บทที่ 175 เย้นหว่าน ผมทรมานมากเลย
“พี่เขยคะ พี่เป็นอะไรไปคะ”
เย้นซินทำสีหน้าเป็นห่วงมองไปทางโห้หลีเฉิน โดยไม่ฟังคำเตือนของโห้หลีเฉินเลยสักนิด
พอเห็นใบหน้าของเขาค่อยๆแดงขึ้นมา บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาเป็นเม็ดใหญ่ แววตาของเธอก็ดีใจที่แผนการของตัวเองใกล้จะสำเร็จแล้ว
ยาออกฤทธิ์แล้ว
เธอเข้าไปซื้อน้ำหอมปลุกเซ็กส์มาจากร้านขายสินค้าสำหรับผู้ใหญ่ แล้วฉีดไว้ทั่วห้อง เพื่อให้โห้หลีเฉินมีอารมณ์ขึ้นมา
“พี่เขยคะ พี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ พี่ดูท่าทาง ไม่ค่อยจะดีเลยค่ะ”
เย้นซินใจกล้ามากขึ้น เธอยื่นมือออกไป แล้วคล้องคอของโห้หลีเฉินไว้อย่างยั่วยวน
เธอรู้สึกได้ว่าลำคอของโห้หลีเฉินเกร็งแน่น กล้ามเนื้อของของแน่นมาก เป็นรูปร่างที่น่าหลงใหลมากจริงๆ
พอได้ลูบไล้แล้ว เธอก็โลภมากอยากลูบไล้มากยิ่งขึ้น สองมือของเธอคล้องคอของโห้หลีเฉินไว้แน่น
โห้หลีเฉินรู้สึกร่างกายของเขาร้อนรุ่ม อาการแบบนี้ทำให้เขารู้ทันทีว่าตัวเองติดกับเข้าให้แล้ว
เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ แต่เย้นซินกลับใช้มือลูบไล้เขา ทำให้เขาแข็งเกร็ง จนไม่ทันได้ควบคุมไฟร้อนในตัว ทำให้มันร้อนระอุมากยิ่งขึ้น
หน้าผากของเขามีเหงื่อไหลออกมาเยอะมาก เสียงของเขาแหบพร่าผิดปกติ
“ถอยออกไป”
“พี่เขยคะ…”
เสียงของเย้นซินเปลี่ยนเป็นยั่วยวนขึ้นมาทันที เหมือนตอนที่ทำเรื่องแบบนี้แล้วเปล่งเสียงออกมา
ร่างกายของเธอแนบชิดแผ่นหลังของโห้หลีเฉิน สองมือยื่นไปข้างหน้า ทำการกอดโห้หลีเฉินไว้แน่น
“พี่เขยคะ ฉันทรมานจังเลยค่ะ รู้สึกเหมือนร่างกายถูกไฟเผาจนร้อนรุ่ม พี่ช่วยฉันด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วยนะคะ…”
น้ำเสียงขอร้อง เหมือนกำลังยั่วยวนสุดฤทธิ์
ร่างกายของโห้หลีเฉินเกร็งขึง อารมณ์ที่ร้อนแรง ทำให้เขาแทบจะคุมสติไว้ไม่อยู่
“พี่เขยคะ พี่เขย… ฉันอยากได้… อยากได้พี่ค่ะ…”
เย้นซินพูดออกมาอย่างไร้ยางอาย และเลื้อยตัวไปมารอบตัวของโห้หลีเฉินเหมือนงู สองมือพยายามถอดเสื้อผ้าของโห้หลีเฉินไปด้วย
เสื้อเชิ้ตที่เป็นระเบียบของเขา ถูกดึงจนยับยู่ยี่
และปกติการลูบไล้ของผู้หญิง ก็เหมือนเอาน้ำมันราดลงบนกองไฟ ทำให้ไฟลุกแรงมากยิ่งขึ้น
แต่กับผู้หญิงคนนี้ โห้หลีเฉินกลับรู้สึกรังเกียจมาก
นอกจากเย้นหว่านแล้ว เขารังเกียจผู้หญิงทุกคน
“ถอยไป”
โห้หลีเฉินพูดเสียงต่ำ เหมือนใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดในการพูด ก่อนจะผลักเย้นซินออกไป
สองขาของเขาไร้เรี่ยวแรง จะเดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่งก็สุดแสนจะลำบาก
แต่โห้หลีเฉินใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เขามี พยายามก้าวเดินออกไปจากห้อง
น้ำหอมตัวนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเย้นซิน แต่เพื่อให้แผนการในคืนนี้ราบรื่น เธอจึงใช้ยาอีกชนิดกับตัวเอง ทำให้ตอนนี้ยาตัวนั้นเริ่มออกฤทธิ์ จนเธอรู้สึกทรมานไปทั้งตัว
แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ถึงขั้นนี้แล้ว โห้หลีเฉินยังมีแรงผลักเธอออกมาได้
น้ำหอมขวดนี้เธอแอบซื้อมาจากเจ้าของร้าน ได้ยินมาว่ายาตัวนี้มีฤทธิ์แรงมาก ถึงขั้นวัวก็ยังล้มได้ ไม่สามารถควบคุมสติได้ ไร้เรี่ยวแรง คิดแต่อยากจะทำเรื่องอย่าว่าเท่านั้น
แต่โห้หลีเฉินกลับยังควบคุมสติได้ แล้วยังคิดจะออกไปจากห้องด้วย
คิดจะออกไป จะไปหาเย้นหว่านอย่างนั้นเหรอ
ถึงขนาดนี้แล้ว เธออยู่ตรงหน้าโห้หลีเฉินแล้ว แต่ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย
เย้นซินอิจฉาจนใกล้จะบ้าแล้ว เธอรีบพุ่งตัวเข้าหา
แล้วพยายามดึงคอเสื้อของโห้หลีเฉิน แล้วเขย่งเท้าขึ้นไปจูบเขา
“พี่เขยคะ มีอะไรกับฉันเถอะนะคะ ฉันยอมให้พี่ แค่คืนนี้ก็ได้ แล้วฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่บอกเรื่องนี้กับพี่สาวฉันด้วย”
เย้นซินพูดไปด้วย พยายามจูบโห้หลีเฉินไปด้วย
เธอคิดว่า ที่เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ ก็เพราะกลัวว่าเย้นหว่านจะรู้เรื่อง
เธอพูดแบบนี้ออกมา อาจจะทำให้ความอดทนเส้นสุดท้ายของโห้หลีเฉินขาดลงไปได้ ถ้าเป็นแบบนี้คืนนี้โห้หลีเฉินก็จะกลายเป็นของเธอแล้ว
แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เธออุตส่าห์พยายามจูบเขา แต่กลับโดนโห้หลีเฉินผลักออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...