สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 219

บทที่ 219 ไม่อยากไป?

เธอรีบผลักโห้หลีเฉินอย่างตกใจ สีหน้าเย้นหว่านแดงก่ำ รีบวิ่งไปอีกด้าน รักษาระยะห่างกับเขาปลอดภัยหน่อย

“คุณ คุณทานข้าวสิ ไม่งั้นเดี๋ยวเย็นหมด”

“กินด้วยกัน?”

“ไม่ล่ะ ฉันไม่หิว”

เย้นหว่านปฏิเสธทันควัน ใจยังเต้นไม่เป็นส่ำอยู่

โห้หลีเฉินไม่บังคับเธอ นั่งลงทานอาหารอย่างสุขุม

เขาไม่ชินกับการทานมื้อดึก แต่ในเมื่อเย้นหว่านจัดให้ เขาต้องกินอยู่แล้ว

เขากินไปพูดไปว่า: “พรุ่งนี้กลับเมืองหนานกับผมละกัน”

เย้นหว่านปฏิเสธโดยไม่คิดเลยว่า “ฉันไม่กลับหรอก”

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณจะอยู่ที่นี่ต่อทำไม? แพลนของทีมดีไซน์ครั้งนี้เดิมก็ไม่มีคุณ คุณเองก็ไม่มีโปรเจคส์ที่ต้องทำให้เสร็จ”

“ฉันมีภารกิจที่ต้องเรียนให้จบไง! ถึงครั้งนี้จะมาแค่สามวัน แต่ฉันได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเพียบเลย และยิ่งเข้าใจสไตส์เครื่องแต่งกายของเมืองเจียงมากขึ้น พวกนี้ฉันไม่มีทางได้เรียนที่เมืองหนานแน่ ดังนั้นฉันอยากอยู่เรียนต่อ คุณโห้ คุณกลับไปก่อนเถอะ”

ท่าทางเย้นหว่านแน่วแน่มาก

มือที่ถือตะเกียบของโห้หลีเฉินชะงักกึก สีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์

เขาไม่ได้ไม่พอใจที่เย้นหว่านอยากอยู่ต่อ แต่เธอกลับให้เขากลับไปก่อนคนเดียว

เขาอุตส่าห์ตามจากเมืองหนานมายังเมืองเจียง แต่เธอกลับไม่ต้อนรับเขา แถมยังไล่เขากลับอีก?

“เพี๊ยะ” ดังขึ้น โห้หลีเฉินวางตะเกียบลง

เขาลุกขึ้น หันกลับหลังเดินไปหาเย้นหว่าน

สีหน้าเขาทะมึน ร่างสูงใหญ่มาพร้อมออร่าแรงกล้า ดูอันตรายมาก

เย้นหว่านใจกระตุก รีบกระโดดลงจากโซฟา ถอยหลังอย่างระแวง

“คุณโห้ มีอะไรพูดกันดีๆนะ”

โห้หลีเฉินเม้มปากแต่ไม่พูดอะไร เขาสาวเท้าก้าวยาวมาทางเธอ

อุณหภูมิในห้องเริ่มลดลง

เย้นหว่านถอยหลังไปเรื่อยๆอย่างหวาดหวั่น จนหลังชิดกำแพง ไม่มีที่ให้ถอยแล้ว

และในตอนนี้ร่างสูงใหญ่ของเขามายืนต่อหน้าเธอ

เขาเข้าใกล้เธอ พูดชัดถ้อยชัดคำว่า: “ไม่อยากไป?”

เย้นหว่านใจเต้นแทบจะกระโดดออกมานอกอกแล้ว เกือบหลุดปากตอบรับว่าไป

แต่กลับไปเร็วขนาดนี้ คงไม่วายโดนเร่งให้กำหนดวันแต่งแน่

เธอยิ่งหวั่นกับเรื่องนั้นมากกว่า

เธอกำหมัดแน่น พยายามใจกล้าพยักหน้า “อืม”

สีหน้าเขายิ่งทะมึนมากขึ้น

อากาศเหมือนโดนกดไว้ จนเริ่มอึดอัด เย้นหว่านเริ่มหายใจไม่สะดวกแล้ว

และเธอเห็นเขายกมือขึ้น

เย้นหว่านตัวแข็งค้าง เขาคงไม่คิดจะตบเธอหรอนะ? หรือว่าจะใช้กำลัง?

เธอตัวเล็กแขนลีบ สู้เขาไม่ไหวหรอก ตะโกนช่วยด้วยจะมีประโยชน์ไหม?

เย้นหว่านคิดสะเปะสะปะในใจ และเห็นเขายื่นมือผ่านเธอไป จากนั้นเสียง “แอ๊ด” ดังขึ้น ประตูห้องแต่งตัวเปิดออกแล้ว

จากนั้นโห้หลีเฉินก้าวเท้ายาวเข้าไป

พอเขาไป บรรยากาศอึมครึมก็หายไป แสงไฟสว่างสาดมาที่เย้นหว่านอีกครั้ง

เย้นหว่านรู้สึกเหมือนปลดแอก ถอนหายใจเฮือก สีหน้าเริ่มแดงอีกครั้ง

เมื่อกี้โห้หลีเฉินไม่ได้ทำอะไรเธอสักนิด แค่จะเข้าห้องแต่งตัวเท่านั้น เธอหวาดกลัวไปเอง?

รู้สึกเขินแฮะ

เย้นหว่านไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว เธอคิดจะเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

ตอนนี้กลับได้ยินเสียงผู้ชายทุ้มลึกจากในห้องแต่งตัวออกมา

“ช่วงนี้ผมจะทำงานที่นี่”

หา?

เย้นหว่านตะลึง มองผู้ชายในห้องแต่งตัวหน้างง

เขาพึ่งถอดเสื้อนอกออก เสื้อเชิ้ตถูกถอดไปกว่าครึ่ง เผยให้เห็นหน้าอกกว้าง และยังจุดแดงตรง...

ทำให้คนคิดไปไกล ตัวร้อนผ่าวทั้งตัว