สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1350

โห้หลีเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไร้ความรู้สึก "ฉันจะฆ่านาย"

ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งไม่เพียงแต่มีแววตาที่ดุร้าย ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทาขึ้นมา ดุร้ายจนเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะคำราม เหมือนจะกลืนกินโห้หลีเฉินได้ทั้งตัว

ทว่า เขากลับทำได้เพียงเท่านั้น แม้จะรับรู้ได้ถึงเข็มที่ทิ่มหัวของเขาอยู่ แต่เขากลับขยับไม่ได้เลย และโจมตีโห้หลีเฉินไม่ได้ด้วย

โห้หลีเฉินหยุดจิ้มเข็มลงไป แล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"นายอยากฆ่าฉันเหรอ? พูดความจริง"

"ใช่" ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแข็งทื่อ

โห้หลีเฉินถามต่อว่า "ทำไมไม่ลงมือล่ะ?"

ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งตอบ: "ฉันควบคุมร่างกายฉันไม่ได้ ร่างกายฉันสั่งการมาว่าจะต้องทำตามที่เจ้านายสั่ง นายเป็นเจ้านายฉัน ฉันจะทำร้ายนายไม่ได้"

เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด

โห้หลีเฉินกะพริบตา "นายยังจำเรื่องราวในอดีตของตัวเองได้ไหม?"

"จำได้นิดหน่อย"

ชายหนุ่มพูด "ฉันเป็นคนประเทศF และเป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมทหาร ตอนที่ออกไปฝึกซ้อมปฏิบัติภารกิจ ก็ถูกพวกนั้นจับมา"

เป็นนักเรียนของโรงเรียนเตรียมทหารงั้นเหรอ ถึงว่าจนถึงตอนนี้เขายังควบคุมสติและยังมีความทรงจำหลงเหลืออยู่ได้

คนก่อนที่หานจื่อเอาออกมา เป็นแค่หุ่นยนต์ไร้ความรู้สึกที่รับฟังแต่คำสั่ง

โห้หลีเฉินพูด: "นายชื่ออะไร?"

"จำไม่ได้แล้ว" ชายหนุ่มตอบ

โห้หลีเฉินถามคำถามเกี่ยวกับเขาอีกสองสามข้อ ความทรงจำเขายุ่งเหยิงไปหมด จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง เช่นรู้ที่มาของตัวเอง แถมยังจำโรงเรียนตัวเองได้ด้วย แต่กลับจำชื่อตัวเองกับที่อยู่ของบ้านไม่ได้

และยังจำไม่ได้ด้วยว่าถูกจับมาปีไหน แต่จำใบหน้าของฝู้ยวนและจำยาที่เขาฉีดให้ตัวเองได้

ความทรงจำตัดขาดตั้งแต่ถูกแช่ลงน้ำยาในถังเหล็กนี้

โห้หลีเฉินพูด "ฝู้ยวนจับนายมาทดลองก็จริง นายอาจจะรู้สึกได้ว่า ร่างกายของนายไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว"

ชายหนุ่มพูด: "แข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว ไหวพริบปฏิญาณดีขึ้น แต่ไม่ใช่ฉันคนเดิมแล้ว เป็นเพียงแค่หุ่นยนต์ที่พวกนายควบคุมไว้ก็เท่านั้น"

เขามีศักดิ์ศรีของความเป็นทหาร เขารู้ดีว่า ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง และเขาไม่สามารถเปลี่ยนหรือกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย

ขนาดฆ่าตัวตายเขายังทำไม่ได้เลย

เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธและสิ้นหวังมาก อารมณ์ของเขาก็ถูกกระทบหนักมากด้วย ความโกรธนี้ไม่สามารถลบล้างไปได้ จนสะสมกลายเป็นความรู้สึกที่อยากฆ่าคน

เขาฆ่าโห้หลีเฉินไม่ได้ เขาก็จึงอยากฆ่าคนอื่นๆให้สิ้นซากทั้งหมด

โห้หลีเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "ฉันจะให้โอกาสนาย ให้นายได้เป็นอิสระ"

เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่เชื่อ "ฉันควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ นายพูดอะไรฉันจะทำตามทั้งหมด นายไม่ต้องพูดแบบนี้เพื่อหลอกฉันหรอก ฉันขัดขืนนายไม่ได้อยู่ดี"

"มีข้อหนึ่งที่นายอาจจะเข้าใจผิดไป ฉันกับฝู้ยวนไม่ใช่พวกเดียวกัน วันนี้ฉันก็เพิ่งแอบเข้ามาในนี้ เห็นคนแบบพวกนายครั้งแรก และเป้าหมายของฉันก็คือ ใช้พวกนายโจมตีฝู้ยวน"

โห้หลีเฉินพูดอย่างเชื่องช้าว่า "นอกจากนี้แล้ว นายก็ไม่มีประโยชน์ต่อฉันอีก รอฝู้ยวนตายไป ฉันก็จะไม่เก็บนายไว้ นายก็จะไม่มีเจ้านายและได้เป็นอิสระตามที่ใจหวัง"

ตอนแรกแววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและดุร้าย แต่ตอนนี้เองแววตาเขากลับตื่นเต้นแตกต่างจากครั้งแรก

เขาถามอย่างไม่แน่ใจว่า "จริงเหรอ?"