สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 174

บทที่ 174 ถูกวางยา

เวลาสองทุ่ม

ตอนที่​เย้นซินกลับมาถึง ประตู​ใหญ่​ยังไม่ปิด เหมือนจงใจเปิดไว้รอเธอ

ปกติ​ตอนที่​เธอออกไปข้างนอก นอกจากเย้นหว่านมาเปิดให้แล้ว ประตู​ใหญ่​ของ​บ้านจะไม่เปิดไว้รอเธอแบบนี้

แต่ช่วงนี้เย้นหว่านไม่ลงมาข้างล่าง ที่ประตู​ใหญ่ยังเปิดอยู่ ​ต้อง​เป็น​ฝีมือ​ของโห้หลีเฉินแน่นอน

ถ้าเป็นช่วงปกติ เธอจะต้อง​ซึ้งใจ​มาก​แน่ๆ แต่​วันนี้ เธอกลับรู้สึก​เสียใจมากๆ

ดูท่าทางที่โห้หลีเฉินเปิดประตู​รอเธอ ก็เพื่อจะไล่ให้เธอออกไปจากที่นี่เร็วๆ

ผู้ชาย​คน​นั้น​ แทบอยากจะไล่เธอไปจากที่นี่ทุกวินาที

แต่เย้นซินเป็นคนไม่ยอม​แพ้​ อยากจะไล่เธอไป เธอยิ่งไม่ยอม​ไป​ อีกทั้งยัง…

เธอลูบน้ำหอมที่เพิ่งซื้อมาในกระเป๋า​ ก่อนจะผลักประตู​เข้าไปเบาๆ แล้ว​ถือโอกาส​ตอนที่​ห้องโถง​ไม่มีใคร รีบเดินเข้าห้องของตัวเองไปอย่างรวดเร็ว

แต่​ตอนนี้​เธอปิดประตู​ห้อง​ กลับจงใจทำให้​เกิดเสียงขึ้นมา เพื่อให้ทุกคนในบ้านได้ยิน

แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ไม่นาน โห้หลีเฉินก็เดินลงมาจากชั้นบนบ้าน

เขาเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของเย้นซิน แล้ว​เคาะประตู​ห้อง​เบาๆ

“ก๊อก​ๆ”

เขาเคาะประตู​ห้อง​สองที เสียงเคาะประตู​เหมือนนิสัยของเขามาก ทั้งเด็ดขาด​และ​เย็นชา

“มาแล้ว​ค่ะ”

เสียงของเย้นซินดังออกมาอย่างรวดเร็ว​ หลังจาก​นั้น​ เสียงเธอวิ่งมา และ​ดูเหมือน​จะ​รีบร้อน​มากด้วย

แล้วตามมาด้วยเสียงเปิดประตู​ แกร๊ก ก่อนที่ประตู​ห้อง​จะเปิดออกมาจากข้างใน

“พี่คะ พี่มาหาฉัน…”

ยังพูดไม่ทันจบ เย้นซินก็มองโห้หลีเฉินที่ยืนอยู่หน้าประตู​ด้วยความตกใจ และ​นิ่งอึ้ง​ไปเล็กน้อย

น้ำเสียงของเธอตะกุกตะกัก​ขึ้นมาทันที “พี่ พี่เขย ทำไมถึงเป็นพี่เขยล่ะคะ พี่เขยมีธุระ​อะไร​หรือเปล่า​คะ​”

เธอกำลังถอดเสื้อผ้า​อยู่​ ก็หยุดชะงัก​ไป แต่ตรงส่วนที่เธอถอดออกไปครึ่งหนึ่ง​ ได้เผยออกมาหมดแล้ว

ตั้งแต่บนลงล่าง ส่วนเว้าส่วนโค้ง​ที่น่าดึงดูด​ปรากฏ​ใน​สายตาคนตรงหน้า​

ทำให้​โห้หลีเฉินมองเห็นเรือนร่าง​ของ​เย้นซินอย่างช่วยไม่ได้

เย้นซินหยุดชะงัก​ไป

บรรยากาศ​ภายใน​ห้อง​ หยุดนิ่ง​ไป โห้หลีเฉินยังคงหน้านิ่งเฉย เหมือนไม่ได้เห็นอะไรเลย และ​ยังคงมีสีหน้า​เย็น​ชา​เช่นเดิม

เขายังคงพูดถึง​จุด​ประสงค์​ที่เขามาหาเธอออกมา “คุณ​เตรียมเก็บ​กระเป๋า​ไว้ด้วย พรุ่งนี้…”

“ว๊าย​”

ในเวลานี้เอง เย้นซินกลับกรีดร้อง​เสียงต่ำออกมา แล้ว​รีบดึงเสื้อลงมา เพื่อปกปิดร่างกาย​ของ​ตัวเอง​ไว้

หน้าของเธอแดงก่ำ ตอนที่​มองหน้าโห้หลีเฉินก็มีอาการเขินอาย​เล็กน้อย

“พี่ พี่เขยคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ… พี่ เอ่อฉัน…”

เธอทำสีหน้า​ลำบากใจ ก่อนจะรีบปิดประตู​อย่างเขินอาย

พอประตู​ปิดลง สีหน้า​ของ​โห้หลีเฉินก็บึ้งตึง​ นี่ผู้หญิง​คน​นี้​กล้าปิดประตู​ใส่หน้า​เขาเลยเหรอ

นี่มันใจกล้า​เกินไป​แล้ว

แต่แค่สามวินาที เย้นซินก็เปิดประตู​ออกมาอีกครั้ง ด้วยสภาพที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย​แล้ว

เธอหน้าแดงก่ำมองไปทางโห้หลีเฉิน “พี่เขย​คะ เมื่อตะกี้​ต้อง​ขอโทษ​ด้วย​ค่ะ​ ฉันนึก​ว่า​คนที่มาหาเป็นพี่สาว ก็เลย…”

“ไม่เป็นไร”

โห้หลีเฉินไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก สีหน้า​ของ​เขายังคงเฉยชาเช่นเดิม

สำหรับเขาแล้ว ที่เห็นเมื่อตะกี้​ ก็แค่ก้อนเนื้อทั่วไป​เท่านั้น​เอง​ อีกทั้งยังใส่เสื้อชั้นในอยู่ด้วย

ในสายตาของเขา นอกจากเย้นหว่านแล้ว ผู้หญิง​คน​อื่นถึงแม้​จะ​ไม่​ใส่เสื้อผ้า ก็ไม่สามารถทำให้​เขาสนใจได้

เย้นซินมอง​ผู้ชาย​ตรงหน้าด้วยสายตาระยิบระยับ​ พอเห็นสีหน้า​ของ​เขายังคงเย็นชา​ไร้​ความรู้สึก​ ก็รู้ทันทีว่าที่เธอใช้​แผนแก้ผ้าโชว์​ก่อนหน้านี้​ ใช้​ไม่ได้ผลเลยสักนิด

ไม่ว่าจะใช้ความสวย หรือว่าจะยั่วยวน​ รวมถึง​แก้ผ้าโชว์​ ก็ใช้​ไม่ได้ผล​กับเขาเลยแม้แต่น้อย