สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 208

บทที่ 208 เพียงแค่เข้าใจผิด?

เขาเอ่ยถาม “เข้าใจผิด? งั้นตอนที่พึ่งเจอกับผม ทำไมคุณต้องเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผมด้วยล่ะ?”

เย้นหว่านรีบอธิบาย “นั้นเป็นเพราะข้างหลังเขาผลักฉันมา แล้วฉันเองก็ไม่มีที่ยึดเอาไว้”

ฉูรั่วไป๋เอ่ยถามอีก “งั้นตอนที่ผมให้ห้องคุณ ทำไมคุณถึงบอกว่าไม่รังเกียจที่จะนอนห้องผม แล้วยังอยู่ต่อได้อีก เย้นหว่าน คุณไม่ใช่เด็กนะ คุณควรจะรู้ว่าสำหรับผู้ชายคนหนึ่งแล้วมันเหมือนเป็นการบอกเป็นความนัย”

ทันในนั้นในหัวของเย้นหว่านก็รู้สึกว่ามันไม่เป็นธรรม

“นั้นเป็นเพราะว่าคุณอุตส่าห์มอบห้องนั้นให้ฉัน มันเป็นความหวังดีจากคุณ ฉันจะไปรังเกียจที่จะอยู่ในห้องนั้นได้ยังไง?”

เมื่อพูดจบเย้นหว่านก็พูดขึ้นมาอีกประโยคด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “หรือถึงจะไม่ชอบก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด ฉันเลยไปนอนที่โซฟา”

แม้ว่าประโยคหลังของเย้นหว่านจะเบาแค่ไหน แต่ฉูรั่วไป๋ก็ได้ยิน

ฉูรั่วไป๋ตัวแข็งทื่อในทันที เขาถึงกลับมุมปากกระตุก มองเย้นหว่านด้วยสีหน้าตะลึง

นี้ความหมายของเธอคือ เธอไม่ชอบเตียงที่เขานอนไปแล้วงั้นเหรอ?

ทันใดนั้นความรู้สึกของเขาก็ราวกับถูกดิ่งลงมาก นั้นยิ่งทำให้ฉูรั่วไป๋ไม่กล้าที่จะมองหน้าเย้นหว่านตรงๆ

เขากัดฟันแน่น ถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่ยินยอม

“งั้นคุณมาที่บ้านผมกลางดึกทำไม?”

“ก็คุณบอกให้ฉันมาดูต้นฉบับไงคะ!”

เมื่อพูดเรื่องนี้สีหน้าของเย้นหว่านก็เต็มไปด้วยความโกรธ ใจจริงที่เธอมาก็เพื่อชื่นชมผลงานของไอดอลตัวเอง ทว่าผลลัพธ์กับถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงที่เร่เข้าบ้านผู้ชายถึงที่

ฉูรั่วไป๋ถึงกับปล่อยไก่

เมื่อเห็นท่าทางโมโหของเย้นหว่าน คนที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนอย่างเขาก็รู้สึกว่าคืนนี้เขาได้กลายเป็นคนหลงตัวเองไปแล้ว

เย้นหว้านไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาคิด.....

“อะแฮ่ม”

ฉูรั่วไป๋กระแอมในลำคอแก้เก้อ ก่อนจะปล่อยเย้นหว่าน

เมื่อได้รับอิสระแล้ว เย้นหว่านก็เดินออกไปด้านข้างอีกสองสามก้าว ถอยห่างจากฉูรั่วไป๋อย่างระมัดระวัง

ในขณะที่เธอกำลังถอยห่างจากฉูรั่วไป๋ ก็เห็นว่าฉูรั่วไป๋ไม่ได้ทำอะไรอีก เขาเพียงเดินกลับเข้าไปนั่งโซฟาในห้อง

ผ่านไปสักพักก็ไม่มีใครพูดอะไรจึงทำให้บรรยากาศเงียบและน่าอึดอัด

หลังจากนั้นเย้นหว่านก็ได้เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเป็นเพราะฉูรั่วไป๋เข้าใจผิด

คิดว่าเรื่องของเธอเมื่อตอนกลางวันนั้นเพื่อที่จะดึงดูดความสนใจจากเขา

ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งก็ยิ่งยินดียอมรับ

มุมปากของเย้นหว่านถึงกลับกระตุก การใช้ชีวิตส่วนตัวของฉูรั่วไป๋นั้นไม่ใช่ว่าทำตามใจตัวเองเกินไปหน่อยเหรอ?

แล้วนี่ยังจะมาว่าทั้งคู่ยินยอมเป็นคู่นอนกันคืนหนึ่ง

ฉูรั่วไป๋รินไวน์ก่อนจะยกขึ้นมาดื่ม เพื่อที่จะพยายามระงับสติอารมณ์ของตัวเองให้สงบลง

ที่ผ่านมาเรื่องผู้หญิงเขาไม่เคยพลาด ยังถือว่ามีโชคในเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ ไม่คาดว่าครั้งนี้เขาจะมองผิดพลาดไป ทั้งยังเป็นเหตุการณ์ที่เขาเผลอปล่อยไก่ไปอีก

มันถือว่ากลายเป็นความล้มเหลวของเขา

ฉูรั่วไป๋ไม่สบายใจ หลังจากนั้นสักพักเขาก็หยัดตัวลุกขึ้นมายืนใหม่แล้วเดินไปหาเย้นหว่านอีกครั้ง

เย้นหว่านตัวเกร็ง มองเขาด้วยสายตาระแวง

“คุณฉู คุณ คุณ.....” ยังคิดจะทำอะไร

เย้นหว่านรีบร้อนเดินไปข้างประตูวางแผนที่จะเตรียมหนีออกไป

เมื่อฉูรั่วไป๋มองไปที่ท่าทางระแวงของเย้นหว่าน นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นผู้หญิงที่ทั้งระแวงและกลัวเขาขนาดนี้ ราวกับว่าเขาเป็นหายนะ

และนี้ยังเป็นครั้งแรกที่เขาถูกทอดทิ้งหลังจากหนึ่งวัน ไม่เคยมีผู้หญิงเปลี่ยนใจจากเขา

ฉูรั่วไป๋อดที่จะสงสัยในเสน่ห์ของเขาไม่ได้

“ผมไม่เคยบังคับผู้หญิง เพียงแค่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมจะไม่แตะต้องคุณ”

ฉูรั่วไป๋ให้สัญญาอย่างใจกว้าง

เขายืนอยู่ห่างออกไปสองสามเมตร ใต้แสงไฟ เขายังดูหล่อเหลาและดูสมาร์ท

ทำให้จิตใต้สำนึกของผู้คนวางใจต่อเขา