สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 207

บทที่ 207 ทำตัวน่ารังเกียจเหมือนสัตว์

ไม่นานปิ้งย่างของทั้งคู่ก็เสร็จเรียบร้อย พ่อค้าจึงถือจานสองจานมาวางไว้บนโต๊ะ

“นี่ของคุณผู้หญิงครับ แบบมีพริก ส่วนนี้ของคุณผู้ชายครับ แบบไม่มีพริก”

จานได้ถูกวางไว้ด้านหน้าของทั้งคู่อย่างเหมาะเจาะ

ฉูรั่วไป๋ไม่ทานเผ็ด ส่วนเย้นหว่านทานเผ็ด

ดังนั้นจึงแบ่งทำเป็นสองจาน

เย้นหว่านมองดูจานสองใบตรงหน้าก็รู้สึกไม่คุ้นเคย นี้ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เธอได้มาเจอสถานการณ์อย่างนี้

เธอและฉูรั่วไป๋นั้นมีรสนิยมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ฉูรั่วไป๋รู้สึกสบายใจ หยิบไม้ปิ้งย่างขึ้นมากัด

“อืม รสชาติไม่เลวเลย คุณลองชิมดูสิ”

ในขณะที่พูดเขาก็หยิบไม้ปิ้งย่างในจานของเย้นหว่านยื่นจ่อไปที่ปากของเธอ

ในระยะห่างแค่นี้เย้นหว่านสามารถอ้าปากงับเลยก็ได้

เย้นหว่านงุนงง ฉูรั่วไป๋พยายามจะป้อนเธองั้นเหรอ?

เกรงว่าจะไม่ใช่

ในใจของเธอกำลังสับสน ก่อนรีบยื่นมือไปรับไม้ปิ้งย่างจากมือของฉูรั่วไป๋ “งั้นเดี๋ยวฉันชิม”

สีหน้าเธอยิ้มรับอย่างมีมารยาท แต่ทว่าการกระทำกลับพยายามทิ้งระยะห่าง

ฉูรั่วไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูเย้นหว่านอย่างงงงวย

ตั้งแต่ตอนกลางวันจนถึงตอนนี้ บรรยากาศระหว่างพวกเขาก็ดูเหมือนว่าจะใกล้ชิดกันขึ้น แล้วทำไมเย้นหว่านกับดูถอยห่างออกไป?

อาจจะเป็นเพราะว่าอยู่ข้างนอกเลยเขิน?

เมื่อฉูรั่วไป๋คิดว่าอาจจะเป็นเพราะอย่างนั้น เขาจึงมองเธออย่างครุ่นคิดก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก

“บังเอิญว่าต้นฉบับการออกแบบของKISSอยู่ใกล้วิลล่าแถวนี้พอดี เดี๋ยวผมพาคุณไปดู ถ้าคุณชอบผมก็จะมอบมันให้คุณ”

KISSเป็นแบบชุดผู้หญิงที่สร้างชื่อเสียงให้กับฉูรั่วไป๋ได้เป็นอย่างมาก แล้วยังเป็นชิ้นงานที่เย้นหว่านชอบมากที่สุด

เย้นหว่านมองไปที่ฉูรั่วไป๋ด้วยความประหลาดใจ “ได้จริงเหรอคะ?”

“แน่นอนสิครับ”

เย้นหว่านจึงไม่มีอารมณ์ที่จะทานปิ้งย่างอย่างช้าๆ แล้ว เธอจึงหยิบเอาไม้ปิ้งย่างที่เหลืออยู่ในจานมากินรวดเดียว

หลังจากนั้นจึงเช็ดมือและนั่งรอฉูรั่วไป๋

เธอรีบอยากจะเห็นต้นฉบับของKISSแล้ว แต่เธอก็เกรงใจฉูรั่วไป๋ไม่กล้าเร่งเร้าเขา

เมื่อฉูรั่วไป๋เห็นท่าทางรีบร้อนของเย้นหว่านเขาก็ยิ้มออกมา เพียงหาเหตุผลให้เธอเข้าไปในห้องทีนี้ก็ไม่ต้องปกปิดอะไรกันแล้ว

ฉูรั่วไป๋เล่นไปตามน้ำกับเย้นหว่านไปทั้งวันแล้ว คืนนี้ต่างหากที่จะเป็นเป้าหมายสำคัญ

ถ้าชอบมากพอ ก็จะเก็บเอาไว้

เขาไม่ได้กินปิ้งย่างที่เหลือต่ออีก เพียงเช็ดมือแล้วหยัดตัวลุกขึ้น

“ไปกันครับ พวกเรากลับไปกันเถอะ”

เย้นหว่านมองไปที่ปิ้งย่างที่เหลืออยู่เกินครึ่งหนึ่งก็รู้สึกเกรงใจ “คุณกินเสร็จแล้วเหรอคะ? ฉันไม่รีบ จริงๆ คุณค่อยๆ กินก็ได้นะ”

แน่นอนว่าต้องเป็นเพราะเธอแสดงอาการออกมาชัดเจนมากเกินไป ดังนั้นจึงทำให้ฉูรั่วไป๋ต้องหยุดกินแล้วพาเธอไป

ฉูรั่วไป๋ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรครับ ผมกินเสร็จแล้ว”

ฉูรั่วไป๋ยังยืนหยัดคำเดิม ด้านเย้นหว่านก็เกรงใจเลยไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก จึงเดินไปด้วยกันกับฉูรั่วไป๋ไปยังวิลล่าที่อยู่ใกล้ๆ

วิลล่าของเขาอยู่ห่างจากนี้ไม่ไกลมาก เดินเพียงสิบกว่านาทีก็ถึงที่หมาย

ตำแหน่งวิลล่าสุดหรูนี้ตรงอยู่ตรงใจกลางเมือง ทั้งยังมีพื้นที่สีเขียวขนาดใหญ่ ทำให้ดูเป็นสถานที่ที่ดูเงียบสงบท่ามใจกลางเมือง

เป็นสถานที่ที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

เย้นหว่านอดที่จะชื่นชมฉูรั่วไป๋มากขึ้นไม่ได้จริงๆ เขาคู่ควรที่จะเป็นไอดอลของเธอมาก ช่างเป็นบุคคลที่รสนิยมดีมากจริงๆ

วิลล่าของฉูรั่วไป๋ได้รับการตกแต่งดีมาก ทั้งดูเป็นผลงานที่มีระดับ ศิลปะการตกแต่งก็สวยไปทุกมุม

ลักษณะการแต่งบ้านก็ช่างแตกต่างกับโห้หลีเฉินอย่างสิ้นเชิง

เย้นหว่านตกใจ ทำไมเธอถึงกลับไปนึกถึงโห้หลีเฉินอีกแล้วล่ะ? นี้เพียงผ่านมาแค่วันเดียวทว่าเธอกับเอาแต่นึกถึงเรื่องของโห้หลีเฉินอยู่ตลอด