บทที่248 ดูเรื่องซุบซิบ หาเหาใส่หัว
มันคือตั๋วงานแฟชั่นโชว์ที่ต่อให้เธอจะพยายามแย่งก็ไม่สามารถแย่งมาได้!
เรื่องที่ทำให้แปลกใจและดีใจมันมาอย่างกะทันหันเกินไป เย้นหว่านรับมาทันทีโดยสัญชาตญาณ มองไปที่ตั๋วที่เธอร้องขอมานาน ดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง
“ทำไมคุณถึงมีมันได้ล่ะ? ”
สีหน้าของโห้หลีเฉินขยับเล็กน้อย แล้วก็ตอบอย่างลวกๆ “เพื่อนส่งมาให้น่ะ”
ตั๋วงานแฟชั่นโชว์ในครั้งนี้มีค่ามากและก็ไม่มีขาย ต่อให้แสวงหาก็ยังไม่ได้ เย้นหว่านถึงกับท้อ แต่ไม่คิดเลยว่าโห้หลีเฉินจะมีเพื่อนส่งมาให้!
เธออิจฉาจริงๆ
เธออยากจะได้มันมาเป็นของเธอทุกนาที
แต่ เธอลูบที่ผิวของตั๋วนั้น แล้วก็ส่งคืนให้โห้หลีเฉินอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก “ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก คุณไปเถอะ”
อันดับแรก ตั๋วใบนี้มันล้ำค่ามากจริงๆ เธอเกรงใจที่จะรับไว้ อันดับที่สอง ตอนนี้โห้หลีเฉินก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการออกแบบแฟชั่นแล้ว การเข้าร่วมแฟชั่นโชว์ครั้งนี้จะเป็นประโยชน์มากกว่าสำหรับเขา
โห้หลีเฉินมองใบหน้าที่เจ็บปวดของเย้นหว่าน มุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ยัยผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้กัน
เขาพูดเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้วางแผนที่จะไปอยู่แล้ว”แต่ดูเหมือนว่าต้องเปลี่ยนแผนแล้ว
เย้นหว่านไม่รู้เลยว่าในใจของโห้หลีเฉินตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ คำตอบของเขา สำหรับเธอแล้วมันหมายความว่าในตารางงานของเขา ไม่ได้มีแผนที่จะไปร่วมงานแฟชั่นโชว์
ถ้าเกิดว่าเขาไม่ไปล่ะก็ ถ้ายังงั้นตั๋วใบนี้ก็เสียเปล่าน่ะสิ
ต้องเสียตั๋วที่ล้ำค่าแบบนี้ นั่นมันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่สามารถบรรยายได้เลย
เย้นหว่านรีบเก็บตั๋วกลับมาทันที “ถ้ายังงั้นในเมื่อคุณไม่มีเวลา ฉันก็คงต้องไปแล้วล่ะ”
พอได้ตั๋วเข้าร่วมงานแฟชั่วโชว์ในครั้งนี้มา เย้นหว่านก็รีบเริ่มเตรียมตัวทันที อย่างแรกคือการไปห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกชุดราตรีที่เหมาะสม
ตอนที่เย้นหว่านกำลังช้อปปิ้งอยู่นั้น ก็ได้บังเอิญเจอคนที่คุ้นเคย
ตรงทางเดินห้างสรรพสินค้า คนเดินไปเดินมาเยอะมาก แต่ว่าคนๆนั้นสูงประมาณ190เซนติเมตร ผู้ชายที่ทั่วทั้งร่างกายมีออร่าของความหล่อเหลา ก็เลยกลายเป็นคนที่เด่นที่สุดได้อย่างง่ายดาย
ทำให้เย้นหว่านเห็นเขาภายในพริบตาเดียว ฉูรั่วไป๋
เย้นหว่านกะจะเดินเข้าไปทักทายแต่ แต่ว่าพอพึ่งจะเดินเข้าไปใกล้ได้นิดเดียว ก็เห็นว่าข้างกายของฉูรั่วไป๋มีผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งอยู่อย่างคาดไม่ถึง
รูปร่างสูงยาวและเซ็กซี่ แต่งตัวอย่างมีสไตล์และสวยงาม สาวสวยที่มีใบหน้าสวยงามระดับท็อป เมื่อยืนอยู่ข้างๆ ลูกครึ่งอย่างฉูรั่วไป๋แล้วนั้น ก็ไม่มีใครเป็นรองใครเลย
ตอนนี้ แขนขาวๆ ของเธอคล้องอยู่กับแขนของฉูรั่วไป๋ บิดหน้าอกที่แทบจะระเบิดออกมาของตัวเอง แทบจะแนบเข้ากับร่างกายของฉูรั่วไป๋
ดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน เข้ากันได้อย่างเพอร์เฟค
เย้นหว่านหยุดกะทันหัน เธอเข้าใจในทันทีว่า ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแฟนใหม่ของฉูรั่วไป๋
รู้จักกันมาตั้งนาน เย้นหว่านก็พอจะสัมผัสได้ว่าฉูรั่วไป๋เป็นคนที่เจ้าชู้และใช้ชีวิตตามใจตัวเอง แต่ว่าเธอก็ไม่เคยเห็นดอกไม้ผีเสื้ออยู่ข้างกายเขามาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาพาผู้หญิงมาด้วย
ในเวลาแบบนี้ เธอสามารถกลายเป็นก้างขวางคอได้ง่าย เย้นหว่านลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็เลยตัดสินใจไม่เข้าไปทักเขา
เธอหันกลับเตรียมจะเดินออกไป ตอนนี้เอง เธอกลับไปยินเสียงที่รำคาญอย่างมากของฉูรั่วไป๋
“อานฉีเอ๋อ เธออย่ามาพัวพันรอบๆ ฉันอีกได้ไหม? ”
ฝีเท้าของเย้นหว่านหยุดทันที เอ้ะ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?
มีเรื่องซุบซิบแล้วน่ะสิ!
เธอกลอกตาไป ห่างกันด้วยระยะทางที่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ แล้วก็ตั้งใจมองไปที่ฉูรั่วไป๋
แล้วก็เห็นผู้หญิงที่ตอนแรกแนบอยู่กับแขนของเขานั้น ถูกเขาสลัดทิ้งอย่างรังเกียจ เขาไม่ได้สงสารเลยแม้แต่เดียว แล้วก็จะเดินออกมาอย่างไม่แยแส
ดวงตากลมโตที่สวยงามของอานฉีเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาคลอเบ้า เหมือนกับว่ามันสามารถไหลออกมาได้ตลอดเวลา
เธอเหยียบบนรองเท้าส้นสูง15เซนติเมตร แล้วก็ตามมากอดแขนของฉูรั่วไป๋ไว้
น้ำเสียงที่มีเสน่ห์มากของเธอสะอื้นเล็กน้อย ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกปวดใจไปด้วย
“รั่วไป๋ ฉันรักนายจริงๆนะ นายอย่าไปจากฉันได้ไหม? ก่อนหน้านี้พวกเราก็ดีๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมจู่ๆ นายถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...