สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 181

บทที่ 181 อยู่​ต่อหน้า​คุณ​ ฉัน​รู้สึก​ต่ำต้อยมาก

เช้าวันต่อมา เย้นหว่านตื่นนอนตั้งแต่​เช้า

เหมือน​ปกติ​ทุกวัน พอเธอลืมตาขึ้นมาก็ได้เจอกับใบหน้า​ของ​โห้หลีเฉินปรากฏตัว​อยู่​ตรงหน้า​เธอ และ​เธอ​กำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ​เขา

เขากอดเธอไว้ ส่วนมือเล็กของเธอก็วางไว้บนเอวของเขา

พูดได้ว่าดูกลมกลืน​กันมาก

แต่เย้นหว่านกลับจำไม่ได้ว่าเมื่อคืน​เธอกับเขากอดกันตั้งแต่​เมื่อไหร่​ ทั้งๆที่ตอนที่เธอนอนก็นอนอยู่สุดขอบเตียง​แล้ว​นี่นา…

อยากจะบ้าตาย

เย้นหว่านเห็นว่าโห้หลีเฉินยังไม่ตื่น เธอจึงค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แล้ว​ดึงผ้าห่ม​ออก ก่อนจะเดินลงจากเตียง​

เธอหันหลัง​กลับ​ไป​มองอย่างระมัดระวัง​ พอเห็นว่าโห้หลีเฉินยังนอนหลับ​อยู่​ คงไม่คิดจะปลุก​เขาตื่น

เธอแปลก​ใจเล็กน้อย​ ปกติ​โห้หลีเฉินจะระวังตัว​อยู่​ตลอด​ ในเวลาแบบนี้ แค่เธอขยับตัว​ เขา​ก็​น่าจะตื่นแล้ว แต่วันนี้เขากลับไม่ตื่น

เย้นหว่านย่นคิ้ว หรือว่าฤทธิ์​ยาเมื่อคืนจะแรงมากเกินไป​ ทำให้​โห้หลีเฉินเสียพลังไปมาก จนไม่ได้สติ​อย่างนั้น​เหรอ

มีความเป็นไปได้​มาก

พอนึกถึง​คำพูด​ก่อนจากไปของฉินฉู่ ที่บอกว่าให้โห้หลีเฉินดื่มนมเยอะๆ เย้นหว่านนิางคิด ก่อนจะค่อยๆเดินออกจากห้องไป

หลังจาก​ผ่านไปสักพัก เธอก็ยกแก้วนมร้อนๆเดินกลับเข้ามา และ​ตรงมาที่เตียง พอดีกับที่โห้หลีเฉินขยับเปลือกตา ก่อนจะลืมตาตื่น

พอลืมตา​ตื่นขึ้น​มา​ โห้หลีเฉินก็เห็นเย้นหว่านเป็นอันดับแรก เธอยังคงใส่ชุดนอน ในมือยกแก้วนมไว้

เขาตกตะลึงไป​เล็กน้อย​ นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในฝัน

แต่กลับเห็นเย้นหว่านเดินใกล้เข้ามา และ​กำลัง​มองเขาด้วยสายตาเป็นห่วง

“คุณ​ตื่นแล้วเหรอคะ รู้สึก​ไม่สบาย​ตรงไหน​บ้าง​หรือเปล่า​คะ​”

น้ำเสียงนุ่มนวล​ดังอยู่ข้างหู ฟังดูเหมือนจริงมาก

โห้หลีเฉินประหลาด​ใจ​มาก “ทำไมคุณถึงได้ตื่นเช้าขนาด​นี้​ครับ”

ช่วงที่ผ่านมานี้ เย้นหว่านมักจะนอนตื่นสาย ไม่เคยตื่นก่อนเขาเลยสักครั้ง

แต่ทุกเช้า เขามักจะแอบมองเธอนอนหลับ​อยู่​ในอ้อมกอด จนเธอลืมตาตื่นขึ้น​มา​

“ก็มันตื่นเองนี่คะ”

เย้นหว่านเดินมาถึงตรงข้างเตียง แล้ว​ยื่นแก้วนมให้โห้หลีเฉิน “นมกำลังอุ่นพอดีค่ะ คุณ​ดื่มได้เลยค่ะ”

“ให้ผมเหรอครับ”

โห้หลีเฉินยิ่งแปลก​ใจเข้าไปใหญ่​

นี่เป็นครั้งแรก​ ที่เย้นหว่านเตรียมนมให้เขาดื่ม แล้ว​ยังเอามาให้เขาถึงเตียง

มันต้องมีอะไรแอบแฝง​แน่ๆ โห้หลีเฉินไม่ได้​ซาบซึ้งใจ​ และ​ยังหันไปมองหน้า​เย้นหว่านอย่างละเอียด​ สายตา​ที่​มอง​เหมือนจะมองจนร่างกาย​ของ​เย้นหว่านกลายเป็น​รูได้

เย้นหว่านถูกจ้องมองจนเริ่มทำตัวไม่ถูก​ เรื่อง​ที่​เธอตื่นขึ้น​มา​ทำอาหาร​เช้าให้เขา เดิมทีก็เป็นเรื่องทึ่ดูแปลก​มากอยู่แล้ว

สายตา​ของ​เธอ​เป็นประกาย​ ก่อนจะ​พูด​ขึ้น​ว่า​ “คุณ​ฉินฉู่บอกไว้ค่ะ ว่าคุณ​ต้อง​ดื่มนมเยะๆ ดังนั้น…”

ที่แท้​ก็​เป็น​อย่างนี้นี่เอง

แววตาของโห้หลีเฉินหม่นหมอง​ลงเล็กน้อย​ ก่อนจะยื่นมือออกไปรับแก้วนมมา

นมกำลังอุ่นพอดี พอมาอยู่ในมือจึงรู้สึก​อบอุ่น​มาก

ถ้าหากเขาได้ดื่มนมที่เธอเตรียมให้ทุกเช้า เขาคงรู้สึก​อารมณ์​ดีตั้งแต่​เช้า

“คุณ​ไม่ต้อง​ตื่นมาเตรียมนมให้ผมดื่ม​ตั้งแต่​เช้า​ก็​ได้ครับ ผมดื่มเพิ่มตอนกินข้าว​เช้าก็ได้”.

ถึงแม้​เขาจะชอบที่เธอทำแบบนี้ให้ แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอต้องตื่นนอนมาเพื่อเตรียมนมให้เขา

ที่เขาให้เธอมาอยู่ข้างกาย ก็ไม่ใช่​เพื่อน​ใปมาคอยปรนนิบัติ​เขาด้วย

พอคิดถึง​ตรงนี้ โห้หลีเฉินก็คิดถึง​ปัญหา​อีก​เรื่อง​ขึ้นมา​ทันที

สายตาที่แหลมคมของเขามองไปที่ขาของเย้นหว่าน แล้ว​ยิ่งตกตะลึง​มากยิ่งขึ้น​ เมื่อวานบริเวณ​หน้าขา​ของ​เย้นหว่านยังมีรอยแผลฟกช้ำอยู่​เลย แต่ตอนนี้กลับหายเป็นปลิดทิ้ง​แล้ว

ไม่ใช่​แค่​นั้น บาดแผลบริเวณ​แขนก็หายดีไปอย่างน่าประหลาด