สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 222

บทที่ 222 ไม่เลวเลย นับวันยิ่งสนใจผมมากขึ้นนะเนี่ย

โห้หลีแนกลับไม่แคร์ผู้ชายตรงข้ามที่ใกล้ระเบิด เขาเปิดเมนูอย่างสง่ารอบหนึ่งก่อนวางลง

และหันไปสั่งอาหารกับพนักงานทันที

พนักงานจดรายการอาหารเรียบร้อย ฉูรั่วไป๋กลับสงสัยนิดหน่อย

เขาหันทางเย้นหว่าน “คุณชอบอะไร? สั่งหน่อยสิ”

เย้นหว่านโบกมือปฏิเสธ พูดออกไปตามธรรมชาติว่า: “เมื่อกี้ที่คุณโห้สั่งไปเป็นของที่ฉันชอบหมดเลยค่ะ”

ฉูรั่วไป๋อึ้งไปพักหนึ่ง แปลกใจเอามากๆ

โห้หลีเฉินรู้ได้ยังไงว่าเย้นหว่านชอบกินอะไร แถมยังคุ้นเคยจนท่องได้ขึ้นใจ

เขามองออกว่าฉูรั่วไป๋สงสัย โห้หลีเฉินเลยอธิบายอย่างใจดีเป็นพิเศษว่า

“ผมอยู่กับเย้นหว่าน เธอชอบทานหรือใช้อะไร ผมรู้ดีที่สุด”

“อะไรนะ? พวกคุณอยู่ด้วยกันตั้งแต่ที่เมืองหนานหรอ?”

พอได้ยินคำนี้ ฉูรั่วไป๋ไม่นิ่งสงบแล้ว

เขาลุกพรวดขึ้นมองคนสองคน รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางหัว จนยากที่จะรับเรื่องนี้ได้

เขาพยายามกลั่นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก “พวกคุณ อยู่ด้วยกันก่อนแต่งหรอ?”

คำว่าอยู่ก่อนแต่งทำให้เย้นหว่านหน้าร้อนผ่าว

เธอรีบปฏิเสธอย่างไว “ไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะ ฉันแค่...เพราะบางเหตุผล เลยต้องไปอาศัยบ้านคุณโห้ชั่วคราว ไว้หาบ้านใหม่ที่เหมาะสมได้ก็จะย้ายออกไป”

ไม่ได้อยู่ก่อนแต่งซะหน่อย

มือโห้หลีเฉินที่จับเอวเย้นหว่านไว้รัดแน่นขึ้น เขาไม่ค่อยสบอารมณ์ ใครให้เธออธิบายซะละเอียดขนาดนี้ล่ะ?

อีกอย่าง เรื่องอยู่ด้วยกันก็เรื่องจริง แถมยังนอนเตียงเดียวกันด้วย

ถึงเย้นหว่านจะอธิบายแล้ว แต่สำหรับฉูรั่วไป๋แล้ว ผลมันก็เหมือนกัน

ตอนนี้เย้นหว่านอยู่กับโห้หลีเฉินจริงๆ

ดังนั้นที่โรงแรม โห้หลีเฉินเลยเข้าไปอยู่ห้องเย้นหว่านได้อย่างหน้าตาเฉย

พอคิดว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน หัวใจของฉูรั่วไป๋ก็เจ็บเหมือนโดนเข็มแทง

เขาขมวดคิ้วก่อนนั่งลงอย่างไม่พอใจมาก ทั่วที้งร่างฉายออร่าอันตรายคล้ายจะระเบิด

โห้หลีเฉินมองเขาอย่างเย็นชา ยิ้มมุมปากแบบอันตราย

พนักงานเห็นพวกเขาเบรกการสนทนามาสักพัก จึงถามต่ออย่างระมัดระวังว่า:

“คุณฉู คุณจะสั่งอะไรคะ?”

“เอาแบบเดิม”

ฉูรั่วไป๋ตอบอย่างเซ็งๆ เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดี

ตอนนี้เขาไม่มีความอยากอาหารเลย

พนักงานหันไปหาเย้นหว่านกับโห้หลีเฉินอีก “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง รับอะไรเพิ่มไหมคะ?”

โห้หลีเฉินไม่พูดอะไร เย้นหว่านคิดๆก่อนบอก:

“ขอปลาหิมะที่หนึ่งค่ะ”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ไม่นานจะรีบนำมาเสิร์ฟค่ะ”

พนักงานเก็บปากกาและออกไปอย่างมีมารยาท

ส่วนโห้หลีเฉินจ้องไปที่เย้นหว่าน พูดกลั้วหัวเราะว่า: “ตั้งใจสั่งให้ผมหรอ?”

อาหารที่เขาชอบมีไม่มาก หนึ่งในนั้นมีปลาหิมะ

เย้นหว่านรู้สึกกระดากใจ ก่อนพยักหน้า ตอบเสียงต่ำว่า

“ก็คุณสั่งแต่ของที่ฉันชอบนี่นา”

ถึงความเคยชินด้านอาหารการกินของเขาจะไม่ต่างกับเธอมากนัก แต่เธอก็รู้ว่าเขามีอาหารที่ชอบเป็นพิเศษ

มือของโห้หลีเฉินที่โอบเย้นหว่านไว้กำแน่น พูดด้วยน้ำเสียงดีใจอย่างไม่ปิดบัง

“เย้นหว่าน คุณเริ่มสนใจผมมากขึ้นแล้วนะ”

เย้นหว่านหน้าแดงฉับพลัน ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

เธอทำแบบนี้เหมือนมันเป็นความเคยชินไปแล้ว

ฉูรั่วไป๋นั่งมองจากฝั่งตรงข้าม ยิ่งดูยิ่งไม่ชอบใจ ไม่สบายใจเอาซะเลย