สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 259

บทที่259 ในสายตานั้น มันมีเพียงแค่เธอ

อ้อมกอดที่ว่างเปล่า ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนโห้หลีเฉินนิ่งอึ้งไป

สายตาจดจ้องไปที่แผ่นหลังของเย้นหว่านที่วิ่งหนีไป หัวที่ร้อนมันทำให้เขาได้สติ

เขาขมวดคิ้วขึ้นอย่างหงุดหงิดใจ

ต่อหน้าของเย้นหว่านการยับยั้งชั่งใจของเขาดูจะค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ

เย้นหว่านวิ่งออกมาจากห้องเพียงอึดใจเดียว วิ่งออกมาไกลแล้ว จนค่อยผ่อนลมหายใจ

เมื่อกี้เธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การใกล้ชิดโห้หลีเฉินขนาดนั้นมันทำให้เธอแทบเสียสติ

พูดง่ายๆ ก็คือควบคุมตัวเองไม่ได้

เย้นหว่านตบแก้มที่ร้อนระอุของตัวเอง เมื่อกี้เธอเป็นอะไรไปกันนะ?

พักใหญ่ เมื่อหายใจช้าลง ก็เพิ่งนึกได้ในสิ่งที่ต้องทำ

จึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา มันเป็นเวลาบ่ายสองแล้ว

ได้เวลาไปดูแบบเสื้อผ้าแล้ว!

เย้นหว่านไม่สนใจอะไรอีก รีบเดินไปทางห้องที่นิทรรศการทันที

เธอเดินหอบมาจนถึง ก็เห็นโห้หลีเฉินยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า

เขาใส่ชุดสูทเท่ ยืนตรงอยู่ยังไม่ได้เข้าไป ดูเหมือนกำลังรอใครบางคน

และคนรอก็ดูเหมือนจะไม่ได้รีบร้อนอะไร

เมื่อเห็นเขา สมองของเย้นหว่านก็หวนกลับไปคิดเรื่องในห้องน้ำอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้น

เธอยืนห่างออกไปไม่กี่ก้าว กำลังลังเลอยู่ว่าแบบชุดนี้เธอจะยังไปดูอยู่ไหม

การเผชิญหน้ากับโห้หลีเฉินมันช่างน่าอึดอัดจริงๆ

โห้หลีเฉินอยู่ในอากาศสงบ ดูเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย เขาเดินก้าวเข้ามาด้านหน้าของเย้นหว่าน

ก้มศีรษะลงจ้องมองเธอ ก่อนจะพูดเบาๆ “ไปเถอะ งานเริ่มแล้ว”

เสียงอ่อนนุ่ม ฟังดูเป็นธรรมชาติ

เย้นหว่านประหลาดใจน้อยๆ มองไปที่โห้หลีเฉิน จู่ๆ ก็เหมือนรู้สึกสนใจเธอออกมาอย่างชัดเจนอย่างไรอย่างนั้น

ไม่ใช่ว่าอีกนิดจะจูบกันหรอกหรอ? ยังไม่จูบนี่

แต่ทำไมหัวใจของเธอถึงได้สับสนวุ่นวายได้หล่ะ

เย้นหว่านเต็มไปด้วยความสับสน มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ใจสงบลง เธอหายใจเข้าออกยาวๆ แสร้งทำเป็นใจสงบ

“อื้ม”

มาถึงตรงนี้แล้ว การที่จะหันหลังเดินออกไปมันจะยิ่งน่าอายมากกว่าเดิมอีก

ตอนนี้เธออยากจะดูแบบชุดใจจะขาดแล้ว

ดูเหมือนจะโห้หลีเฉินจะคะเนได้ว่าเย้นหว่านจะตอบรับ เขาจึงยิ้มขึ้น ก่อนจะงอแขนให้เธอ

เย้นหว่านหน้าแดงน้อยๆ ลังเลอยู่ครู่ ก่อนจะสอดแขนเข้ากับแขนของโห้หลีเฉิน

เพียงเข้ามาใกล้ เธอก็ได้กลิ่นกายหอมๆ มาจากตัวของโห้หลีเฉิน กลิ่นที่เป็นเฉพาะแต่เขาคนเดียว นั่นทำให้หัวใจเธอวุ่นวายขึ้นอีกครั้ง

โห้หลีเฉินที่เดินอยู่ค่อยๆ หยดลง มองไปที่เย้นหว่าน พูดด้วยน้ำเสียงย่าฟัง

“ไม่ต้องตื่นเต้นไป”

หยุดอยู่พัก ก็พูดเสริมขึ้นอีก “ก็แค่มาชมนิทรรศการเท่านั้นเอง”

เย้นหว่านหน้าแดงขึ้นอีก เขารู้แน่นอนอยู่แล้วว่าการที่มาชมนิทรรศการนั้นเธอไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย

แต่เมื่อถูกเขาพูดแบบนั้น ร่างกายของเย้นหว่านที่เกร็งๆ นั้นก็ผ่อนคลายขึ้นมาได้หน่อย

งานครั้งนี้มีเสื้อผ้าหลายร้อยกว่าชุด ซึ่งทั้งหมดเป็นผลงานของดีไซเนอร์ชั้นนำ ถึงแม้ตอนนี้มันจะถูกจัดวางให้แขกผู้มีเกียร์ติรับชม แต่ก็ยังดูดีมาก