สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 179

บทที่ 179 ฉันต่างหากที่เป็นลูกสาวแท้ๆของตระกูลเย้น

หลังจากฉีดยาเสร็จ​ เขาก็ลุกขึ้น​ยืน​ แล้ว​ถือกล่องปฐม​พยาบาลเดินออกไปจากห้องทันที

“พี่สะใภ้​ ผมกลับก่อนนะครับ”

“ค่ะ ขอบคุณ​มาก​นะคะ”

เย้นหว่านมองแผ่นหลังของฉินฉู่เดินจากไป ที่เขาไม่อยู่​ที่นี่นาน ก็เพราะอยากจะไว้หน้า​ให้เย้นซินบ้าง

ฤทธิ์​ยาเห็นผลเร็วมาก หลังจาก​ที่เย้นซินได้รับยาแล้ว เธอก็ค่อยๆสงบลง

แววตาที่หลงใหล​กลับมาเป็นปกติ​

สักพัก​ เธอก็ได้สติ​กลับมา​

พอเห็นเย้นหว่านอยู่ตรงหน้า​ เธออุทานออกมาอย่างตกใจ “พี่คะ ทำไมพี่มาอยู่นี่ได้ล่ะ”

“ถ้าไม่ใช่​พี่ เธอคิดว่าจะเป็นใครที่อยู่​ที่นี่”

เย้นหว่านถามกลับ สายตาที่เธอใช้มองเย้นซินเฉียบคม​อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เย้นซินมีอาการร้อนตัว​ ก่อนจะมองไปรอบห้อง แล้ว​เข้าใจขึ้นมา​ในทันที

โห้หลีเฉินจากไปแล้ว​

เย้นหว่านมาช่วยเธอแก้ฤทธิ์​ยา

แผนการ​ในคืนนี้ของเธอ ล้มเหลว​ไม่เป็นท่า

เธอรู้สึก​ผิดหวังและอารมณ์​เสียมาก แต่ก็ไม่สามารถแก้ไข​อะไรได้แล้ว​ ตอนนี้​เธอทำได้แค่รีบพูดแก้ต่าง​ให้ตัวเอง

เย้นซินรีบร้องไห้​ออกมา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว​และ​เสียใจมาก

“ขอโทษ​นะ​คะ​พี่​ ฉันไม่รู้​ว่า​ทำไมถึงได้​กลายเป็น​แบบนี้ หลังจาก​ที่​ฉันกลับมาถึงห้อง ร่างกาย​มันก็เริ่มรู้สึก​ร้อนจนทรมาน ฉันไม่รู้​ว่า​ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ นี่ฉันโดนคนวางยามาหรือเปล่า​คะ”

ในบ้านพัก​มีกันแค่สามคน ถ้าไม่ใช่​เย้นหว่านก็โห้หลีเฉิน จะเป็นใครได้ล่ะ

และ​ถึงแม้​จะ​ถูก​คนข้างนอก​วางยา ทำไมถึงได้วางยาเย้นซินล่ะ

มันจะบังเอิญ​ขนาด​นั้น​เลย​เหรอ

เย้นหว่านมองการแสดงของเย้นซิน คิ้วที่ขมวดเข้าหากันยิ่งแน่นขึ้น ทำไมเมื่อก่อนเธอถึงไม่รู้​เลย ว่าน้องสาวคนนี้แสดงละคร​เก่งถึงขนาด​นี้

เธอพูดเสียงดุ “เย้นซิน เธอทำอะไรไว้บ้าง อย่าให้พี่ต้องพูดออกมา คืนนี้เธอเก็บกระเป๋า​ให้เรียบร้อย​ พรุ่งนี้เช้าพี่จะให้คนไปส่ง”

พอพูดเสร็จ​ เย้นหว่านก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้เย้นซินนานๆ อีกทั้งกลิ่นในห้องนี้ทำให้​เธอรู้สึก​อยากจะอ้วกด้วย

เธอลุกขึ้น​ยืน​ทำท่าจะเดินออกไป

เย้นซินมองแผ่นหลังที่แสนเด็ดเดี่ยว​ของ​เย้นหว่าน สีหน้า​ของ​เธอชะงักไป

เธอรู้อยู่​แล้ว​ว่า​ เย้นหว่านจะต้อง​ไม่เชื่อ​ในสิ่งที่เธอพูดแน่ๆ

ในเมื่อ​เป็นอย่างนี้ สีหน้า​ของ​เย้นซินก็กลายเป็นดุร้ายและเย็นชา ก่อนจะตะโกน​เรียกออกไป

“เย้นหว่าน”

ทั้งชื่อทั้งนามสกุล​ถูกเรียกด้วยเสียงแหลมคมไร้ความอ่อนโยน

ตลอด​มาเย้นซินแสดงท่าทีเป็นน้องสาวที่แสนน่ารักและเชื่อฟัง นี่เป็นครั้งแรก​ที่เธอใช้​เสียงแหลมแบบนี้​เรียกชื่อ​เย้นหว่าน

เย้นหว่านหยุดเดิน แล้ว​หันกลับ​มา​มอง​เย้นซิน

ในเวลานี้ สีหน้า​ของ​เย้นซินเปลี่ยน​ไป​แล้ว ไม่มีท่าทีน่ารักเหมือนปกติ และ​ไม่มีท่าทางน่าสงสารเหลือ​อยู่​เลย แต่กลับมีแต่สายตาเคียดแค้น​ที่มองมาทางเย้นหว่าน เหมือนกำลังมองหน้าศัตรู​คู่แค้น​อยู่

เย้นซินดึงผ้าปูที่นอน​ออก แล้ว​ใส่เสื้อผ้าใหม่ ก่อนจะ​ลุกขึ้น​มา​จากพื้น

เธอถลึงตา​ใส่​เย้นหว่าน ด้วยอารมณ์​บ้าคลั่ง​ “เธอมีสิทธิ์​อะไร​ถึงได้คิดจะส่งจะกลับไป”