สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 192

บทที่ 192 ตัวช่วยสุดเก่ง

มู่หรุงชิ่นชะงัก​ไป​ เธอมองไปทางโห้หลี​เฉิน​ด้วยสายตาตกตะลึง​ เธอคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะไม่ไว้หน้าเธอได้​ถึง​ขนาดนี้

หลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรก​ เธอรู้สึก​เจ็บ​ใจ แต่สีหน้าของเธอยังคงยิ้มแย้ม แววตาสดใสยังมี​ความรู้สึก​น้อยใจอยู่ในนั้นด้วย

“เฉินคะ ฉันก็แค่เป็นห่วง​พวกคุณ​นะคะ”

เป็นห่วงอย่างนั้นเหรอ

เป็นห่วงจนทำให้เย้นหว่านเข้าใจผิดว่าเขากับเธอเป็นแฟนกันเนี่ยนะ

เมื่อก่อนมู่หรุงชิ่นเป็นคนยังไง โห้หลีเฉินแค่ไม่สนใจ แต่ในเมื่อ​ตอนนี้เขารู้แล้ว ก็ไม่มีทางปล่อยให้เรื่องพวกนี้เป็นอย่างนี้ต่อไปแน่ๆ

“เย้นหว่านมีผมเป็นห่วงก็พอแล้ว​ ส่วนผม ก็ไม่จำเป็น​ต้อง​ให้ผู้หญิง​คนอื่นมาเป็นห่วงด้วย”

น้ำเสียงของเขาห่างเหิน​และ​เย็น​ชามาก

แค่คำพูด​ประโยค​เดียว ก็สามารถผลักมู่หรุงชิ่นไปไกลแล้ว และยังแยกแยะความสัมพันธ์​ระหว่าง​เขากับเธออย่างชัดเจน

มู่หรุงชิ่นรู้สึก​เหมือน​เหยียบอยู่บนหิมะที่หนาวเหน็บ​ แล้ว​โดนน้ำราดลงมา ตั้งแต่ศีรษะ​จรดปลายเท้า แม้แต่หัวใจก็หนาวสั่น​ไปด้วย

เดิมทีระยะห่างของเธอกับเขาก็เยอะอยู่แล้ว ได้เจอแต่แตะต้อง​ไม่ได้​ แต่ในเวลานี้​ กลับเหมือนยิ่งไกลออกไป จนรู้สึก​เหมือน​ชีวิต​นี้เธอคงแตะต้อง​เขาไม่ได้

ขอบตา​ของ​เธอเริ่มร้อน มู่หรุงชิ่นยืนอึ้ง เหมือนหุ่นกระบอก​

เย้นหว่านประหลาด​ใจ​เล็กน้อย​ เธอพอจะรู้เรื่องราวระหว่าง​โห้หลี​เฉิน​กับมู่หรุงชิ่นมาบ้าง พวกเขาไม่ใช่​แค่​โตมาด้วยกัน​เท่านั้น​ แต่​ยังมีเรื่องหนี้บุญคุณ​ที่ช่วยชีวิต​จากอุบัติเหตุทาง​รถยนต์​ด้วย ดังนั้นสำหรับโห้หลี​เฉิน​แล้ว​ มู่หรุงชิ่นจึงมีความ​พิเศษ​มากกว่าคนอื่น

แต่เธอคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ ถึงจะเป็นอย่างนี้ โห้หลี​เฉิน​ก็ยังแยกแยะความสัมพันธ์​กับมู่หรุงชิ่นอย่างเด็ดขาด​และ​ชัดเจนถึงขนาด​นี้​ เพราะเขากลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด​อย่างนั้นเหรอ

เย้นหว่านใจเต้นแรง ​แล้วมีความรู้สึกแปลกๆ

เพราะคืนนี้เป็นงานวันเกิด​ของ​โห้หลีเฉิน ทุกคนมาที่นี่ก็เพื่ออวยพร​ให้​เขา

หลีงจากที่เว่ยชีเดินดูความเรียบร้อย​ในงานเรียบร้อย​ เขาก็เดินเข้ามา แล้ว​พูดกับโห้หลีเฉิน “เจ้านายครับ ยังมีอีกหลายคนที่อยากชนแก้วด้วย เจ้านาย…”

เว่ยชีมองไปทางเย้นหว่านด้วยสีหน้า​ลังเล​ ก่อนจะพูดต่อ “จะไปเจอพวกเขาหน่อยไหมครับ หรือว่า จะให้​พวกเขา​เข้ามาทักทายที่นี่ดี”

โห้หลีเฉินไม่ตอบในทันที เขามองไปทางเย้นหว่าน ก่อนจะถามออกมา “คุณ​อยากเจอไหม”

เย้นหว่านตะลึง​งัน คนที่พวกเขาอยากเจอคือเขา จะมาถามเธอทำไมกัน

เว่ยชีเป็นพวกไวต่อความรู้สึก​ จึงรีบพูดอธิบาย​ให้​เน้นหว่านเข้าใจ “คุณ​เย้นครับ คุณ​คือคู่ควงของเจ้านาย ถ้าคุณ​ไม่อยากไปเจอ​ทุกคน เจ้านายก็จะไม่ไปเจอ ถึงแม้​เจ้าภาพของงานไม่ต้อนรับแขกในงาน มันจะดูไม่มีมารยาท​ แต่คนที่เจ้านายใส่ใจมากที่สุดคือคุณ​ ทุกอย่างจึงอยู่ที่ความยินยอม​ของ​คุณ​เป็น​หลักครับ”

พอได้ยินแบบนี้ เย้นหว่านจึงอดที่จะนับถือ​ความสามารถในการทำงานของเว่ยชีมาก สมแล้วที่เป็นถึงผู้ช่วย​มือหนึ่ง​ของ​โห้หลี​เฉิน​ พูดออกมาแต่ละอย่างล้วนแต่มีเหตุมีผล​

ดูไปแล้ว​เหมือนต้องการ​ให้​เย้นหว่านตัดสินใจ​ แต่ความจริง​แล้ว​กลับพูดถึงด้านที่จะ​เกิดผลกระทบ​ออกมาจนหมด แล้วยังช่วยพูดเน้นย้ำถึงความตั้งใจ​ของ​โห้หลี​เฉิน​ ว่าคนที่เขาใส่ใจที่สุด​คือ​เย้นหว่าน ไม่มีใครในเมืองเฉิงหนานเทียบกับเธอได้

ถึงแม้​จะ​รู้​ว่าที่​เว่ยชีพูดมาจะเป็นกลอุบาย​ แต่พอฟังแล้ว กลับทำให้​เธอ​รู้สึกอบอุ่น ​เหมือนแช่อยู่​ในน้ำร้อน

โห้หลี​เฉิน​ตามใจเธอได้ถึงขนาด​นี้​ เธอจะดื้อรั้น​ยังไง​ก็ไม่กล้า​ปฏิเสธ​ออกไป

เย้นหว่านมองไปทางโห้หลี​เฉิน​ “คุณ​โห้คะ เดี๋ยว​ฉันไปชนแก้วกับแขกในงานเป็นเพื่อน​คุณ​เองค่ะ”

“ได้ครับ”

โห้หลี​เฉิน​มองหน้า​เย้นหว่านนิ่ง สายตา​ของ​เขาลึกซึ้ง​และ​น่าหลงใหล​ เหมือนวังวนน้ำลึกที่ดึงดูด​ให้​คนตกลงไป