"ไม่เพียงแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ แต่แม้พวกเราสามคนจะร่วมมือกัน ก็คงจะจัดการฝู้ยวนไม่ได้อยู่ดี"
เขามองไปที่ฝู้ยวนด้วยแววตาที่เย็นชา แล้วพูดเสียงเบาว่า: "คนที่สามารถชกเหล็กให้เป็นรูได้ด้วยมือเปล่า เห็นได้ชัดว่าพลังของเขาไม่ได้มีเพียงเท่านี้ ฝีมือของเขาน่าจะแกร่งในระดับหนึ่งแล้วล่ะ"
ป่ายฉีขมวดคิ้วเป็นปม "ถ้าพวกเราสามคนร่วมมือกันก็ยังฆ่าเขาไม่ได้ งั้นเขาก็เก่งจนไร้คู่ต่อสู้เลยน่ะสิ? พวกเราไม่มีทางฆ่าเขาได้เลยเหรอ?"
สีหน้าทุกคนตึงเครียดกันไปหมด
โห้หลีเฉินส่ายหน้า "ที่จริงพวกเราไม่ได้มีแค่ห้าคน"
"ครึ่งมนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนั้นยังไม่ได้รู้จักหัวหน้า เมื่อกี้ฉันจำท่าการกดและรหัสที่หานจื่อกดได้แล้ว ฉันจะลองปล่อยพวกนั้นออกมา เพื่อให้ฉันได้ใช้งานพวกเขา"
ความคิดนี้ดูใจกล้ามาก แต่ต้องบอกเลยว่า เขาใจกล้ามากจริงๆ ถ้าสำเร็จ ก็จะเป็นวิธีการที่ดีมากอย่างหนึ่ง
มนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนี้แม้จะยังไม่แกร่งพอ แต่ถ้ารวมกัน ก็สามารถยื้อตัวหานจื่อไว้ได้ และรบกวนฝู้ยวนได้เช่นกัน
บวกกับการโจมตีจากพวกเขา มันเป็นการรุมโจมตีเลยก็ว่าได้ แม้ฝู้ยวนจะแกร่งและกำลังจะกลายเป็นมนุษย์พันธุ์แกร่งก็ตาม แต่ภายใต้การรุมโจมตี ก็คงรับมือได้ลำบาก
และถ้าเป็นแบบนี้ หานจื่อก็เป็นคนที่จะถูกโจมตีเหมือนกัน ฝู้ยวนไม่คิดที่ฆ่าหานจื่อแน่นอน ไม่งั้นถ้าหานจื่อตายไป ความกดดันทั้งหมดก็จะตกมาที่ตัวเขา เขาจะโดนหนักมากกว่านี้
"แต่ถ้าทำแบบนี้ พวกเราจำต้องทำเรื่องหนึ่งให้ได้ ตอนที่ลงมือพวกเราต้องเร็วนิ่งแรง จะให้ฝู้ยวนมีโอกาสพักไม่ได้ ลงมือฆ่าเขาในหมัดเดียวให้ได้"
โห้หลีเฉินพูดอย่างจริงจัง
พูดแบบนี้ก็เพื่อหานจื่อและป่ายฉี
ฝู้ยวนตายอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาถึงได้คิดที่จะอยากให้คนอื่นตายไปพร้อมกับเขา
แต่ว่าตอนนี้ฝู้ยวนแข็งแกร่งขนาดนี้ การบรรลุเป้าหมายนี้ยากกว่าการเอาชนะเขาหลายสิบเท่า
"ยังมีอีกปัญหา"
แววตาของป่ายฉีมืดมนลง แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า "ฉู่หยุนซีสั่งให้เราตามหาท่านอาวุโสเจ็ด ตอนนี้คงมีแค่ฝู้ยวนคนเดียวที่รู้ว่าพวกเขาอยู่ไหน ถ้าฆ่าเขาตอนนี้ พวกเราก็จะไม่มีทางรู้ที่อยู่ของท่านอาวุโสเจ็ดจากปากฝู้ยวนแน่นอน"
ตอนแรกแผนที่ดีที่สุดคือจับฝู้ยวนตัวเป็นๆ แล้วคิดหาทางให้เขาบอกที่อยู่ของท่านอาวุโสเจ็ดมา
โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง พวกเขาเข้าใจหัวใจของอีกฝ่ายได้โดยไม่ต้องใช้คำพูด
โห้หลีเฉินพูด "แม้จะจับฝู้ยวนตัวเป็นๆมาได้ ก็เป็นเรื่องยากที่จะรู้ที่อยู่ของท่านอาวุโสเจ็ดจากปากเขา ความน่าจะเป็นไปได้นี้ต่ำเกินไป เมื่อเทียบกับหานจื่อและชีวิตคนพวกนี้แล้ว การฆ่าฝู้ยวนสำคัญกว่า"
"ส่วนท่านอาวุโสเจ็ด......" โห้หลีเฉินเงียบสักพัก แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า "ฉันจะต้องหาเขาให้เจอ"
แม้จะไม่รู้จากปากฝู้ยวน เขาก็จะใช้ทุกวิถีทางแม้จะต้องพลิกแผ่นดินตามหา เขาก็จะหาท่านอาวุโสเจ็ดให้ได้
ป่ายฉีขยับริมฝีปากจะพูดอะไรสักหน่อย แต่สุดท้าย ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เขาต้องยอมรับเลยว่า ที่โห้หลีเฉินพูดมาไม่มีผิด และชีวิตของหานจื่อ เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้
แต่โห้หลีเฉินกับเย้นหว่านยอมสละโอกาสที่จะได้คำตอบจากปากฝู้ยวน น้ำใจในครั้งนี้ เขาจะจำฝังใจไปตลอดชีวิต
หลังจากที่คุยกันเสร็จแล้ว พวกเขาก็แอบไปในห้องที่มีถังเหล็กเมื่อกี้
โห้หลีเฉินยืนอยู่ข้างหน้า เย้นโม่หลินกับคนอื่นก็ถือมีดเอาไว้ ยืนอยู่ทั้งสองข้างอย่างระมัดระวัง เตรียมพร้อมตลอดเวลา ถ้าเกิดมีเหตุอันตราย ก็จะรีบลงมือในทันที
โห้หลีเฉินยื่นมือไปกดตามที่หานจื่อกดเมื่อกี้ แล้วเริ่มจิ้มรหัสลงไป
เย้นหว่านเกรงจนยืนตัวตรง กลัวว่าจะมีขั้นตอนไหนที่ผิดพลาด
ถ้าเอามนุษย์พันธุ์แกร่งออกมาใช้ได้สำเร็จ อัตราการฆ่าฝู้ยวนในวันนี้ก็จะเพิ่มสูงมากขึ้น ไม่งั้น.......
ผลลัพธ์ยากที่จะคาดเดาได้
หลังจากนั้นสักพัก ภายในถังเหล็กก็เริ่มเปลี่ยนแปลงพร้อมกับมือของโห้หลีเฉินที่ขยับออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...