สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 141

บทที่ 141 ชอบจริงหรือเปล่า

“ถึงแม้เพลงที่เพราะแค่ไหน ยังต้องให้คนที่นิสัยใสสะอาดร้องออกมา ถึงจะมีสิทธิ์ได้รับการยอมรับ แบบเดียวกัน ถึงแม้เสื้อผ้าดูดีขนาดไหน ถ้าเป็นนักออกแบบที่ไม่ดี พวกเราก็ไม่ยอมรับ”

ไม่รู้เป็นใครพูดประโยคนี้มาอย่างเหตุผลถูกต้องเต็มไปด้วยสัจธรรม

จากนั้นก็เหมือนจะทำให้เกิดผลกระทบยิ่งใหญ่ขึ้นแล้ว คนอื่นค่อยๆ คล้อยตามกัน บีบบังคับซักถามให้ตอบ

ในระหว่างที่ผู้คนต่างคนต่างพูด เย้นหว่านถูกผลักไปทางที่การต่อสู้ดุเดือด กลายเป็นผู้หญิงที่ใช้แผนการเล่ห์เหลี่ยมพัวพันเจ้านาย

งานแถลงข่าวดีๆ งานหนึ่ง ทันใดนั้นก็เปลี่ยนรูปแบบเสียแล้ว

กลายเป็นงานประกาศโทษของเย้นหว่าน

เย้นหว่านยืนอยู่บนเวที และภายใต้ไฟที่ส่องมา กลายเป็นเป้าวิจารณ์อย่างเปลือยเปล่า

ท่าทีที่ทุกคนมีต่อเธอยิ่งบังคับกดดัน ประณาม

ส่วนโอวน่อหย่าที่ยืนอยู่ในฝูงชน มุมปากยกรอยยิ้มที่แผนร้ายบรรลุผลขึ้น จ้องเย้นหว่านอย่างกับหมาป่าดุร้ายตัวหนึ่ง ร้ายกาจที่สุด

ในเมื่อหล่อนรักษาตำแหน่งไม่ได้ งั้นหล่อนก็ต้องให้เย้นหว่านเสื่อมเสียชื่อเสียง ตกนรกไปด้วยกัน

และครั้งนี้ การพัวพันกับข่าวฉาวแบบนี้ เพื่อหน้าตาของตระกูลโห้ โห้หลีเฉินคงไม่ลงมือช่วยเหลือต่อหน้าสาธารณชน

สามารถพูดได้ว่าเย้นหว่านพังพินาศแล้ว

โอวน่อหย่าหัวเราะอย่างได้ใจเพิ่มขึ้น ความแค้น ความเกลียดชังที่สะสมในใจมานานขนาดนี้ ในที่สุดล้วนแก้แค้นไปบนตัวยิงเย้นหว่านหมดแล้ว

พิธีกรเห็นสถานการณ์ควบคุมไม่อยู่ เขาไม่สามารถคุมสถานการณ์ได้แล้ว ทำได้เพียงแต่ปกป้องเย้นหว่าน พูดกับเธอเสียงต่ำ

“คุณเย้นหว่าน คุณไปหลังเวทีก่อนเถอะ นักข่าวพวกนี้มีพนักงานรักษาความปลอดภัยขวางไว้”

หน้างานวุ่นวาย ประณามเสียดแก้วหู สถานการณ์ตอนนี้ มีเพียงแค่หลบไป

แต่ถ้าจากไปแบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอยอมรับความผิด ต่อไปคงไม่มีโอกาสแก้ตัวได้อีก

เย้นหว่านยืนตัวแข็ง กุมหมัดเอาไว้แน่น ใจหนาวเย็นจนใกล้จะเป็นน้ำแข็ง

“เย้นหว่าน เธอยอมรับแล้วสินะ แบบนี้ดีเลวยังไงเธอก็เหลือความประทับใจที่สำนึกผิดสักนิดเถอะ”

โอวน่อหย่ายืนอยู่ในฝูงชน เอ่ยปากอย่างเยาะเย้ย

แสงไฟกะพริบ กล้องนับไม่ถ้วนเหมือนทหารกล้าของหล่อน กำลังพุ่งเป้ามาที่เย้นหว่านอย่างแหลมคม

เย้นหว่านอกสั่นขวัญแขวน เธอไร้ทางไปแล้ว

เตรียมการมาหลายปีขนาดนี้ ทุกอย่างทั้งหมดนี้ ความฝันของเธอ ล้วนตายตั้งแต่อายุยังน้อยในวันนี้

เย้นหว่านสั่นไปทั้งตัว เกือบยืนไม่ไหว ร่างกายโซเซจะล้มลง

เวลานี้แขนที่แข็งแรงข้างหนึ่งโอบเธอเอาไว้ ต่อมาเธอก็ตกเข้าในอ้อมกอดที่กว้างขวางของชายหนุ่ม

กลิ่นอายคุ้นเคยบนตัวชายหนุ่ม ทำให้เธอหวาดผวา

หัวใจดวงนั้นที่เย็นเฉียบจนใกล้กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง ทันใดนั้นมีการรอคอยอย่างที่หวั่นไหว

เย้นหว่านรีบหันหน้า ไม่เกิดความคาดหมาย มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาของโห้หลีเฉินใบนั้นที่ทำให้คนหยุดหายใจ

สบสายตาที่ล้ำลึกของเขา เธอเหมือนเรือน้อยที่โคลงเคลง ชั่วขณะนั้นสงบใจอย่างกับหาท่าเทียบเรือเจอ

แต่ว่าเขาออกมาเวลานี้……

จะเดือดร้อนไปถึงเขา!

ในใจเย้นหว่านแน่นอีกครั้ง รีบร้อนอยากดิ้นออกจากเขา “คุณโห้ คุณอย่ามาหาเรื่องเดือดร้อน”

ชื่อเสียงเธอเสื่อมเสียก็ช่างไป ดีเลวยังไงเขายังสามารถอยู่สูงส่งได้ต่อไป

โห้หลีเฉินกลับยืนนิ่งไม่ขยับสักนิด แขนที่มีกำลังโอบเย้นหว่านไว้ในอ้อมอก ร่างสูงใหญ่เสมือนภูเขาลูกหนึ่ง ยืนอยู่ด้านข้างเธอ เป็นที่พึ่งพิงที่ไม่สามารถสั่นคลอนได้

ส่วนเขาเงยหน้ามองทางผู้คน สายตาเย็นชาจนทำให้คนหวาดกลัว

เพียงแค่มองแวบเดียว ในงานที่เอะอะโวยวายไม่หยุด ชั่วขณะนั้นสงบลงมา เงียบงันราวกับสามารถได้ยินเสียงใบไม้ตก