สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 229

บทที่ 229 ยืนทั้งคืน

โห้หลีเฉินเม้มปาก เขากวักมือไล่พนักงานไป “นายไปได้แล้ว”

“ครับ คุณโห้ ถ้าต้องการอะไร เรียกผมได้เสมอเลย”

พนักงานพูดอย่างเคารพ ก็เข็นรถจากไป

ทางเดินกลับมาสงบอีกครั้ง

เว่ยชีมองพนักงานจากไปไกลแล้วถึงถอนหายใจโล่งอก และมองบอสตัวเองด้วยสายตาเลื่อมใส

“บอสครับ โชคดีที่คุณรู้ก่อน และเคาะห้องข้างๆพร้อมซ่อนตัวขึ้นมา คุณรู้ได้ยังไงครับว่าคุณเย้นต้องออกมาดูแน่?”

สถานการณ์เมื่อกี้ เขาไม่คิดเลยสักนิดว่าเย้นหว่าจะเดินออกมา

สายตาโห้หลีเฉินดีกว่าเก่ามาก เขาถึงยอมอธิบาย: “พนักงานคนนั้นลนลานเกินไป แถมยังมองมาทางฉันสองครั้ง เย้นหว่านเป็นคนช่างสังเกต ง่ายมากที่จะรู้สึกไม่ชอบมาพากล”

นี่ไม่แค่เตรียมการล่วงหน้า แต่ยังเข้าใจเย้นหว่านด้วย

เว่ยชีถึงบางอ้อ

เวลานี้ ประตูห้องข้างๆมีชายหนุ่มหญิงสาวสองคนเดินออกมา ตอนนี้พวกเขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ในมือถือกระเป๋าเดินทาง

ผู้ชายคนนั้นพูดกับโห้หลีเฉินอย่างสุภาพนอบน้อม: “คุณโห้ ผมเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว เชิญคุณเข้าไปได้เลยครับ”

เมื่อกี้พวกเขากำลังนัวเนียกันอยู่ในห้อง จู่ๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามา เดิมทีเขาฉุนเฉียวมาก แต่พอเห็นว่าคนที่ยืนหน้าประตูคือโห้หลีเฉิน ก็สงบลงทันที

ดังนั้นตอนโห้หลีเฉินขอให้พวกเขาสละห้องให้ พวกเขารีบรับปากทันที

ตลกละ โห้หลีเฉินน่ะมีชื่อเสียงจะตาย อยากเจอเขาสักครั้งยังต้องสวดมนต์อธิษฐาน แล้วนี่ถ้าสามารถช่วยเขาได้ ความช่วยเหลือในครั้งนี้จะเป็นโอกาสที่จะร่ำรวยในภายภาคหน้าได้

ใครก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสดีแบบนี้ไปหรอก

“อืม”

โห้หลีเฉินพยักหน้า สายตาจับจ้องมองไปที่หน้าห้องเย้นหว่าน ก่อนจะเดินเข้าไป

ชายหญิงคู่นั้นจากไป เว่ยชีก็เดินตามเข้าห้องด้วย

นี่เป็นห้องที่ค่อนข้างว่าง แต่ก็ไม่ใช่ห้องสูทหรู สภาพแวดล้อมก็โอเค แต่ถ้าเทียบกับมาตรฐานปกติของโห้หลีเฉินแล้วถือว่าแย่พอดู

บวกกับชายหญิงเมื่อครู่พึ่งใช้ห้องนี้ไป ถึงจะมองไม่เห็น แต่มั่นใจได้เลยว่ามีร่องรอยอยู่ทุกที่

เว่ยชีมองรอบด้านพลางขมวดคิ้ว “บอส ผมหาห้องให้บอสใหม่ดีกว่านะครับ”

“ไม่ต้อง ห้องนี้แหละ”

โห้หลีแนเดินไปที่ระเบียง สายตาจับจ้องไปที่ระเบียงห้องข้างๆ คือห้องของเย้นหว่านน่ะเอง

เธอปิดหน้าต่างฝั่งระเบียงอยู่ เลยมองอะไรไม่เห็น

แต่เขายังคงมองไปที่ระเบียงห้องเธออยู่ดี ต่อให้มองไม่เห็น ขอแค่ได้มองเห็นระเบียงห้องเธอ เขาก็วางใจ

เว่ยชียืนอยู่ที่เดิมอย่างตกตะลึง เขามองผู้ชายที่ยืนที่ระเบียงอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เขารู้ว่าทำไมโห้หลีเฉินถึงอยากอยู่ห้องนี้แล้วล่ะ

ห้องของเย้นหว่านอยู่สุดทางเลย อีกข้างเป็นห้องที่ไม่มีห้องข้าง มีแต่ห้องนี้ที่อยู่ติดกับห้องเธอ

ดังนั้นโห้หลีเฉินเลยยอมทิ้งห้องหรูหราอันอื่นไป เพื่อจะได้มาอยู่ข้างห้องเย้นหว่าน

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ทำไมบอสไม่ไปหาเย้นหว่านเลยล่ะ?

เหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่เว่ยชีเห็นบอสระมัดระวังขนาดนี้ ปกติเห็นแต่บุกตรงไปเลย

ดูท่าปัญหาครั้งนี้จะไม่น้อยเลย

เขาต้องเตรียมความพร้อมเอาไว้

“บอสครับ ผมให้คนมาทำความสะอาด เปลี่ยนผ้าปูเตียงเป็นของใหม่นะครับ”

“ทำเบานะ อย่าให้เย้นหว่านรู้ตัว”

โห้หลีเฉินกำชับ

ความสำคัญในคำพูดของเขาทุกคำเกี่ยวกับเย้นหว่านหมดเลย

เว่ยชีลึกซึ้งแก่ใจ รับคำอย่างหนักแน่น “ครับ บอส”

สักพัก เขาอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า “บอสครับ อันที่จริงบอสไปหาเธอเลย มีปัญหาอะไรกัน เคลียร์กันต่อหน้าเลยจะดีกว่านะครับ”

ก็ดีกว่าตอนนี้ ได้แต่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ หน้ายังไม่กล้าโผล่ไป