บทที่ 180 วันเวลายังอีกยาวไกล
“ไม่ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ นี่ก็คือเรื่องจริง เธอสงบสติอารมณ์ตัวเองแล้วเอาไปคิดให้ดีๆ รีบลบความคิดที่ไม่ควรมีออกไป โห้หลีเฉินไม่ใช่ผู้ชายที่พวกเราสามารถเอื้อมมือคว้าไว้ได้”
เรื่องจริงสองคำนี้ เหมือนภูเขาลูกใหญ่ ที่ทับลงมาบนตัวของเย้นซิน
เธอยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ร่างกายค่อยๆเซลงไปด้านหลัง
ความฝันที่จะได้เป็นคุณนายน้อยตระกูลใหญ่ของเธอ เหมือนมีปีกงอกออกมา แล้วบินหายไปบนท้องฟ้าที่ห่างไกล
เธอก้มหน้าลงอย่างพ่ายแพ้ ก่อนจะนึกถึงคำพูดที่เย้นหว่านพูดไว้
โห้หลีเฉินไม่ใช่ผู้ชายที่พวกเราสองคนจะเอื้อมมือคว้าไว้ได้
ที่เธอพูดคือ พวกเรา
จริงด้วยสิ คืนนี้โห้หลีเฉินโดนยาที่มีฤทธิ์รุนแรงถึงขนาดนั้น พอขึ้นไปบนห้องควรจะมีอะไรกับเย้นหว่านถึงจะถูกสิ แต่ทำไมเย้นหว่านถึงได้ลงมาเร็วถึงขนาดนี้ อีกทั้งยังพาหมอมาด้วย
นั่นก็หมายความว่า เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินไม่ได้มีอะไรกันสินะ
โห้หลีเฉินไม่ได้แตะต้องเธอ และไม่ได้แตะต้องเย้นหว่านเหมือนกัน
เย้นซินตาเป็นประกาย เหมือนค้นพบเรื่องที่สะใจมาก เธอมองหน้าเย้นหว่านด้วยความสะใจ
“เย้นหว่าน โห้หลีเฉินเองก็ไม่ได้แตะต้องเธอใช่ไหมล่ะ ความสัมพันธ์ของเธอกับโห้หลีเฉินไม่ได้ดีถึงขนาดนั้น เธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย ระหว่างพวกเธอ ล้วนแต่เป็นเรื่องโกหกหลอกลวงใช่ไหมล่ะ”
คำถามแต่ละคำถาม เหมือนพายุฝนที่สาดมาที่เธออย่างแรง
และคำถามทั้งหมด ก็ล้วนแต่จู่โจมจุดอ่อนของเธอ
เย้นหว่านยืนนิ่ง และเริ่มรู้สึกร้อนตัว
ระหว่างเธอกับโห้หลีเฉิน ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนแต่เป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น
ไม่ใช่แค่เย้นซินที่ไม่มีโอกาส เธอเองก็ไม่มีโอกาสเช่นกัน
แต่ว่าเรื่องแบบนี้ เธอจะบอกเย้นซินตอนนี้ไม่ได้ เธอสร้างเรื่องร้ายแรงถึงขนาดนี้ ถ้ารู้ความจริง เธอจะต้องทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาแน่ๆ
เย้นหว่านย่นคิ้ว แล้วรีบปรับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติ ก่อนจะพูดขึ้นมา “เย้นซิน เธอเองก็ได้เห็นกับตาตัวเอง ความเอาใจใส่ที่โห้หลีเฉินมีให้ฉัน เหมือนเป็นเรื่องโกหกหลอกลวงหรือไง”
เย้นซินไม่ได้ตอบ และไม่ได้ถามอีก
เย้นซินปิดปากเงียบ แต่สายตาของเธอกลับเศร้าลง
ช่วงนี้เย้นซินได้เห็นกับตาตัวเอง ความเอาใจใส่ที่โห้หลีเฉินมีต่อเย้นหว่านมันไม่ใช่แค่ดี แต่มันดีมากจนไม่มีคำบรรยายเลยล่ะ
แม้แต่คู่รัก หรือคู่สามีภรรยา ก็คงไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้
ถ้าบอกว่านี่เป็นเรื่องโกหก แม้แต่เย้นซินเอง ก็คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้
พอเห็นเย้นซินเงียบไป เย้นหว่านก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ด้วยความร้อนตัว ทำให้เธอไม่อยากอยู่ที่นี่นานไปมากกว่านี้
“เธอเก็บกระเป๋าเถอะ”
พอพูดจบ เย้นหว่านก็เดินออกจากห้องไป โดยไม่หันกลับมามองเธออีก
เย้นซินนั่งลงอย่างหมดแรง เธอรู้สึกเหมือนเรียวแรงของเธอถูกดูดออกไปจนหมด เธอมองไม่เห็นความหวังอะไรเลย
สิ่งที่เธอเฝ้าฝันไว้ หายไปในชั่วพริบตา และไม่มีทางจะเป็นจริงได้อีกแล้ว
ที่โห้หลีเฉินแต่งงานกับเย้นหว่าน เพราะตัวของเย้นหว่านเอง และช่วงหลายวันมานี้ เธอเห็นกับตาตัวเอง ว่าโห้หลีเฉินคอยดูแลเอาใจใส่เย้นหว่านมากแค่ไหน
จนทำให้เธออิจฉาตาร้อน
ถ้าหากความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนเป็นเรื่องโกหก ก็คงมีอยู่แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่เป็นเรื่องโกหก
ส่วนที่เหลืออีกเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ คือเย้นหว่านจะต้องแต่งงานกับโห้หลีเฉินอย่างแน่นอน
กำหนดการแต่งงานได้ถูกเลือกไว้แล้ว…
เธอไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ
เพราะก่อนจะเข้าไปในห้องเย้นหว่านได้กินยาที่ฉินฉู่ให้เรียบร้อย จึงไม่ได้รับผลกระทบจากน้ำหอมภายในห้องของเย้นซิน พอออกจากห้องมา เธอก็ตรงไปที่ห้องของโห้หลีเฉินทันที
ฉินฉู่กลับไปแล้ว
ตอนที่เธอเดินเข้าไปพบว่าโห้หลีเฉินกำลังนอนอยู่บนเตียง เขาใส่ชุดนอนเนื้อผ้าบาง ไม่ได้กลัดกระดุมตรงหน้าอก ทำให้เห็นหน้าอกขาวของเขา
หน้าอกแกร่งที่น่าดึงดูดใจ ทำให้คนที่ได้เห็นต้องคิดไม่ซื่อ
ในสมองของเย้นหว่านปรากฏภาพตอนที่โห้หลีเฉินไม่ใส่เสื้อผ้าออกมา รูปร่างของเขา มันดูดีมาก จนทำให้เธอต้องเลือดกำเดาไหล
และก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอกับเขายังเกือบจะทำเรื่องอย่างนั้นกันด้วย
“แปะแปะแปะ”
เย้นหว่านรีบตบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อให้ตัวเองมีสติกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...