สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 183
บทที่ 183 ถูกทอดทิ้งแล้ว
เย้นหว่านสะดุ้งตกใจ ก่อนจะรีบเอียงตัวหลบได้ทัน ตามมาด้วยเสียงแจกันชนกับประตู แล้วแตกออกเป็นเสี่ยง
พอเห็นเศษแจกันที่อยู่ข้างเท้า เย้นหว่านก็ยังตกใจไม่หาย
และคนที่โยนแจกันก็คือเย้นซิน พอเธอเห็นเย้นหว่าน ความโกรธแค้นที่มีก็มากขึ้น
เธอชี้หน้าด่าเย้นหว่าน “เย้นหว่าน แกยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ ฉันจะทุบแกให้ตาย”
เธอพูด ก่อนจะหยิบแจกันข้างๆเธอขึ้นมา แล้วขว้างไปทางเย้นหว่าน
น้ำหนักของแจกันไม่ได้เบาเลย ถ้าขว้างมาโดน คงจะได้รับบาดเจ็บแน่นอน
เย้นซินไม่ไว้หน้าให้เย้นหว่านแม้แต่น้อย
เย้นหว่านย่นคิ่ว
เย้นซวนมิ้นได้สติกลับมา จึงรีบวิ่งไปแย่งแจกันในมือของเย้นซินมาจับไว้ แล้วตะคอกเสียงดัง
“เย้นซิน หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถึงลูกยังบ้ายังไง กูไม่ควรทำร้ายพี่สาวของตัวเอง”
“เธอไม่ใช่พี่สาวของหนู หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อกับแม่ หนูไม่มีพี่สาว”
เย้นซินตะโกนอย่างโมโห ตอนที่เธอมองมาที่เย้นหว่านสีหน้าของเธอแค้นมาก
“เธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีใครต้องการ มีสิทธิ์อะไรมาแข่งกับหนู มาแย่งชิงกับหนู หนูต่างหากที่เป็นลูกสาวแท้ๆของพ่อกับแม่ พ่อกับแม่มีหนูเป็นลูกสาวแค่คนเดียว หนูไม่อนุญาตให้เย้นหว่านอยู่ที่บ้านของเรา รีบไล่เธอไป ไล่เธอไปเดี๋ยวนี้”
ความคับแค้นใจที่เย้นซินมีแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน และท่าทีของเธอเด็ดขาดมาก ไม่ปล่อยโอกาสให้เกลี้ยกล่อมเลย
เย้นหว่านขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีก
เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เย้นซินที่ยั่วยวนโห้หลีเฉินไม่สำเร็จ สุดท้ายกลับเอาความผิดทั้งหมดมาลงที่เธอ อีกทั้งยังคิดจะไล่เธอออกจากบ้านอีก
พอไม่ได้ครอบครองโห้หลีเฉิน ก็มาแก้แค้นเธออย่างนั้นเหรอ
เย้นหว่านอธิบายความรู้สึกเสียใจของตัวเองไม่ออก เธอหน้านิ่งขรึม แล้วเดินเข้าไปหาเย้นซินทีละก้าว
“ถึงแม้พี่จะเป็นแค่เด็กกำพร้า แต่พ่อกับแม่เลี้ยงดูพี่มาจนโต พี่ก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวที่ตัดออกไม่ได้แล้ว เย้นซิน เธอไม่ใช่เด็กๆแล้ว อะไรที่เป็นของเธอ อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ เธอจะใช้วิธีแบบนี้มาทำให้พ่อกับแม่ลำบากใจไม่ได้”
“อะไรควรเป็น อะไรไม่ควรเป็นอย่างนั้นเหรอ”
เย้นซินหัวเราะเยาะเย้ย สายตาดุร้าย “ใช่สิ คนที่ได้แต่งงานกับโห้หลีเฉินก็คือแก แกชนะแล้วนี่ แต่ว่านะเย้นหว่าน ในเมื่อแกได้โห้หลีเฉินไปแล้ว แกยังคิดว่าจะมีครอบครัวที่อบอุ่นอีกเหรอ ไม่มีทางหรอก แกฝันไปเถอะ”
เย้นซินเหยียบของที่กระจายอยู่บนพื้น เดินตรงเข้าไปหาเย้นหว่าน แล้วขยำเสื้อของเย้นหว่านไว้แน่น
สีหน้าของเธอแทบจะดูไม่ได้ “แกจะแต่งงานกับเขาก็ได้ แต่ฉันจะทำให้แกสูญเสียบ้านนี้ไป ในเมื่อฉันไม่ได้ครอบครอง แกก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขได้”
เย้นหว่านขมวดคิ้ว “เย้นซิน ที่นี่ก็เป็นบ้านของพี่เหมือนกัน”
เย้นซินกดเสียงต่ำ คำพูดแต่ละคำ ล้วนรอดมาทางซอกฟัน
“งั้นก็ลองดู ว่าพ่อกับแม่จะแคร์แก หรือว่าฉันมากกว่า”
เย้นหว่านชะงักไป เธอรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี เหมือนหัวใจของเธอกำลังตกอยู่ในฝ่ามือของคนอื่น มันทรมานจนหายใจแทบไม่ออก
หลังจากนั้น เธอก็เห็นเย้นซินทุบแจกันข้างๆเธอจนแตก แล้วหยิบเศษแจกันบนพื้นขึ้นมาหนึ่งชิ้น
เธอจับมันไว้ในมือ
เฉียวเจียฮุ่ยเห็นอย่างนั้นก็ตกใจจนหน้าซีด ก่อนจะรีบตะโกนเรียก “เสี่ยวซิน ลูกจะทำอะไร รีบวางลงเดี๋ยวนี้นะ”
เย้นซวนมิ้นที่เคร่งขรึมมาตลอดในเวลานี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขามองไปทางเย้นซินอย่างตกใจ กลัวว่าเธอจะทำร้ายตัวเองจริงๆ
ส่วนเย้นซินก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เธอจับเศษแจกันมาหยุดตรงข้อมือของตัวเอง ทำท่าทีเหมือนจะกรีดข้อมือ
“พ่อคะ แม่คะ ในบ้านหลังนี้ ถ้ามีเย้นหว่านก็ไม่มีหนู รีบไล่เธอออกไป ไม่อย่างนั้นหนูจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้”
“อย่านะลูก”
เฉียวเจียฮุ่ยรีบตะโกนออกมา เธอตกใจจนแทบจะเป็นลม
สีหน้าของเย้นหว่านซีดเผือด เธอมองไปที่เศษแจกันที่เย้นซินจับเอาไว้ มันเริ่มกรีดลงบนข้อมือของเย้นซินจนเลือดไหลออกมา
แน่นอนว่าเธอไม่กล้าฆ่าตัวตายจริงๆหรอก แต่เธอกลับกล้าที่ที่จะกรีดข้อมือของตัวเอง จนเลือดไหลออกมาไม่หลุด ดูไปแล้วน่าอนาถมาก
แม้แต่เย้นหว่าน ยังอดที่จะตื่นกลัวไปด้วยไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน