ถ้าไม่ใช่เพราะมีโทรศัพท์กั้นไว้ เขาคงเข้าไปเย็บปากกู้จื่อเฟยเองแล้วล่ะ

แต่เพราะมีโทรศัพท์กั้นไว้เลยทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นป่ายฉีจึงยึดหลักที่ว่าสุภาพบุรุษตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช่ด้วยกำลัง เขาจึงไม่สนใจเธออีก

กู้จื่อเฟยเห็นสีหน้าหดหู่ของเขา ก็หัวเราะหนักกว่าเดิมอีก

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "ได้ยินมาว่า ก่อนหน้านั้นนายกับหานจื่อต่อสู้กันสามวันสามคืน สูสีกันมาก บาดเจ็บแค่เล็กน้อย ยากที่จะตัดสินแพ้ชนะได้ ทำไมสุดท้าย หานจื่อถึงทำร้ายนายจนสาหัสขนาดนี้ได้ล่ะ?"

"จึ๊! ก็หมายความว่า ก่อนหน้านี้หานจื่อออมมือให้นายตลอด ไม่ได้ลงมือเด็ดขาด สุดท้ายได้รับคำสั่งถอยกลับของหัวหน้า ก็เลยจำใจต้องกลับไป ถึงได้ลงมือกับนายจริงจัง ในสถานการณ์ที่คับขัน เธอจึงต้องทำร้ายนายจริงๆ ป่ายฉี หานจื่อก็ถือว่าดีกับนายอยู่นะ เธอต้องมีใจให้นายแน่ๆ"

ได้ยินคำพูดวิเคราะห์ของกู้จื่อเฟย ป่ายฉีกลับรู้สึกเหมือนมีไฟกำลังปะทุขึ้นในอก

เขาอดไม่ได้ตอบโต้ไปว่า "มีใจให้แล้วยังทำร้ายฉันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ? คนมีความรักอย่างพวกเธอ รักกันจนหน้ามืดตามัวไปแล้วหรือไง"

กู้จื่อเฟยเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดว่า: "งั้นเสี่ยวหว่านกับโห้หลีเฉินรักกันปานจะกลืนกิน ทำไมเมื่อวานถึงทะเลาะกันขนาดนั้นล่ะ? เสี่ยวหว่านแย่งบริษัทของโห้หลีเฉินไป แถมยังเอาโซ่ล่ามเขาไว้บนเตียงด้วย"

โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็หน้าบึ้งตึงทันที

แม้จะเป็นแค่การแสดง แต่เรื่องนี้ก็เป็นอดีตที่เขาไม่อยากหวนกลับไปคิดถึงมันอีกแล้ว

ช่วงเวลาที่ถูกภรรยาตัวเองเหยียบไว้ใต้เท้าและกระทืบไปมา......

ป่ายฉีมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างเห็นใจ

จากนั้นก็ตอบโต้เสียงแข็งว่า "สถานการณ์พวกเขาเหมือนกันหรือไง? เสี่ยวหว่านจะทำยังไง ก็ไม่มีทางแทงโห้หลีเฉินหรอก"

กู้จื่อเฟยดูถูกเขา ความหมายคล้ายกันแค่นี้เขาก็ไม่รู้หรือไง?

"ไม่ผุแล้วสลักไม่ได้ งี่เง่ามากกว่าพี่เย้นในเมื่อก่อนอีกนะ"

เย้นโม่หลิน: "......" ว่าป่ายฉีก็ว่าแค่ป่ายฉีสิ จะเอาเขาไปเปรียบเทียบทำไมกันนะ